سولو برای ریاست فدراسیون فوتبال آمریکا كاندیدا شد

خبر جالبی از روز گذشته در فضای ورزش جهان دست به دست می‌شود؛ خبری كه بیش از هركس برای زنان ورزشكار در جهان خوشحال كننده است.

«هوپ سولو»، دروازه‌‌بان پرآوازه تیم ملی فوتبال آمریكا در انتخابات ریاست فدراسیون این كشور كاندیدا شده است و این روزها خودش را برای حضور در نبردی آماده می‌كند كه هنوز نمی‌داند توان ِ برنده شدن در آن را دارد یا خیر.

نگاهی گذرا به كارنامه فنی و غیر فنی این دروازه‌بان ۳۶ ساله آمریكایی نشان می‌دهد كه فراز و نشیب‌های زندگی حرفه‌ای و شخصی‌اش به حدی قابل توجه بوده كه از این زن پرقدرت، به‌طور حتم كوهی از تجربه خلق كرده است.

شاید همین سیل تجربیات موجب شده باشد كه «هوپ» این روزها برای حضور در چالشی جدید خود را آماده می‌كند و معتقد است توانایی این را دارد تا مشكلات فوتبال آمریكا را حل و فصل كند.

زن شماره یك فوتبال آمریكا كه كارنامه فنی‌اش سرشار از عناوین قابل توجه و كسب چندین و چند «دستكش طلایی» است، روزهای عجیب و غریبی را در زندگی‌اش سپری كرده و ماجراهای متعددی از سر گذرانده است.

داستان‌های جالبی كه شاید این روزها و در آستانه حضورش در نبرد كسب صندلی ریاست فدراسیون آمریكا، ایجاد دردسر كنند.

از تصاحب دستكش طلا تا محرومیت ۶ ماهه

كارنامه فنی «هوپ‌ سولو»، سرشار از عناوین مهم و درخشان است. این بازیكن قبل از اینکه سنگربان قفس توری شود فاتح آن‌ها بود. وقتی پابه‌توپ شد، کارش را به عنوان یک مهاجم آغاز کرد. زمانی‌که برای تیم مدرسه ریچلند بازی می‌کرد، در سه فصل ۱۰۹ گل زد.

بعدها که به تیم دانشگاه واشنگتن پیوست، به‌عنوان دروازه‌بان کارش را شروع کرد. البته در ابتدا خیلی از اینکه دروازه‌بان شده، خوشحال نبود چون یک جمله تاریخی درباره دروازه‌بانی وجود دارد:«خب ساده است؛ پدرومادرها چه کسی را همیشه در دروازه می‌گذارند؟ معلوم است؛ بچه‌هایی که یک‌ذره تپل هستند».

اما او در حفاظت از دروازه‌ها نیز بهترین بود. دروازه‌بانی كه دو قهرمانی در بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ به همراه تیم ملی زنان آمریکا را در كارنامه دارد و علاوه بر آن در سال ۲۰۱۵ توانست به همراه تیم ملی كشورش به مقام قهرمانی رسیده و علاوه بر آن به‌عنوان بهترین بازیكن و بهترین دروازه‌بان مسابقات انتخاب شد. عنوانی كه «دستكش طلایی» نصيب این دروازه‌بان پرآوازه كرد. آخرین حضور رسمی این گلر در چارچوب دروازه تیم ملی آمریكا، به رقابت‌های ۲۰۱۶ المپیك برمی‌گردد. مسابقاتی كه در مرحله یك چهارم نهایی با شكست در ضربات پنالتی مقابل سوئد برای آمریكایی‌ها تمام شد.

یك بازی جنجالی و پر سر و صدا كه موجب شد فدراسیون فوتبال آمریكا دروازه‌بان با تجربه‌اش را به مدت ۶ ماه محروم كند. دلیل این محرومیت نیز مصاحبه تندی بود كه سولو بعد از شكست مقابل سوئد درباره بازیكنان این تیم انجام داد و آن‌ها را به دلیل وقت‌كشی و ضدفوتبال بازی كردن « یک مشت عوضی تنبل» خوانده بود.

