بعد از مذاکره و رایزنی صورت‌گرفته با یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های صربستان، فرزانه فصیحی دوماه قبل راهی این کشور شد و در این مدت آن‌قدر همه چیز برایش خوب پیش رفت که توانست بعد از چهار‌سال بار دیگر رکورد دوی ٦٠متر ایران را ارتقا دهد. هدف رکورددار دوی سرعت ایران کسب سهمیه مسابقات جهانی داخل سالن برای نخستین‌بار است؛ اتفاقی که فقط دوصدم ثانیه با آن فاصله دارد.
به همین بهانه دقایقی با فرزانه فصیحی که در صربستان حضور دارد، همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با سریع‌ترین دختر ایران مشهور به دختر باد را می‌خوانید:
تقریبا دوماه از حضور شما در صربستان می‌گذرد. توضیح دهید در این مدت چه اتفاقاتی رخ داده؟
از دومین روز بعد از اینکه به صربستان رسیدم، تمریناتم را در باشگاه پارتیزان بلگراد شروع کردم و اجازه ندادم هیچ وقفه‌ای ایجاد شود. تمرینات من همین‌طور مستمر ادامه داشت و خدا را شکر می‌کنم که تا حدودی به اهدافم رسیدم.
قبل از اینکه به صربستان سفر کنید، گفته بودید که نمی‌دانید چه چیزی آنجا انتظارتان را می‌کشد.
امکانات باشگاه پارتیزان واقعا فراتر از چیزی هست که فکرش را می‌کردم. من با مربی‌ای اینجا کار می‌کنم که از بهترین مربیان دوی سرعت در صربستان است. دو، سه دونده ملی‌پوش صربستان هم زیرنظر او تمرین می‌کنند. شانس بزرگی نصیب من شده، چون اینجا گروه بسیار خوبی از من پشتیبانی می‌کنند و خیلی راحت من را پذیرفتند. جو خیلی خوبی در باشگاه پارتیزان حاکم است و از همه انرژی مثبت می‌گیرم.
تا چه زمانی در صربستان تمرین می‌کنید؟
من تا قبل از مسابقات قهرمانی آسیا در بلگراد می‌مانم و تمرین می‌کنم. اوایل بهمن به تهران برمی‌گردم و سپس برای حضور در مسابقات داخل سالن آسیا راهی چین می‌شوم.
برسیم به داستان رکوردشکنی شما. چند روز قبل خبر رسید که سه صدم ثانیه رکورد دوی ۶٠متر ایران را ارتقا دادید.
رکورد قبلی دوی ۶٠متر ایران با ٧,٣۵ ثانیه در اختیار خودم بود و الان رکورد را به ٧.٣٢ ثانیه ارتقا دادم. این را درنظر بگیرید که من شب قبل از مسابقه تب داشتم و هنوز هم سرماخورده هستم. روز مسابقه حالم چندان مساعد نبود و حتی وقتی می‌خواستم به سالن بروم، گفتم شاید امروز مسابقه ندهم. وقتی مربی‌ام من را در سالن دید، گفت حالت خیلی بد است و اگر می‌خواهی به سلامتی‌ات ضرر بزنی، برو و مسابقه بده!
و شما با وجود اینکه حال مساعدی نداشتید، تصمیم گرفتید مسابقه بدهید؟
بعد از صحبتی که کردیم، قرار شد من گرم کنم تا ببینیم که می‌توانم در مسابقه حاضر شوم یا نه. در مسابقه مقدماتی شرکت کردم و رکورد ٧,٣٧ثانیه را ثبت کردم. بین مرحله مقدماتی و فینال ۵٠دقیقه زمان بود. وقتی دیدم رکورد خوبی زدم، به همسرم گفتم برو و از خانه پرچم را بیار، چون امروز می‌خواهم رکورد بزنم. بعد از مرحله مقدماتی حس می‌کردم بدنم خیلی آماده است و برای رکوردشکنی به فینال پا گذاشتم. درنهایت هم که این اتفاق افتاد.
