«جوجيتسو» شايد تا مدت‌ها قبل رشته شناخته‌‌شده‌اي در بين اهالي ورزش نبود، اما پس از اينكه ورزشكاران اين هنر رزمي و جذاب توانستند سال گذشته و در اولين دوره رقابت‌هاي آسيايي اين رشته مدال‌آوري كنند و عنوان نايب‌قهرماني را از آن خود كنند، علاقه‌مندان زيادي پيدا كرد. تيم ملي جوجيتسوي ايران، امسال نيز در دومين دوره مسابقات قهرماني آسيا شركت كرد و با عملكردي بهتر نسبت به دور نخست اين رقابت‌ها مقام نخست آسيا را تصاحب كرد.
جوجيتسوكاران زن و مرد ايران كه در دوره نخست اين پيكار آسيايي در مجموع يازده مدال كسب كرده بودند، در اين دوره كه به ميزباني كشور ويتنام برگزار مي‌شد، موفق شدند تعداد مدال‌هاي خود را افزايش دهند و با بيست مدال روي سكوي نخست قاره كهن بايستند. ۹ مدال طلا، سه مدال نقره و هشت مدال برنز، حاصل تلاش دختران و پسران ايران در مسابقات ويتنام بود؛ مدال‌هاي درخشان و رنگارنگي كه جوجيتسوي ايران را به سكوي نخست مسابقات قهرماني آسيا رساند. در اين بين «سوده كمنداني» ستاره جوجيتسوي بانوان ايران نيز موفق به كسب مدال شد. اين ورزشكار ۲۷ ساله كرجي كه همسرش (اميرحسين خادميان) نيز عضو تيم ملي جوجيتسو است، يكي از بيست مدال درخشان مسابقات قهرماني آسيا در ويتنام را به‌دست آورد تا در اين قهرماني نقش داشته باشد. به همين بهانه گفت‌وگويي با اين بانوي موفق رزمي‌كار ترتيب داديم كه ماحصل اين گپ‌وگفت را در زير مي‌خوانيد:
چرا رشته كمترشناخته شده «جوجيتسو» را به عنوان ورزش حرفه‌اي و قهرماني خود انتخاب كرديد؟
همسر من قهرمان رشته جوجيتسو است و قبل از اينکه با من آشنا شود و ازدواج کنيم نيز در اين رشته فعاليت حرفه‌اي داشت. بعد از ازدواج، او مشوق من شد و من به اين رشته علاقه‌مند شدم. بدون شک همسرم مشوق اصلي من در اين راه بود و کسي بود که باعث شد من در اين رشته پيشرفت كنم و به اهدافي كه در سر داشتم برسم. وقتي وارد اين رشته شدم ، ديدم كه مي‌توانم موفق شوم و استعداد لازم را در اين رشته دارم. همين باعث شد كه انتخاب اصلي من جوجيتسو باشد. بانوان ايراني نشان داده‌اند كه پشتكار زيادي دارند و همين پشتكار زياد با تمام كمبود امكانات موجب مي‌شود در راهي كه انتخاب مي‌كنند موفق باشند. البته من قبل از اين هم در رشته جودو، كار كرده بودم.
انگيزه شما از انتخاب رشته جودو چه بود؟
فكر مي‌كنم دليلش اين بود كه در خانواده من خيلي‌ها رزمي‌كار بودند. براي مثال برادر و دايي من هر دو رزمي‌كار بودند و همين موضوع باعث علاقه‌مندي من به اين ورزش‌ها شد. البته فيزيك بدني و سيستم استخوان‌بندي بدنم نيز در انتخاب رشته جودو موثر بود. وقتي براي اولين بار به يك باشگاه ورزشي رفتم تا ورزش را آغاز كنم، رشته جودو به من پيشنهاد شد و همين آغاز راه من بود.
در رشته جودو نيز مانند جوجيتسو مقام بين‌المللي داشتيد؟
خير، اما اعزام برون‌مرزي در اين رشته داشتم. اولين دختر جودوكاري بودم كه در رده نوجوانان به مسابقات يمن اعزام شدم. اما در آن مسابقات رباط پايم با پارگي مواجه شد و از جودو دور شدم. زماني كه آسيب‌ديدگي‌ام تمام شد، از رده جوانان خارج شده بودم و نتوانستم به اين رشته برگردم. همان وقت با همسرم كه جوجيتسوكار بود آشنا شدم و با توصيه‌هاي او مسير زندگي ورزشي‌ام تغيير كرد.
