اطرافیانم مي‌گويند اين چه رشته‌اي است انتخاب كردي

 فدراسیون سوارکاری در تازه‌ترین اقدام مثبت خود برای اهالی این رشته، شرایط اعزام تیم ملی سوارکاری استقامت را در مسابقات جهانی فراهم کرده است. سوارکاران استقامتی که همواره در تمام این سال‌ها به دلیل بالابودن هزینه‌ها و فراهم‌نبودن زیرساخت‌های مناسب از شرکت در رقابت‌های آسیایی و جهانی محروم بوده‌اند، با این اتفاق قرار است رسما برای نخستین‌بار حضور در یک رویداد بین‌المللی را تجربه کنند. مسابقات جهانی ٢٠١٧ قطر که پاییز سال جاری برگزار خواهد شد، میدان پیش‌روی سوارکاران ایرانی است.

بزرگ‌ترین و مهم‌ترین رقابت‌های استقامت دنیا که هر‌ساله برگزار می‌شود و امیر این کشور هم از شرکت‌کنندگان آن است. اتفاق درخور‌توجه اولین حضور تیم ملی استقامت سوارکاری ایران در پیکارهای جهانی، قرارگرفتن یک نماینده زن در ترکیب چهار‌نفره این تیم است؛ زنی که با مقام‌آوری‌هایش در مسابقات داخلی، همیشه نامش به‌عنوان رقیب سرسخت مردان بر سر زبان‌ها بوده است. گلناز مرادی‌فر، برترین بانوی سوارکار استقامتی کشور، به همراه رحیم مرادنژاد، علی مرادنژاد و آرش میهمی، یکی از چهار نفر اصلی تیم اعزامی به قطر است. 

او به «شرق» می‌گوید: «متأسفانه فعالیت سوارکاران استقامتی تا پیش‌از‌این محدود به مسابقات داخلی بود و هیچ‌وقت تیم ملی برای ورزشکاران این رشته تشکیل نشده بود. خوشبختانه با تلاش‌های مسئولان فعلی فدراسیون و کمیته ملی المپیک بالاخره تیم ملی استقامت امسال تشکیل شد. خدا را شکر برنامه خیلی خوب پیش رفت و فعالیت‌های فدراسیون فقط به تشکیل تیم ملی ختم نشد و بلافاصله شرایط را برای اعزام تیم در رقابت‌های جهانی قطر فراهم کردند. این باعث افتخارم است که به‌عنوان اولین زن ایرانی در رشته سوارکاری استقامت می‌خواهم در مسابقات جهانی شرکت کنم».

بانوی سوارکار لرستانی به آمادگی خوب خود و هم‌تیمی‌هایش برای شرکت در این رقابت‌ها اشاره می‌کند؛ هرچند بر این باور است که اگر بخواهند با اسب‌های قرضی مسابقه بدهند، کار سختی را پیش‌رو خواهند داشت: «رکوردهایی که من و سایر سوارکاران مرد در تمرینات زدیم، خیلی به رکوردهای آسیا و اروپا نزدیک است؛ اما مشکلی که ما با آن مواجه هستیم، استفاده از اسب‌های قرضی است که شانس مدال‌گرفتن‌مان را کم می‌کند.

متأسفانه به دلیل اینکه مشکل قرنطینه اسب‌ها هنوز به طور کامل حل نشده است، به احتمال زیاد مجبوریم بدون اسب‌های خودمان به قطر برویم و با اسب قرضی مسابقه بدهیم. در این شرایط زدن یک رکورد خوب قدری سخت می‌شود؛ چراکه با روحیات و حالات اسبی که مسابقه می‌دهی، آشنایی نداری و سطح آمادگی‌اش را نمی‌دانی. از نحوه تمرین‌کردن و تغذیه آن اسب اطلاع نداری؛ بااین‌حال همه ما روحیه خوبی داریم و سعی می‌کنیم در اولین تجربه حضورمان در این رویداد معتبر یک نتیجه به‌یادماندنی به دست آوریم».

