خشن اما خوش‌قلب، قوی اما با دلی از جنس آینه، قهرمان جهان اما متواضع. دختري ایرانی كه تمام زندگی‌اش غرق در ورزش است. تمام روزهای سختی كه در شهر سمیرم به همراه خواهرانش زندگی پررنجی را سپری می‌كرد، حتی یك لحظه از آرزوهایش غافل نشد. تلاش كرد و با وجود همه كمبودهایی كه زندگی‌اش را احاطه كرده بود، سخت كوشید، تلاش كرد، ضربه خورد و دوباره بلند شد و هر بار آوازه قهرمانی‌هایش پررنگ‌تر از قبل به گوش رسید.
«الهه منصوریان» این روزها قهرمان جهان است و می‌توان او را یكی از دختران شماره یك ووشو در سراسر جهان نامید. الهه به همراه خواهران قهرمانش امروز چشم و چراغ ورزش بانوان ایران هستند، دخترانی كه لقب «خواهران‌افسانه‌ای» بی‌شك برازنده آن‌هاست.
الهه منصوریان، همین چند وقت قبل در نبرد برترین ووشوكاران جهان كه در شهر كازان روسیه برگزار شد، با شایستگی مدال طلا به گردن آویخت تا در قهرمانی تیم ووشوي ایران در نبرد جهانی ۲۰۱۷ روسیه، نقش پررنگي ایفا كرده باشد. به بهانه این مدال ارزشمند كه دستاورد مهم الهه از پایتخت ورزش جهان بود، با این دختر افسانه‌ای و خوش‌قلب ایران زمین به گفت‌وگو نشستیم. قهرمانی كه معتقد است باید به رشته‌هایی نظیر ووشو كه پتانسیل بالایی در كسب عناوین جهانی دارد، بیشتر توجه شود.او از بی‌مهری‌ها نسبت به جامعه ورزش بانوان دلگیر است.نتيجه این گپ‌وگفت را در ادامه می‌خوانید.
مسابقات قهرمانی ووشوي جهان روسیه برگزار شد و تو موفق شدی مدال طلای این رقابت‌ها را تصاحب كنی. سطح این مسابقات را چگونه دیدی؟
سطح مسابقات از نام آن مشخص است. رقابت‌های قهرمانی جهان همیشه در سطح بسیار بالایی برگزار می‌شود و برترین ووشوكاران جهان دور هم جمع می‌شوند و با يكديگر رقابت می‌كنند. این دوره نیز مانند همه ادوار این مسابقات، سختی‌های خاص خودش را داشت.
پیش از این رقابت‌ها پیش‌بینی می‌كردی كه با مدال طلا به كشور بازگردی؟
به دلیل اینكه از ناحیه مچ پا آسیب‌دیدگی داشتم و از طرفی كسب مدال در وزن پایین به دلیل حریفان قدرتمندی كه هستند، بسیار دشوار است، تصور نمی‌كردم بتوانم مدال طلا بگیرم.می‌دانستم كار سختی دارم. سخت‌ترین نبرد من، نبرد با كره‌جنوبی و ویتنام بود كه بسیار پایاپای پیش رفتیم.
اما در نهایت من توانستم با تمام سختی‌هایی كه بود، قهرمان بشوم. این مسابقات و مبارزات ما نشان داد كه سطح ووشوي ایران در مقایسه با بسیاری از كشورها تفاوت پیدا كرده و بالاتر رفته است. در نهایت نیز برای اولین بار تیم ایران قهرمان شد كه بسیار خوشحال‌كننده بود.
شركت در لیگ ووشوی چین و كار كردن با ووشوكاران چینی كه در جهان بهترین‌های این رشته هستند ، چقدر در روند كاری تو و كسب این مدال طلا تاثیرگذار بود؟
تاثیر بسیاری داشت. كار فنی و تكنیكی كه در لیگ چین انجام می‌شد و نبرد با برترین ووشوكاران چینی، موجب شد من آمادگی خوبی داشته باشم. البته ما مسابقات تداركاتی زیادی نیز برگزار كردیم كه در این نتیجه بی‌تاثیر نبود.
در تیم ملی، چند مرحله اردو داشتید و روند آماده‌سازی شما چگونه پیش رفت؟
ما هفت مرحله اردو داشتیم و نزدیك به سه ماه و نیم زمان برد تا این اردوها سپری شود. خوشبختانه اردوها در شرایط خوبی از لحاظ فنی و روانی برگزار شد و بر روند آماده‌سازی همه اعضای تیم ملی ووشو تاثیر مثبتی داشت.