این محرومیت ۶ ماهه باعث شد خیلی‌ها تصور كنند این گلر ۳۵ ساله برای همیشه از دنیای حرفه‌ای خداحافظی كند اما سولو مدتی بعد در مصاحبه‌ای بيان كرد كه قصد بازگشت دارد. شاید كمتر كسی تصور می‌كرد قصد سولو از بازگشت به فوتبال، كاندیدا شدن برای ریاست فدراسیون آمریكا باشد.

همه فراز و نشیب‌های شخص خانم ِ گلر

زندگی خانوادگی «سولو» از همان روزهای كودكی‌اش دستخوش اتفاقات زیادی بود. جدایی پدر و مادرش از یكدیگر زمانی كه هوپ تنها ۶ سال داشت، موجب شد وی با پدرش زندگی كند. پدر ایتالیایی‌تباري كه فوتبال بازی كردن را از همان كودكی به دخترش آموخت.

البته از آنجایی كه پدرش شخصیت خوبی نداشت و به نوعی مرد فاسد و الكلی به شمار می‌رفت، فرزندانش را بارها بی‌سرپرست رها كرد و هرگز پدر خوبی برای هوپ و برادرانش نبود. حتی پایش نیز بارها به زندان باز شد.

شاید همین دور بودن پدر و مادر خانواده از فرزندان‌شان موجب شد هوپ بیشتر از اینكه روحیات لطیف و دخترانه داشته باشد، خشونت پسرانه دررفتارش موج بزند. دختر شرور و آشوبگر فوتبال آمریكا، بارها تیتر اول مطبوعات كشورش شده بود.

اما اگر این تصور را دارید كه او به خاطر فوتبال و اتفاقات پیرامون آن توجه رسانه‌ها را جلب می‌كرد، سخت در اشتباهید.

دلیل اصلی حواشی ایجاد شده برای هوپ بیش از هر چیز مسائل غیر فوتبالی بود. او بارها یك سوی نزاع‌های خانوادگی‌اش‌ بوده است. بگومگوهایی كه به درگیری فیزیكی و حضور پلیس منجر شده؛ این خانم دروازه‌بان ملی‌پوش حتی با پلیس‌ها نیز وارد جنگ لفظی می‌شد.

زندگی زناشویی هوپ نیز به دور از حاشیه نبود. سال ۲۰۱۲ سولو با «جرمی استیونز» بازیکن سرشناس فوتبال آمریکایی ازدواج کرد ولی حتی جرمی سرشناس نيز از هوپ سولو کتک خورده است و مشكلات متعددی با یكدیگر داشتند.

فعالیت‌های فمنیستی و اتهام جنسی به «بلاتر»

دروازه‌بان ۳۶ ساله تیم فوتبال آمریکا همواره یکی از نفرات پیشتاز در حمایت از زنان ورزشكار به ویژه زنان فوتبالیست آمریكا بوده است. این بازیكن سال گذشته و در اقدام جسورانه‌ و اعتراض آمیزي به فدراسیون فوتبال آمریكا تاخت و مدعی شد دستمزدهای مردان و زنان فوتبالیست در آمریكا برابر نیست و باید برابر شود.

او بارها در ارائه دلایل این اعتراض گسترده مدعی شد دختران فوتبال آمریكا به اندازه مردان فوتبال این كشور زحمت می‌كشند و اگر بخواهیم به میزان افتخارات توجه كنیم؛ به‌طور حتم زنان آمریكا افتخارات‌شان در فوتبال بسیار بیشتر از مردان است.

جدا از فعالیت‌های این گلر ۳۶ ساله در حمایت از زنان فوتبالیست كشورش، موضوع دیگری كه چند سال قبل موجب سر و صداهای زیاد شد، اتهام جنسی هوپ به «سپ بلاتر» رییس سابق فدراسیون جهانی فوتبال بود.

این بازیكن مدعی شد كه در سال ۲۰۱۳ و در مراسم برترین‌ها با آزار جنسی از سوی بلاتر مواجه شده است! هرچند بعد از این اظهار نظر نماینده سپ‌بلاتر به این موضوع واکنش نشان داد و گفته‌های این دروازه‌بان را پوچ و بی اساس دانست اما هرگز مشخص نشد این موضوع تا چه حد صحت داشته است؟

می‌دانم فوتبال آمریكا چه می‌خواهد

هوپ، بعد از محرومیتی كه پس از مسابقات المپیك ریو با آن مواجه شد، كمتر در رسانه‌ها حضور پیدا كرد.