گلناز مرادی‌فر در یک ماه گذشته از سوی فدراسیون جهانی سوارکاری دو بار برای شرکت در کاپ‌های اروپا هم دعوت شده است؛ اما به دلیل نداشتن ویزا، این مسابقات را از دست داده است: «قرار بود با هزینه خودم در دو کاپ اروپایی که هر دو در فرانسه برگزار می‌شد، شرکت کنم؛ اما به دلیل مشکلاتی که در سفارت فرانسه در ایران به وجود آمده بود، روادیدم به‌موقع صادر نشد و هر دو مسابقه را از دست دادم. قطعا اگر در این رقابت‌ها شرکت می‌کردم، برای جهانی قطر از آمادگی بالاتری برخوردار بودم. هزینه‌ها در ورزش سوارکاری خیلی بالاست و فدراسیون نمی‌تواند در همه مسابقات ورزشکاران را اعزام کند. برای همین سوارکاران مجبورند بعضی از مسابقات را با هزینه خودشان بروند؛ بااین‌حال فدراسیون قول مساعد داده، حالا که تیم ملی تشکیل شده، بیشتر از این ما را حمایت کند».

 نفر سوم مسابقات کشوری از همکاری‌نکردن شرکت‌های حمایت‌کننده مالی با سوارکاران استقامت می‌گوید: «سوارکاری استقامت رشته‌ای است که مسابقات آن در فضای صحرایی برگزار می‌شود و تماشاچی زیادی ندارد. آن معدود تماشاگرانی هم که می‌آیند، واقعا علاقه‌مند به این رشته هستند.

با توجه به این موضوع جذب اسپانسر برای ما خیلی سخت است. آن هم در شرایطی که واقعا باید هزینه‌های بالایی را بپردازیم. هزینه‌های حمل‌ونقل اسب‌ها در مسابقات داخلی هم خیلی بالاست؛ چه برسد به رقابت‌های خارجی. اسب‌ها حداقل چهار روز قبل از مسابقه باید انتقال داده شوند. می‌خواهم بگویم فعالیت‌کردن در این رشته واقعا سخت است؛ به‌ویژه برای خانم‌ها. خود من تا زمانی که مجرد بودم، از طرف برادرم حمایت مالی می‌شدم. الان هم همسرم پشتیبانم است».

سوارکاران استقامتی در سال‌های گذشته اگرچه در قالب تیم ملی فعالیتی نداشتند؛ اما فدراسیون به صورت مقطعی، مربیان اروپایی را به خدمت می‌گرفت تا آنها را با علم روز سوارکاری دنیا آشنا کند. 

گلناز می‌گوید بهتر است حالا هم که تیم ملی تشکیل شده، این حرکت دوباره تکرار شود: «مربی فعلی ما استاد مهدی جمشیدخانی است که از مربیان زبده کشور هستند و به بهترین شکل با ما تمرین می‌کنند؛ اما معتقدم بهتر است در کنار مربیان داخلی از مربیان خارجی که به علم روز سوارکاری دنیا واقف هستند و در واقع در بطن کار هستند، هم استفاده کنیم تا زودتر پیشرفت کنیم؛ درحال‌حاضر هم یکی از مربیان انگلیسی که در رقابت‌های مراغه حضور داشت، قول همکاری با فدراسیون داده است».

مرادی‌فر امیدوار است فدراسیون سوارکاری در تصمیم بهتری شرایط حضور تیم ملی استقامت را در بازی‌های آسیایی ٢٠١٨ جاکارتا فراهم کند: «رشته ما المپیکی نیست و ما فقط می‌توانیم در مسابقات جهانی و آسیایی شرکت کنیم. امیدوارم حالا که ما دیده شدیم، مسئولان به فکر حضورمان در بازی‌های آسیایی هم باشند. تا این بازی‌ها یک سال زمان مانده و می‌شود برای آن هدف‌گذاری کرد.

با تشکیل تیم ملی خیلی از سوارکاران انگیزه پیدا کرده‌اند و با شور بیشتری نسبت به قبل تمرینات‌شان را انجام می‌دهند. این حرکت یعنی اینکه ما باید در انتظار رسیدن به موفقیت‌های بیشتر باشیم. اطرافیان خود من در تمام این سال‌ها به من می‌گفتند این چه رشته ورزشی است که انتخاب کرده‌ای؛ رشته‌ای که نه تیم ملی دارد و نه مسابقه خارجی؛ اما به خاطر علاقه‌ای که داشتم، مقاومت کردم و سختی کشیدم تا این روز را ببینیم. مطمئنا با تشکیل تیم ملی استقامت این رشته رونق بیشتری خواهد گرفت و استعدادهای دیگری شناسایی خواهند شد؛ اما این کار شدنی نیست؛ مگر با حمایت همیشگی و ادامه‌دار مسئولان».