فدراسیون ووشو در این موفقیت بزرگ چقدر تاثیرگذار بود؟ در واقع سوال من این است كه امكانات كافی برای شما مهیا شده بود یا خیر؟
فدراسیون ووشو همیشه تمام تلاشش را به كار می‌گیرد. اگر فدراسیون ووشو، شرایط به این خوبی را برای ما مهیا نمی‌كرد، به‌طورحتم نمی‌توانستیم قهرمانی را تصاحب كنیم. از به خدمت گرفتن مربی چینی گرفته تا اقدامات خوب دیگری كه رخ داد. فدراسیون ووشو با توجه به امكاناتی كه در اختیار دارد، تمام تلاشش را می‌كند و آقای علینژاد در سمت ریاست این فدراسیون، هیچ‌گاه بین ورزش بانوان و آقایان فرقی نمی‌گذارد. در مجموع باید بگویم فدراسیون ووشو، سهم بسیار زیادی در این موفقیت داشت.
ووشوي ایران در بخش ساندا به جایگاه خوبی رسیده است و حالا در جهان، جدی‌ترین و نزدیك‌ترین رقیب چین به شمار می‌رود اما در بخش تالو هنوز به جایگاه ساندا نرسیده است. به اعتقاد شما چه راهكاری باید اتخاذ شود تا رشد ساندا در تالو نیز رخ بدهد؟
حس می‌كنم مشكل بزرگی كه در تالو وجود دارد، عدم اعتماد به نفس كافی در بین تالوكاران است. ووشوكاران تالوي ایران از نظر تاكتیكی و فنی در سطح خوبی هستند و از لحاظ بدنی نیز مشكلی ندارند. نفراتی مثل زهرا كیانی و هانیه رجبی ، بسیار موثر كار می‌كنند و در نوع خود بهترین هستند.
این نفرات در جوانان چندین مدال گرفته‌اند اما در سطح بزرگسالان نمی‌توانند نتایج خوبی داشته باشند. به اعتقاد من فدراسیون ووشو می‌تواند با استفاده از یك روان‌شناس خوب برای این نفرات شرایط تالوي ایران در بخش بزرگسالان را بهبود ببخشد.
برنامه‌ریزی‌های خوبی در بخش تالو صورت گرفته است. موفقیت این رشته در آینده ، دور از دسترس نیست. همان‌گونه كه یك روز ساندای ما در جهان نتیجه نمی‌گرفت و به مرور شایستگی خود را به اثبات رساند، در تالو نيز باید به آینده درخشان امیدوار بود.
فدراسیون و وزارت ورزش بعد از كسب عنوان قهرمانی در جهان، تقدیر شایسته‌ای از شما به عمل آورد؟
ما انتظار نداریم كه به این زودی از ما تقدیر شود اما توقع‌‌داريم كه اگر قرار است جوایزی داده شود، در بخش مردان و زنان یكسان باشد. ما سهمیه مسابقات جام جهانی را كه سال آینده برگزار می‌شود،كسب كردیم و این اتفاق مهمی است. ما انتظار داریم همان‌گونه كه به رشته‌هایی مانند فوتبال،كشتی،تكواندو و...پاداش داده می‌شود، به ما نيز داده شود. ما هم زحمت می‌كشیم.
بحث المپیكی بودن نكنیم و ورزشكاران را تقسیم‌بندی نكنیم زیرا همه به یك اندازه زحمت می‌كشیم.امیدوارم كه مسئولان این را در نظر بگیرند كه ورزشكاران مدال‌آور، دغدغه مالی نداشته باشند و فكر و ذكرشان ورزش و تمرین باشد.
از آنجایی كه مهدي علینژاد، رییس فدراسیون ووشو عنوان كرده‌اند این رشته در آستانه المپیكی شدن قرار دارد، فكر می‌كنید اگر این اتفاق رخ دهد، بتوانید در المپیك نیز افتخار آفرینی كنید؟
آن‌طور كه من شنیدم، این رشته در سال ۲۰۲۴، به رشته‌های المپیك اضافه می‌شود وبرای من خيلي مهم است كه در این مسابقات باشم. امیدوارم كه با یاری خداوند و تلاشی كه می‌كنم، بتوانم در المپیك نيز حضور پیدا كرده و افتخارآفرینی كنم.
سقف آرزوهای الهه منصوریان در ورزش چیست؟
من سقفی در رسیدن به موفقیت ندارم. همیشه تلاشم این است كه بهترین عناوین را تصاحب كنم. اگر ووشو المپیكی شود،به‌طورحتم قهرمانی المپیك هدفم است و در مربیگری نیز امیدوارم بتوانم موفق شوم و به این بخش نیز فكر می‌كنم.
وضع لیگ ووشوي بانوان چگونه است؟
لیگ ووشوي بانوان متاسفانه به دلیل كمبود اسپانسر با مشكلاتی مواجه است. متاسفانه وضعیت قراردادهای ووشو بسیار بد است و از طرفی در بخش بانوان، اسپانسرها تمایلی به تیم‌داری ندارند.