با توجه به اينكه شما به عنوان يك بانوي مسلمان با پوشش اسلامي در مسابقات برون‌مرزي حاضر شده بوديد، نوع برخورد با شما چگونه بود؟
خوشبختانه نوع نگاه به بانوان مسلمان كه با پوشش اسلامي در مسابقات حاضر مي‌شوند، بسيار محترمانه است. البته در مسابقات امسال به جز ايران كشورهاي ديگري نيز بودند كه برخي دختران جوجيتسوكارشان با پوشش اسلامي و حجاب در ميدان حاضر مي‌شدند. براي مثال از تيم‌هاي امارات و اردن، نفراتي بودند كه شرايط يكساني با ما داشتند. داوران نيز به حجاب ما بسيار احترام مي‌گذاشتند و در مصاف بازيكنان مسلماني كه وسط مسابقه حجاب‌شان با مشكل مواجه مي‌شد، بازي را نگه مي‌داشتند تا بازيكنان بتوانند حجاب‌شان را اصلاح كنند.
همسرتان نيز در مسابقات قهرماني آسيا موفق به كسب مدال طلا شدند. اين چندمين بار بود كه خانوادگي مدال گرفتيد؟
اين دومين بار بود كه من به مسابقات جوجيتسو اعزام مي‌شدم و هر دو بار، من و همسرم هر دو موفق به كسب مدال شديم. پارسال نيز موفق شدم مدال نقره مسابقات قهرماني آسيا را كسب كنم و امسال نيز همين مدال را تكرار كردم.
فارغ از بحث فني، زندگي يك زن و شوهر ورزشكار كه در سطح حرفه‌اي ورزش مي‌كنند، چه تفاوت‌هايي با زندگي يك زوج معمولي دارد؟
مهم‌ترين مولفه‌اي كه در زندگي ما به واسطه اينكه هر دو ورزشكار هستيم، وجود دارد اين است كه درك متقابلي نسبت به يكديگر داريم. اين را كه بايد مدت زيادي از وقت زندگي‌مان را ورزش كنيم و ممكن است كنار هم نباشيم، درك مي‌كنيم و اين از بروز مشكلات و اختلاف‌نظرها جلوگيري مي‌كند.
زماني كه فقط يكي از دو نفر، ورزشكار باشد و زمان زيادي را در اردو و مسابقات سپري كند، بسيار سخت‌تر از همسراني است كه هر دو ورزشكار هستند. از طرفي اينكه هم‌رشته هستيم نيز يك امتياز مثبت در زندگي ما محسوب مي‌شود.
اين موضوع كه هر دو رزمي‌كار هستيد، زندگي مشترك‌تان را چقدر تحت تاثير قرارداده است؟
بر خلاف تصوري كه همه نسبت به رشته‌هاي رزمي دارند و آن را خشن مي‌دانند، بايد اذعان كنم كه رشته‌هاي رزمي آرامش و سربه‌زيري را بيش از هر چيز ديگري به ورزشكارانش يادآوري مي‌كند. در واقع اداي احترام و حفظ آرامش، دو درس مهمي است كه رشته‌هاي رزمي با خود به همراه دارند. در واقع ورزشكاراني كه رزمي‌كار هستند، از باقي مردم افتاده‌ترند و اين خصلت رشته‌هاي رزمي است.
جوجيتسو در حال حاضر انجمن يا فدراسيون دارد؟
خير، جوجيتسو در حال حاضر زيرمجموعه فدراسيون جودو و كوراش است و به نوعي ما در حال حاضر مهمان فدراسيون جودو هستيم و اعزام‌ها و تمرينات‌مان زير نظر اين فدراسيون است. قرار است به مدت ۶ماه به صورت آزمايشي زير نظر فدراسيون جودو باشيم و بعد از آن در صورتي كه تاييد شود، احتمال مستقل شدن اين رشته وجود دارد. البته من اطلاعات دقيقي درباره جزييات اين موضوع ندارم و تلاشم بيش از هر چيز اين است كه روي ورزشم تمركز كنم.
