به گزارش ورزش سه، الهه منصوریان، دختر ۲۶ ساله ووشوی ایران یکی از ۳ قهرمان طلایی تیم زنان کشورمان در مسابقات جهانی ۲۰۱۷ کازان بود.
او که مثل خواهر بزرگترش(شهربانو) با مدال طلا از روسیه بازگشت، از کمبود توجه به ووشو گلایه می کند و معتقد است با این وضعیت بهتر بود به رشته ای مثل تکواندو می رفت.
الهه که یکی از ۳ خواهر قهرمان خانواده منصوریان محسوب می شود، دومین طلا و چهارمین مدالش را در رقابت های سبک وزن مسابقات جهانی تجربه کرد و حالا باید خودش را برای رقابت های سختی که سال آینده برگزار می شود، آماده کند.
ووشوکار وزن منهای ۵۲ کیلوگرم تیم ملی زنان ایران که به همراه سایر اعضای تیم کشورمان برای اولین بار بالاتر از چین قهرمانی در جهان را جشن گرفت، مثل سال گذشته به زودی کار خودش را در لیگ چین دنبال می کند.
در ادامه مشروح صحبت های الهه منصوریان، اولین لژیونر ایرانی در رشته ووشو و دارنده ۲ مدالر طلای جهان را با خبرنگار "ورزش سه" می خوانید.
در سبک وزن مدال گرفتن دشوار است
مسابقات جهانی ۲۰۱۷ از سطح بالایی برخوردار بود. خیلی از کشورها با استفاده از مربیان چینی پیشرفت قابل توجهی داشتند. از سویی مدال گرفتن در سبک وزن با توجه به رقبایی که در شرق آسیا داریم، دشوار است. خدا را شکر که به همت همه بچه ها یک نتیجه تاریخی رقم خورد و ۳ دختری هم که به روسیه رفته بودیم، با مدال طلا برگشتیم.
با بقیه رشته ها همینطور برخورد می کنند؟
ما با این قهرمانی به جام جهانی راه یافتیم و البته از همه مهمتر همین است که برای اولین بار قهرمان جهان شدیم.وقتی فوتبال به جام جهانی صعود می کند، همین برخورد را با او دارند؟ حتی اگر تکواندو قهرمان جهان می شد، همین قدر پاداش در نظر می گرفتند؟ ووشو جزو معدود رشته هایی است که توانایی قهرمانی در جهان را دارد و باید بیشتر به آن رسیدگی شود.
شنیدم ۵۰ سکه به ما می دهند
دقیقا میزان پاداش قهرمانی جهان را نمی دانم؛ اما شنیدم که ۵۰ سکه به ما می دهند. اصلا بحث اصلی من میزان پاداش نیست. حرف من این است که ووشو چون المپیکی نیست، نباید به آن رسیدگی شود؟ سقف آرزوهای یک ووشوکار می تواند بالاتر از این باشد که چند بار مدال طلای جهان را بگیرد و به صورت تیمی نیز قهرمان جهان شویم؟ بالاخره ووشو هم در چند دوره آینده المپیکی می شود و باید از همین حالا برای آن روزها برنامه ریزی کنیم، چون با ۴ سال کار کردن مدال المپیک به ما نمی دهند.
ووشو را نمی خواهند، تکواندوکار شویم!
حرف من با مسئولان ورزش این است که اگر قرار است به بهانه المپیکی نبودن به ووشو رسیدگی نکنند، بگویند تا ما هم به تکواندو برویم. اگر واقعا با ۴ سال کار کردن می توان مدال المپیک گرفت که ما هم به تکواندو برویم و مدال المپیک بگیریم تا به ما رسیدگی شود. باور کنید من، خواهرانم و همه ملی پوشان ووشو این رشته را دوست داریم که برای موفقیتش زحمت می کشیم.
فدراسیون نبود، اعزام هم نمی شدیم
وضعیت مالی فدراسیون اصلا جالب نیست. اگر حمایت های فدراسیون و زحمات مسئولان نبود، شاید اصلا تیم نمی توانست اعزام شود. آن وقت بود که اتفاقات بدی رخ می داد. الان هم که قهرمان جهان شدیم، چیزی برای ما تمام نشده است. سال آینده رقابت های قهرمانی جهان و بازی های آسیایی را در پیش داریم که چینی ها برای جبران می آیند.
بازی های آسیایی از جهانی هم سخت تر است
تمام مدعیان جهان در قاره آسیا حضور دارند و به همین دلیل کار ما در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ سخت تر است. البته با توجه به آمادگی فعلی که دارم، سال آینده نیز به دنبال مدال طلای جهان و بازی های آسیایی هستم. فعلا کمی آسیب دیدگی دارم که در صورت رفع آن برای تیم سپاهان در لیگ مبارزه می کنم. سپس چند ماه در لیگ چین فعالیت می کنم تا خودم را برای مسابقاتی که سال آینده داریم، آماده کنم.
تمام دنیا خواهران منصوریان را می شناسند
اینکه ما ۳ خواهر در سطح قهرمانی ووشوی جهان هستیم، برای خیلی از علاقه مندان به این رشته در جهان جالب است. در همین مسابقات روسیه که من و شهربانو حضور داشتیم و قهرمان شدیم، گزارشگر روسی بارها به موفقیت ۲ خواهر اشاره کرد و این موضوع را بی نظیر دانست. امیدوارم سهیلا نیز بتواند در مسابقات جام جهانی پیش رو طلا بگیرد تا هر ۳ خواهر امسال قهرمان جهان شده باشیم.
خیلی ها دوست داشتند خواهر ما باشند!
مریم هاشمی که خودش ۴ مدال طلای جهان دارد، همیشه به ما می گفت که کاش من هم خواهر شما بودم. اینکه ما ۳ خواهر ووشوکار هستیم، حس رقابت ایجاد می کند و برای همدیگر یک حریف تمرینی محسوب می شویم.مطمئن باشید اگر یک خواهر دیگر هم داشتیم، آن هم قهرمان ووشو می شد. شاید خیلی ها دوست داشتند خواهر ما باشند چون این اتفاق بی نظیری است.
- 14
- 1
