با چه رویی از من انتقاد می‌کنید؟

 کاهش سهمیه‌های وزنه‌برداری ایران در المپیک ٢٠٢٠ و محدود شدن فدراسیون به اعزام فقط ٢ وزنه‌بردار به توکیو شوک بزرگی را به یکی از رشته‌های پرامید ایران وارد کرده است. علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری که در ٣‌سال گذشته تلاش زیادی برای پاک نگه داشتن این رشته کرده، در مصاحبه‌های اخیر خود بعد از این اتفاق به انتقاد صریح از مدیران قبلی فدراسیون پرداخته که آمار بالای دوپینگ در دوران مدیریتشان حالا باعث ایجاد این دردسر برای وزنه‌برداری ایران شده است.

حسین رضازاده که از ‌سال ٨٨ تا ٩٣ ریاست فدراسیون وزنه‌برداری را برعهده داشت، در این پرونده متهم ردیف اول به شمار می‌رود. برای شنیدن پاسخ رئیس سابق فدراسیون به انتقادات با او همکلام شدیم. در ادامه مشروح گفت‌وگوی «شهروند» با حسین رضازاده را می‌خوانید:

 حتما از تصمیم اخیر فدراسیون جهانی وزنه‌برداری مبنی بر کاهش سهمیه‌های ایران در المپیک باخبر هستید؟

بله، از این موضوع مطلع شدم. فدراسیون جهانی مبنای خود را نمونه‌های مثبت دوپینگ هر کشور از‌سال ٢٠٠٨ به بعد قرار داده است. البته در آن زمان بهرام افشارزاده رئیس فدراسیون بود و من چندی بعد به فدراسیون آمدم.

 اما علی مرادی به صورت غیرمستقیم از شما انتقاد کرده و گفته باید به مردم بابت این اتفاق پاسخ بدهید؟

او که از بقیه انتقاد می‌کند، می‌داند که اگر فدراسیون جهانی از‌ سال ٢٠٠٤ نمونه‌های دوپینگ را بررسی می‌کرد، ایران خیلی آمار بالاتری داشت. آن موقع که مرادی رئیس فدراسیون بود، آمار دوپینگ خیلی بیشتر از این حرف‌ها بود.

هیچ‌کس یادش نرفته که در‌ سال ٢٠٠٦ دوپینگ ٩ وزنه‌بردار ایرانی مثبت شد و مشکلات زیادی را برای ورزش ایران به وجود آورد. حتی اخیرا هم یک مورد دوپینگ در رده نوجوانان داشتیم. کسی که چنین کارنامه‌ای دارد، با چه رویی از من انتقاد می‌کند؟

 با این‌حال بیشترین تعداد دوپینگی که باعث شده فدراسیون جهانی تصمیم به کاهش سهمیه‌های ایران در المپیک بگیرد، در دوران مدیریت شما بوده.

نباید به مسائل این طور نگاه کرد و مشکلی که برای یک رشته است را شخصی کنیم. ٤ نمونه مثبت فقط در مسابقات نوجوانان آسیا در ‌سال ٢٠١٤ رخ داد که به نظرم با اعمال نفوذ برخی افراد بود.

 در مجموع شما تصمیم IWF را منطقی می‌دانید؟

فدراسیون جهانی راهی به جز این نداشت و اصلا این تصمیم از اختیار آنها خارج بود. کمیته بین‌المللی المپیک روی موضوع ورزش پاک و مبارزه با دوپینگ حساسیت زیادی دارد و به همین دلیل به فدراسیون جهانی وزنه‌برداری فشار آورده تا سهمیه کشورها را کاهش دهد؛ وگرنه شاید وزنه‌برداری از المپیک حذف می‌شد. البته این مشکل فقط برای وزنه‌برداری نیست و حتی دیدیم که کشتی هم در سال‌های اخیر با کاهش سهمیه مواجه شده است.

در جلسه اخیر هیأت رئیسه فدراسیون جهانی با مسئولان IOC این تصمیم اتخاذ شده و چارچوب‌هایی برای اعطای سهمیه به کشورها لحاظ شده که ایران هم در آن قرار گرفته است. از‌سال ٢٠٠٨ این بررسی صورت گرفته و به همین دلیل ما بیش از ٢ سهمیه نمی‌توانیم داشته باشیم.

 از نظر شما شانسی برای ایران وجود دارد که در صورت اعتراض بتواند سهمیه‌های بیشتری بگیرد؟

بعید است چنین اتفاقی رخ دهد. این قانون به‌صورت کلی برای تمام تیم‌های وزنه‌برداری جهان تصویب شده و در دوره‌های بعدی هم اجرا می‌شود. مثلا برای المپیک ٢٠٢٤ از ‌سال ٢٠١٢ نمونه‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد که بازهم اگر ما بالای ١٠ نمونه مثبت داشته باشیم، ٢سهمیه خواهیم داشت.

با این‌که تجدیدنظر در این تصمیم سخت به نظر می‌آید اما بازهم مسئولان ورزش کشور باید تلاش خود را در این زمینه داشته باشند. فقط باید امیدوار بود که فدراسیون جهانی در مجموع در تصمیم خود تجدیدنظر کند چون نمی‌تواند صرفا برای ایران استثنا قایل شود. در مسابقات جهانی ٢٠١٧ هم دیدیم که فدراسیون جهانی پای حرفش ایستاد و ٩کشور مطرح در آمریکا حضور نداشتند. همین اتفاق باعث شد تا ایران به راحتی قهرمان جهان شود اما حالا برای المپیک شرایط متفاوت است.

 شما عضو هیأت‌رئیسه کنفدراسیون وزنه‌برداری آسیا هستید. نمی‌توانید از این کرسی برای تغییر در تصمیمات علیه ایران استفاده کنید؟

بازهم می‌گویم که این یک تصمیم کلی بوده و نمی‌توانیم بگوییم فقط علیه ایران است. با این حال اواخر هفته جاری بنده به ازبکستان می‌روم تا در جلسه هیأت‌رئیسه کنفدراسیون آسیا شرکت کنم. قطعا یکی از بحث‌های اصلی ما هم به همین مسأله کاهش سهمیه کشورها مربوط می‌شود.