البته این دروازه‌بان پرآوازه در تمام این مدت از طریق شبكه اجتماعی‌اش با هواداران و مردم كشورش در ارتباط بود و همین اواخر نیز اعلام كرد كه برای ریاست فدراسیون فوتبال آمریكا كاندیدا شده است. بعد از آنكه «سونیل گولاتی» ، رییس فدراسیون فوتبال آمریكا بيان كرد كه دیگر نمی‌خواهد در سمت ریاست این فدراسیون باقی بماند، هوپ اعلام كرد كه برای حضور در این انتخابات آماده است.

«سولو» در این‌باره می‌گوید: «من درست می‌دانم كه فوتبال آمریكا چه كمبودهایی دارد و چه اهدافی را باید دنبال كند. اطمینان دارم كه می‌توانم به فوتبال كشورم در سمت ریاست فدراسیون كمك كنم. من در تمام زندگی‌‌ام همواره آماده فداكاری در راه‌هایی هستم كه می‌دانم می‌توانم در آن‌ها موفق باشم. اعتقاد من این است كه هیچ چیز مانند صداقت نمی‌تواند موجب موفقیت یك مجموعه شود».

حلقه مفقوده زنان ورزشكار ایران

خبر كاندیداشدن «هوپ سولو» برای ریاست فدراسیون فوتبال آمریكا خبر جالبی بود. چه این ورزشكار موفق شود موانع را از پیش رو برداشته و برنده انتخابات شود و چه در این جدال صاحب آراي لازم نشده و نتواند صندلی ریاست را از آن خود كند، اين خبر و اخباري شبيه به اين سوالي اساسی در ذهن ما ایجاد مي‌‌كند: «به راستی دختران ورزشكار ایران به چه میزان این اعتماد به نفس را دارند كه در زمان انتخابات، توانایی مدیریت كلان یك فدراسیون را در خود دیده و پا به میدان انتخابات بگذارند؟»

خوشبختانه در سال‌های اخیر شاهد حضور مدیران زن در فدراسیون‌های ورزشی ایران بوده‌ایم كه بدون شك اتفاق خوشحال‌كننده‌ای است اما این مدیران اغلب نه از جنس ورزش كه از جنس مدیریتی بودند. در بخش نایب رییسان فدراسیون‌ها كمتر شاهد این بودیم كه زنان ورزشكار بعد از سال‌های بازنشستگی ورزشی‌شان بر صندلی نایب رییسی فدراسیون‌ها بنشینند. اما به راستی مشكل كجاست؟

آیا غیر از این است كه فضای ورزش زنان ایران هنوز به اندازه كافی نتوانسته اعتماد به نفس لازم را در بین دختران ورزشكار ایران ایجاد كند و این باور را به آن ها بدهد كه توانایی مدیریت، تغییر و ایجاد تحولات اساسی در ورزش كشورشان را دارند؟ دختران ورزش ایران اغلب با انواع و اقسام محدودیت‌ها دست به گریبان بوده‌اند و این حجم از چوب‌هایی كه لای چرخ‌شان گذاشته می‌شد، فرصت كافی برای‌ تمركزشان فراهم نمی‌كرد.

باید با خودمان رو راست باشیم و بپذیریم كه زنان ورزشكار ایران از اعتماد به نفس كافی برخوردار نیستند و اگر توانسته‌اند تا كنون در عرصه‌های بین‌المللی بدرخشند و پرچم كشور عزیزمان را برافراشته كنند، بیش از هرچیز به دلیل توانمندی‌های فردی و تلاش‌هایی بوده كه خودشان صفر تا صد آن را ساخته و پرداخته‌اند.

ورزش زنان ایران مانند یك كودك نوپاست كه در همه زمینه‌ها از فنی و اقتصادی گرفته تا بخش‌های انگیزشی و روانی نیازمند توجه و تمركز بیشتر است. دختران ورزش ایران پر تلاش، سخت‌كوش و سرشار از انگیزه هستند و اگر به اندازه كافی مورد توجه قرار نگیرند و همواره در تبعیض آشكار ِ جنسیتی قرار داشته باشند، نمی‌توانند مسیرشان را به درستی طی كنند.

پرتو جغتایی