وظيفه من به عنوان يك ورزشكار اين است كه تنها به موفقيت و پيشرفتم فكر كنم و تا جاي ممكن در مسائلي كه مربوط به من نيست، دخالت نكنم. اين مسائل مديريتي است و من سعي مي‌كنم درباره آن اظهارنظر نكنم.
نوع امكانات و اردوهايي كه در اختيار شما قرار مي‌گرفت، چطور بود؟
ما تقريبا اردوي متمركز نداشتيم و هر كس بر اساس برنامه بدنسازي و تمريني كه مربيان به ما مي‌دادند، تمرين مي‌كرد. تنها پيش از اعزام به مدت ۲۰ روز در اردو بوديم و اين تنها اردويي بود كه در آن حاضر شديم.
نداشتن اردوهاي متمركز شرايط را براي‌تان سخت نكرده بود؟
بدون‌شك سخت بود. براي خود من به ويژه خيلي سخت بود زيرا من ساكن كرج هستم و براي حضور در تمرينات كه در مجموعه ورزشي انقلاب تهران برگزار مي‌شد بايد هر روز ساعت پنج صبح از منزل راه مي‌افتادم تا ساعت هشت به محل تمرين برسم. از ساعت هشت تا دوازده وزنه مي‌زديم و بعد دو ساعت وقت استراحت داشتيم و تا ساعت چهار عصر كه بايد سالن را تحويل تيم مردان مي‌داديم. واقعا شرايط سخت بود.
حتي جاي مناسب براي خواب در وقت استراحت نداشتيم.
اين شرايط در بخش مردان رشته جوجيستو نيز به همين شكل است؟
بل، اگر دختران دو سال است كه به مسابقات برون‌مرزي اعزام مي‌شوند، مردان از سال ۲۰۱۱ به مسابقات بين‌المللي مي‌روند. اما تغييري در امكانات ايجاد نشده است.
كسب عنوان قهرماني توسط تيم ايران نشان مي‌دهد كه جايگاه اين رشته در آسيا ، جايگاه خوبي است. همين‌طور است؟
بله دقيقا. حريفان آسيايي ما از نام ايران مي‌ترسند. دقيقا مثل كره و ژاپن قدرتمند هستيم. در بخش آقايان تيم امارات نيز تيم قدرتمندي است و در بخش بانوان هم به نسبت خوب هستند. در امارات به رشته جوجيتسو بسيار اهميت مي‌دهند و برنامه‌ريزي‌هاي پايه‌اي در اين رشته دارند. در همين مسابقات ويتنام آنها يك هفته زودتر از مسابقات با يك تيم كامل كه شامل مربي بدنساز، پزشك فيزيوتراپيست، آشپز و ... بود به ويتنام آمده بودند و خود را آماده مسابقات كردند.
اين رشته چه تفاوت‌هايي با جودو دارد؟
اين رشته سبك‌هاي مختلفي دارد.براي مثال يكي از سبك‌هاي اين رشته تركيبي از كاراته و جودو است. در مجموع شبيه به جودو است اما تفاوت‌هايي با اين رشته دارد.
اگر يك نفر تصميم بگيرد جوجيتسو را تمام و كمال آموزش ببيند و در سطح قهرماني به آن بپردازد، از آغاز كارش چقدر زمان مي‌برد؟
اين بستگي به شرايط بدني و ميزان استعداد هر فرد دارد اما در مجموع فكر مي‌كنم زماني نزديك به سه تا چهار سال نياز است كه در اين رشته به طور كامل مهارت پيدا كنيم.
البته من چون قبل از آن جودو هم كار كرده بودم و مربي خوبي مانند همسرم داشتم، در زماني نزديك به ۶ ماه توانستم در اين رشته به سطح مورد نياز برسم.
در كل ميزان استقبال از اين رشته به ويژه در بين بانوان چقدر است؟
اين رشته براي بهتر شناخته شدن و بهتر ديده شدن نياز به زمان دارد. البته در حال حاضر هم استقبال بد نيست اما مي‌تواند خيلي بهتر هم باشد. به ويژه اينكه مقام آوردن در جودو براي بانوان با توجه به سطح بالاي حريفان آسيايي، بسيار سخت است اما در جوجيستو مي‌توان بهتر مدال گرفت. با اين حال براي قهرمان‌پروري و پيشرفت بانوان در اين رشته نياز به زمان و البته معرفي صحيح جوجيستو در بين ورزش‌دوستان است.
- 12
- 5
