یاراحمدی: انتظار داشتند با رباط پاره، باروز را شکست دهم/ مگر جنایت کرده بودم؟

پیمان یاراحمدی در گفت‌وگو با فارس، در مورد وضعیت مصدومیتش بعد از عمل جراحی که روی زانویش انجام داد، گفت: ۴ ماه از عمل جراحی ام گذشته است و ۲ ماه دیگر می‌توانم روی تشک برگردم و تمرینات کشتی را شروع کنم.

وی‌ ادامه داد: در حال حاضر فیزیوتراپی و تمرینات بدنسازی را انجام می‌دهم و وزنه می‌زنم. خوشبختانه در آخرین معاینه‌ای که توسط پزشک معالجم داشتم عنوان کرد که روند مصدومیت به خوبی طی می‌شود و راضی بود و گفت ۲ ماه دیگر می‌توانم تمرینات کشتی را آغاز کنم.

یاراحمدی در پاسخ به این سوال که بنظر می‌رسد امسال شانسی برای ملی‌پوش شدن نداشته باشد گفت: با این شرایط بعید می‌دانم امسال دیگر به مسابقات برسم، اما تمام تلاشم را می‌کنم هرچه زودتر برگردم.

*  به طُرُق مختلف همیشه تن من را می‌لرزاندند

دارنده مدال طلا کشتی آزاد قهرمانی آسیا با گلایه از بی‌مهری‌هایی در بعد از مصدومیت در حقش شده است، تصریح کرد: متأسفانه چند روز پیش از مسابقات جهانی فرانسه در اردوی تیم ملی مصدوم شدم و نتوانستم با آمادگی مطلوبی در آن مسابقات روی تشک بروم و نتیجه مطلوبی بگیرم.

یاراحمدی در پاسخ به این سؤال که چرا همان زمان زانویش را عمل نکرد تا ۲ سال زمان را از دست ندهد، گفت: زانوی راستم را بعد از برگشت از مسابقات جهانی فرانسه عمل کردم، اما با توجه به فشاری که روی زانوی چپم در این مدت وارد شده بود متوجه شدم که این زانویم هم رباط پاره کرده است و باید تحت عمل جراحی قرار گیرد. وقتی به پزشک مراجعه کردم گفت که زانویت داغون شده و چیزی از آن نمانده است.

وی تصریح کرد:‌ متأسفانه بعد از مسابقات جهانی فرانسه به طُرُق مختلف همیشه تن من را می‌لرزاندند که چون بی‌تفاوت کشتی گرفته‌ای سهمیه انتخابی تیم ملی را نداری، اما از خیلی‌ها که در آن مسابقات نتیجه نگرفتند دوباره دعوت کردند و به آنها میدان دادند، درحالی‌که کوچک‌ترین تماسی با من نگرفتند.

* مانند یک جنایت‌کار با من رفتار کردند

وی افزود: درحالی‌که در اردوی پیش از مسابقات جهانی مصدوم شده بودم، از پزشک تیم درخواست کردم که MRI بگیرم، اما گفت مشکلی نیست و نیازی به MRI نداری. درحالی‌که با همان رباط پاره به مسابقات جهانی رفته بودم، انتظار داشتند که باروز (قهرمان آمریکایی کشتی جهان) را شکست بدهم. مسئولان فدراسیون بعد از مسابقات هیچ سراغی از من نگرفتند. مگر من جنایت کرده بودم؟ در انتخابی همه را شکست داده بودم و راهی مسابقات جهانی شدم، اما درحالی‌که در اردوی تیم ملی مصدوم شدم، مانند یک جنایت‌کار با من رفتار کردند و من را مقصر ناکامی تیم دانستند. همه من را طرد کردند انگار که تنها من باخته بودم.

دارنده مدال‌های برنز کشتی آزاد قهرمانی نوجوانان و جوانان جهان تصریح کرد: زانویم در دیدار مقابل حریف فرانسوی ۳ بار خالی کرد، درحالی‌که از او پیش بودم، اما مصدومیت اجازه نداد کشتی خودم را بگیرم. همین موضوع باعث شد تا آسیب‌دیدگی‌ام بیشتر شود و زانوی چپم هم صدمه ببیند.

* از بی‌مهری‌ها خیلی اذیت شدم؛ حتی اجازه ندادند MRI بگیرم

یاراحمدی در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون کشتی هزینه‌های درمانی‌اش را تقبل کرد یا نه گفت: خودم تمام کارهای درمانی‌ام را انجام دادم. نیازی به پول نداشتم و تمام هزینه‌ها را خانواده‌ام پرداخت کردند، اما از این بی‌مهری‌ها خیلی اذیت شدم.

وی افزود: درحالی‌که بسیاری از کشتی‌گیران با نظارت و حمایت و کامل فدراسیون عمل جراحی را انجام می‌دهند و بعد از آن هم به اردوی تیم ملی دعوت شدند و کارهای فیزیوتراپی و درمانی را دنبال کردند، اما هیچ توجهی به من نشد. از جهانی پاریس که برگشتم یک نفر هم از فدراسیون با من تماس نگرفت، انگار نه انگار که من در عضویت تیم ملی بودم.

دارنده مدال طلای کشتی آزاد قهرمانی آسیا گفت: در تمام طول تمرینات با زانوبند و آتل تمرین می‌کردم، اما حتی اجازه ندادند به من که MRI بگیرم. زانویم آنقدر تورم داشت که وقتی از مسابقات برگشتم، نتیجه MRI مبهم بود و مجبور شدم چند روز صبر کنم تا تورم بخوابد، بعد مجددا اقدام کنم.

* تلاش می‌کنم با بهترین شرایط برگردم

یاراحمدی در پاسخ به این سؤال که با این شرایط فکر می‌کند دوباره بتواند برگردد و روزهای خوبش را تکرار کند، گفت: من از رده سنی نوجوانان تا بزرگسالان در عضویت تیم ملی بوده‌ام و بارها پرچم ایران را به اهتزاز درآورده‌ام؛ حالا هم تمام هدفم این است که با بهترین شرایط برگردم و بار دیگر خودم را به کادر فنی ثابت کنم.

وی خاطر نشان کرد: ۲۴ سال سن بیشتر ندارم و حالا وقت خداحافظی من نیست؛ تا حقم را نگیرم از کشتی نمی‌روم. البته تصمیم دارم یک سال در ۷۹ کیلوگرم کشتی بگیرم تا وضعیت مصدومیت تثبیت شود؛ بعد از آن تلاش می‌کنم به ۷۴ کیلوگرم برگردم تا بتوانم صاحب دوبنده تیم ملی در المپیک شوم چون تمام هدف و آرزویم رفتن روی سکوی المپیک است. از تمام کسانی‌که در این مدت کنارم بودند و به من روحیه دادند بخصوص پدرومادرم تشکر می‌کنم و امیدوارم روزی بتوانم پاسخ خوبی به زحمات آنها بدهم.