كمی از فضای ورزش دور شویم. شما به همراه خواهران خود در برنامه ماه‌عسل حضور پیدا كردید و از واقعیت‌هایی كه در زندگی شخصی و خانوادگی‌تان وجود داشت، پرده‌برداری كردید. بعد از این برنامه با چه‌واكنش‌هایی مواجه شدید؟
مردم ما بعد از این صحبت‌ها، عكس‌العمل بسیار خوبی داشتند.راستش را بخواهید، خودمان نيز تصور نمی‌كردیم كه مردم از برنامه ما و صحبت‌هایی كه در آن برنامه انجام دادیم، استقبال كنند اما آنها دردهای ما را فهمیدند و درك كردند و بارها در برخورد با ما ، ابراز همدردی كردند و با آغوش باز پذیرای درد دل‌های ما بودند. این نشان از بزرگی و محبت مردم ایران دارد. باید اعتراف كنم كه ورزشكاران این كشور، بدون حمایت و دعای این مردم، هیچ نیستند.
بعد از آن برنامه، كار ما سخت‌تر شد. حالا من بیشتر در بین مردم شناخته‌شده هستم و باید همیشه در اوج باشم و بهترین عنوان‌ها را برای كشورم كسب كنم تا بتوانم با سری بالا پاسخگوی محبت مردمی باشم كه لطف‌شان همیشه شامل حال من بوده و بعد از روی آنتن رفتن آن برنامه نیز، بیشتر شد.
اگر به قبل بازگردید، دوباره به برنامه ماه‌عسل می‌روید و از واقعیت‌های تلخ زندگی خانوادگی‌تان صحبت خواهید كرد؟
خب قبل از اینكه آقای علیخانی، من و خواهرانم را به برنامه‌‌اش دعوت كند، داستان زندگی ما در قالب فیلمی مستند به تهیه‌كنندگی مهتاب‌كرامتی ساخته شده بود. فیلمبرداری این فیلم، دو سال طول كشید و ما تصمیم گرفته بودیم كه درباره وضعیت زندگی‌مان این فیلم ساخته شود.
در فیلم «صفر تا سكو» تمام داستان زندگی ما با تمام جزییات آن گفته شده است اما برنامه ماه عسل بیشتر جنبه درددل برای ما داشت و تریبونی بود كه به وسیله آن تلاش كردیم با مردم كشورمان صحبت كنيم و از دردها و مسیر سختی كه طی كردیم، حرف بزنیم. باید بگویم كه از حضور در برنامه ماه‌عسل، پشیمان نیستم و اگر به عقب برگردم،دوباره به این برنامه می‌روم و با مردم كشورم صحبت خواهم كرد.
از فیلم «صفر تا سكو» سخن به میان‌آوردید. این فیلم بالاخره چه زمانی اكران می‌شود؟
تا جایی كه من در جریان هستم، این فیلم ۲۴آبان به اكران عمومی درخواهد آمد و امیدوارم مردم ایران این فیلم را ببینند. ما در كشورمان، دختران ورزشكار زیادی داریم كه با سختی‌های خاص خودشان در راه موفقیت می‌جنگند، این فیلم می‌تواند روحیه این ورزشكاران را در ادامه مسیر سختی كه دارند، حفظ كند و درس‌های بزرگی برایشان به ارمغان بیاورد.
از دیدگاه تو كه دختري ورزشكار در ایران هستی، بزرگ‌ترین مشكل ورزش بانوان چیست و اینكه از مسئولان و وزارت ورزش و جوانان، چه توقعاتی داری؟
مهمترین و بزرگ‌ترین انتظاری كه همه دختران ورزشكار ایران از مسئولان ورزش كشور دارند، برابری است و اینكه نگاهی یكسان به ورزشكاران مرد و زن داشته باشند. نگاهی برابر و برابری امكانات بین مرد و زن برای دختران ورزشكار، بزرگ‌ترین آرزو است.
از رسانه‌ها چه انتظاری داری؟
رسانه‌ها این روزها بیشتر به ورزش بانوان می‌پردازند و این خیلی اتفاق خوبی است اما تصور من این است كه می‌شود این توجه بیشتر نیز بشود. بهتر است كه همه توجهات رسانه‌ای تنها معطوف به ورزش‌هایی مانند فوتبال نباشد و زنان ورزشكار نیز مورد توجه قرار بگیرند. رسانه‌ها این توانمندی را دارند كه نقش موثري در راستای دیده شدن ورزش بانوان ایفا كنند. خواهش من از تك تك رسانه‌های جمعی و تصویری و مكتوب این است كه ورزش بانوان پوشش بیشتری داده شود.
پرتو جغتایی
- 17
- 1