رکورد قبلی را چند‌سال قبل ثبت کرده بودید؟
تقریبا چهار‌سال قبل رکورد ٧,٣۵ثانیه را زده بودم. البته در تمرینات بارها رکوردهایی زدم که زیر ورودی جهانی یعنی ٧.٣٠ ثانیه است، اما مهم روز مسابقه است که بتوانی آن رکورد را تکرار کنی.
چند مسابقه در صربستان داشتید و در همه آنها با فاصله خوبی قهرمان شدید؟
بهتر است بگوییم رکورد من خیلی بهتر از رقبایم است. البته فاصله من خیلی هم زیاد نبود. اگر آمادگی قبل از حضورم در اینجا را داشتم، شاید در همین مسابقات نفر سوم و چهارم می‌شدم. اینجا دور از حاشیه و حرفهای منفی توانستم پیشرفت کنم.
فکر می‌کنم مهمترین هدف شما کسب سهمیه مسابقات جهانی داخل سالن باشد. چقدر به رقم‌زدن این اتفاق امیدوارید؟
نمی‌توان چیزی را پیش‌بینی کرد و همه چیز به روز مسابقه بستگی دارد. من دوصدم ثانیه با رکورد ورودی جهانی فاصله دارم و این زمان واقعا قابل اندازه‌گیری نیست و فقط دستگاه می‌تواند آن را درک کند. شاید فقط یک سرپنجه فاصله صدم ثانیه‌ها باشد. امیدوارم بتوانم روزی که در مسابقات قهرمانی آسیا به میدان می‌روم، این رکورد را بزنم، چون اصلا غیرقابل دسترس نیست.
رکورد شما به صورت رسمی ثبت شد؟
وقتی یک دونده در مسابقات خارجی رکوردی را ثبت می‌کند، نیاز به یک‌سری مدارک هست تا فدراسیون آن را به ثبت برساند، اما وقتی فدراسیون جهانی دوومیدانی این رکورد را درج کند، یعنی مورد تأیید است. رکورد من هم خیلی زود در سایت فدراسیون جهانی ثبت شد و دیگر مشکلی برای ثبت آن به‌عنوان رکورد ملی ایران نیست. در ضمن من بلافاصله بعد از مسابقه آزمایش دوپینگ هم دادم تا مشکلی از این بابت نباشد.
در روزهای اخیر بحث‌هایی درباره مسابقاتی که شما در آن شرکت می‌کنید، وجود داشت. در این‌باره توضیح می‌دهید؟
مسابقات در صربستان به صورت هفتگی برگزار می‌شود و هر هفته زیرنظر یک باشگاه است. تا زمانی که صربستان هستم، در مجموع ۵، ۶ مسابقه را پشت‌سر می‌گذارم. این رقابت‌ها، مسابقات داخلی کشور صربستان است که از برخی کشورهای اطراف هم در آن شرکت می‌کنند. مسابقات به صورت آزاد برگزار می‌شود، اما رکوردداران دوی صربستان هم در این رقابت‌ها حاضر هستند.
و اینکه برخی مدعی شده بودند نمی‌توان به شما لقب «لژیونر» را اطلاق کرد.
نمی‌دانم چطور این موضوع برای برخی این‌قدر مهم شده، چون برای من واقعا بی‌ارزش است. هرکسی خودش می‌تواند قضاوت کند و تشخیص دهد که چه اتفاقی برای من در ماه‌های اخیر رخ داده است. فعلا خیلی تمایلی ندارم به این موضوع بپردازم، چون تمرکزم روی تمرینات است. برای من مهم این است که با حضورم در صربستان، رکورد ملی ایران ارتقا پیدا کرد. درباره ادعای افرادی هم که گفتید بعدا به صورت مفصل صحبت خواهم کرد.
در آخر هم اگر حرفی مانده، بفرمایید.
از تمامی رسانه‌ها و کسانی که در این مدت کمک کردند تا بتوانم پیشرفت کنم، تشکر می‌کنم. باید به صورت ویژه هم از همسرم تشکر کنم که واقعا حضورش کنارم در صربستان برایم ارزشمند و بزرگ بود. شاید اگر او نبود، این اتفاقات خوب برایم رقم نمی‌خورد، چون به تنهایی نمی‌توانستم از پس برخی مشکلات بربیایم.
- 11
- 5
