گفتگو با زهرا کیانی؛ دختر ۱۸ ساله تاریخ ساز تالو کار

روزنامه هفت صبح/ نقره ای به ارزش طلا، نقره ای به ارزش خوشحالی تک تک مردم ایران. وقتی نام ایران و پرچمش در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا و در رشته ای که سال ها در قبضه کشورهای آسیای شرقی بوده، بالا می رود و دختر ۱۸ ساله اهل چهارمحال و بختیاری کشورمان در سکوی دوم این رشته می ایستد زمان ثبت یک موفقیت تاریخی رسیده است. مدالی نقره ای و لحظه ای طلایی. با زهرا کیانی که باعث و بانی این پیروزی و درخشش است به عنوان نخستین تالو کار دختر ایرانی که توانست مدال آور و تاریخ ساز شود بیشتر آشنا شوید.

زهرا کیانی ۱۸ ساله، اهل استان چهارمحال و بختیاری و ساکن اصفهان است. او از ۶ سالگی ژیمناستیک کار می کرد و در آن زمان هم قهرمان قهرمانان استان چهارمحال و بختیاری بود اما بعدتر در سن ۸ سالگی در حین اجرای حرکت وارو یکی از دستانش از دو ناحیه شکست و این آسیب باعث شد زهرا دو ماه خانه نشین شود و به طور کلی از رشته ژیمناستیک فاصله بگیرد. اما این فاصله دیری نپایید و شاید اصلا لازم بود تا او به طور خیلی اتفاقی وارد رشته ووشو شود و امروز برایمان افتخار آفرینی کند.

او ماجرای ورودش به این رشته را اینطور تعریف می کند: «زمانی که ناچارا از ورزش فاصله گرفتم به لحاظ روحی در وضعیت خوبی به سر نمی بردم. یک روز که به همراه مادرم به پیاده روی رفته بودیم اتفاقی مربی ای را دیدم که از من خواست به کلاس های رشته ووشو برم. من همان روز باهمان لباس بیرونی که تنم بود وارد باشگاه شدم و چنان به این رشته علاقه مند شدم که همان موقع شروع به تمرین کردم و آن را با جدیت ادامه دادم.»

سه سال است رویای این مدال را در سر دارم

رشته ورزشی ووشو دو بخش دارد. ساندا و تالو. ساندا قسمت مبارزه ورزش ووشو است که مبارزه تن به تن و در اصل یک مبارزه آزاد است که هم شامل بوکس در بالاتنه و تکواندو در پا است و مثل کشتی درگیری تن به تن دارد. تالو اما بخش نمایشی ووشو است مثل کاتا در کاراته ایران در بخش تالو تا به امروز موفق به کسب مدال در مسابقات جهانی و آسیایی نشده بود.

از زهرا کیانی می پرسم آیا بالا نبودن سطح رشته تالو در ایران انگیزه ات را برای حضور و فعالیت در این رشته کم نکرد و او می گوید: «زمانی که با ۱۵ سال سن اولین مدال بزرگسالان را کسب کردم در ذهنم رویای چنین روزی را طراحی کرده بودم و تمام تلاشم را برای کسب مدال در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ می کردم. این مسابقات سطح بسیار بالایی دارد و هر چهار سال یک بار برگزار می شود. ما سالانه مسابقات جهانی و آسیایی داریم اما بهترین های هر رشته در این بازی ها در این ۴ سال انتخاب می شوند تا در بازی های آسیایی شرکت کنند. به همین دلیل این مدال برای من بسیار ارزشمند است و افتخاری است که نصیب من و مردم ایران شده.»

رقیب ها قدر بودند

ایران در رشته ووشو بعد از چین قرار دارد چرا که تالو در کل مختص چینی هاست. در همین راستا کشورهای آسیای شرقی مثل کره، ویتنام، هنگ کنگ و چین تایپه نیز در رده های بالا قرار دارند. زهرا در رابطه با رقیب هایش در این دوره از مسابقات می گوید: «ما کلا سه نفر بودیم که اعزام شدیم. هانیه رجبی و فاطمه حیدری در رشته نان چوان و من در رشته چانگ. در مسابقات آسیایی تمام رقبای اصلی حضور دارند چون در کل هدف کشورهای آسیای شرقی شرکت در همین مسابقات است و بهترین و قویترین نیروهایشان را به این مسابقات می فرستند.

رقبای من چین و ویتنام بودند که قهرمان چندین دوره بازی های آسیایی هستند، کره که در مسابقات جهانی با ژاپن که اول و دوم شدند حضور داشتند و همینطور هنگ کنگ و چین تایپه هم بودند. چون ما در مسابقات جهانی سه فرم می زنیم و هر فرم جداگانه حساب می شود و اینچنین مقام به ما می دهند. در مسابقات جهانی در یک فرم چین اول شد، فرم بعدی ویتنام اول شد و فرم سوم کره اول شد اما در بازی های آسیایی چنین نیست مجموع فرم ها حساب می شود که این بازی را خیلی سخت و حساس می کند.»

می خواهم فیزیوتراپ شوم

زهرا کیانی برای این حضور در مسابقات آسیایی ۲۰۱۸ برنامه ریزی بلند مدت و دقیقی داشته است. یک ماه اردوی تدارکی با مربی چینی که خودش می گوید: «تاثیر بسیار خوبی روی پرش هایش که مشکل اصلی حرکت هایش بوده، داشت و بعد اردوی اصلی که از ۲۶ فروردین ماه شروع و تا ۲۲ مرداد یعنی روز اعزام ادامه داشت. او می گوید تمام این برنامه با تدبیرو برنامه ریزی دکتر علی نژاد امکان پذیر شد. چندین ماه پر فشار تمرین کردیم و من به خاطر انگیزه بالا و علاقه ای که به این رشته داشتم حتی در روزهای مرخصی که به اصفهان می آمدم با هماهنگی رئیس هیات جناب روناسی برای تمرین به خانه ووشو می رفتم و حالا نتیجه زحمات خودم و خانواده ام را می بینم.»

او که مادرش مربی و داور همین رشته ورزشی است و پدرش که گاهی با او ورزش و بدنسازی کار می کند را مشوق خودش می داند و در رابطه با رشته تحصیلی اش در آینده نزدیک می گوید: «ظاهرا اگر قرار باشد به ورزش ادامه دهدم باید رشته تربیت بدنی بخوانم اما دوست دارم پزشکی بخوانم و فیزیو تراپ شوم. رشته ای که می تواند ارتباط خوبی به رشته کنونی ام هم داشته باشد.»

هانیه درویش