به گزارش ایلنا، این سوالات باعث شد سری به اردوی کشتی کلاسیک بانوان بزنیم. از قبل هماهنگ شده بود تا تمرینات تکنیکی را از نزدیک تماشا کنیم. تمریناتی که در سالن توفیق جهانبخت انجام می‌شد. همان سالن قدیمی در خیابان ورزنده که سال‌های سال، پاتوق مردان گوش‌شکسته بود. به سالن که وارد می‌شویم، دختران مشتاقی می‌بینیم که تلاش می‌کنند نخستین مدال کشتی بانوان ایران را به نام خود ثبت کنند. انگیزه بالا در چهره‌ها و جدیت در تمرینات‌شان کاملا مشخص است. دخترانی که زیر نظر آنا واسلینکو مربی اوکراینی، تازه دارند چم و خم کشتی را یاد می‌گیرند. دخترانی که البته هیچ شباهتی به کشتی‌گیران حرفه‌ای ندارند و بدون شک کار زیادی برای رسیدن به آن مرحله دارند.
آنا که مثل دیگر دختران لباس‌های گشادی به تن دارد و حواسش کاملا به روسری است که عقب نرود، ابتدایی‌ترین فنون را به دختران یاد می‌دهد. یکسری از آنها خیلی خوب فنون را یاد می‌گیرند اما تعدادی هم انگار فقط آمدند تا نخستین باشند چون چیزی از یک ورزشکار حرفه‌ای در آنها دیده نمی‌شود. شاید علاقه، آنها را به کشتی کشیده باشد اما در ظاهر هیچ شباهتی به یک ورزشکار حرفه‌ای ندارند. نفراتی با وزن زیاد که زیاد بودن آن به خاطر عضلات نیست، بلکه چربی‌هایی است که باید تلاش کنند کم شود. با اینکه در این نفرات، نشانی از آینده درخشان نیست اما آنا با جدیت کارش را دنبال می‌کند تا بلکه آنها هم بتوانند روزی به کشتی‌گیران حرفه‌ای تبدیل شوند.
تمرینات که جلوتر می‌رود، دختران خسته و خسته‌تر می‌شوند. تعدادی از آنها دیگر نای ادامه کار را ندارند. حتی یکی از آنها می‌آید کنار تشک و به مه‌سیما بابایی سرپرست تیم می‌گوید گرسنه است و نمی‌تواند ادامه دهد اما در این میان نفراتی هم هستند که انگیزه زیادی دارند و انگار خستگی نمی‌شناسند. مثل الهام باقرزاده که شور و شوق خاصی در چهره‌اش برای حرفه‌ای شدن وجود دارد: «سخت است اما شیرینی خاصی دارد.» این توصیف باقرزاده از تمرینات سخت واسلینکو و علاقه‌اش به کشتی است.
یک سری از این دختران که اکثر آنها بین ۱۵ تا ۲۶ ساله هستند، علاقه خاصی به شکسته شدن گوش‌هایشان و نشان دادن کشتی‌گیر بودن دارند. بابایی در مورد این مساله می‌گوید: «در بین این دختران، نفراتی هم هستند که دوست دارند گوش‌هایشان بشکند.» مساله‌ای که قبلا هم آقایان به آن علاقه داشتند و حتی گفته می‌شد بعضی از آنها با روش‌های مصنوعی مثل گذاشتن گوش بین در، آنها را می‌شکستند. البته فدراسیون کشتی خیلی دوست داشت از گوش‌گیر برای این مساله استفاده کند که با آن موافقت نشد.
در واقع این گوش‌گیرها برای نگه داشتن روسری‌های بانوان کشتی‌گیر در نظر گرفته شد اما اتحادیه جهانی کشتی با آن مخالفت کرد. حالا تیم کشتی بانوان با لباسی متفاوت که کاملا گشاد و پوشیده است و هیچ شباهتی با دوبنده ندارد، برای حرفه‌ای شدن قدم برمی‌دارد. نکته جالب این است که فعلا بانوان کشتی‌گیر نمی‌توانند در مسابقات رسمی حضور پیدا کنند. بابایی در مورد حریفان ایران می‌گوید: «قرار است فعلا با تیم‌هایی که پوشش‌شان مثل تیم ایران است مسابقه دهیم.»
این مساله یعنی اینکه تیم ایران فعلا مسابقاتی پیش رو نخواهد داشت چراکه کشورهای عربی معمولا علاقه‌ای به کشتی ندارند و بعید است تیمی با این پوشش در مسابقات قرار بگیرد. هر چند که آنا واسلینکو ظاهرا با این پوشش مشکلی ندارد و کارش را با جدیت تمام، دنبال می‌کند. سرمربی اوکراینی که حالا چند کلمه فارسی هم یاد گرفته تا کارش را راحت‌تر پیش ببرد، سعی دارد شاگردانش را هم به این پوشش عادت دهد. به صورتی که وقتی با درخواست یکی از کشتی‌گیران برای برداشتن روسری‌اش مواجه می‌شود با آن مخالفت می‌کند چون می‌داند در مسابقات نمی‌تواند این کار را انجام دهد و باید به آن عادت کند.
با این شرایط تیم کشتی بانوان ایران، کارش را شروع کرده. کاری که با تلاش رسول خادم استارت خورد و بدون شک ثمره خوبی برای ورزش ایران خواهد داشت چرا که در ایران استعدادها و علاقه‌مندان زیادی به کشتی وجود دارند که می‌تواند فدراسیون کشتی را به کسب مدال امیدوار کند.
سمیرا شیرمردی
- 14
- 1
