محمدی: تاکتیک حسن یزدانی را مقابل تیلور عوض می‌کنیم

کشتی را پیشانی و طلایه‌دار ورزش ایران می‌داند به همین خاطر معتقد است این رشته باید از همه نظر بخصوص مالی مورد حمایت مسئولان ورزش کشور قرار بگیرد. با این حال اما شان و جایگاه این رشته را به قدری بالا می‌داند که صحبت درخصوص دستمزد ناچیز مربیان و حقوق نداشته کشتی‌گیران را خجالت‌آور قلمداد می‌کند.

با این حال اما غلامرضا محمدی در مصاحبه با خراسان و در تشریح شکاف مالی بین فوتبال و منهای فوتبال تنها به یک مقایسه بسنده می‌کند؛ مقایسه‌ای که حقوق سالانه ۵ هزار دلاری سرمربیان کشتی را مقابل پاداش دلاری سرمربی تیم ملی فوتبال در جریان یک بازی جام ملت‌‌ها قرار می‌دهد و قضاوت را به ورزش‌دوستان می‌سپارد. سرمربی تیم ملی کشتی آزاد یک خواهش از طرفداران کشتی و حسن یزدانی دارد و آن این‌که با بزرگ کردن حریفان کشتی ایران بخصوص رقبای یزدانی، بار روحی این ستاره کشتی را در فضای مجازی زیاد نکنند.

 جام دانکلوف قرار است اولین محک رسمی رضا یزدانی در یک میدان بین‌المللی باشد. وضعیت رضا برای حضور در این رقابت‌ها چطور است؟

قرار است او در جام دانکلوف به همراه چند کشتی‌گیر دیگر روی تشک برود. همانطور که می‌دانید جام دانکلوف جزو رقابت‌های رنکینگ سیستم اتحادیه جهانی است. بنابراین هم به لحاظ کمی و هم به لحاظ کیفی مسابقات خوبی است و امیدوارم کشتی‌گیرانی که به این رقابت‌ها اعزام می‌شوند محک جدی بخورند تا ما هم بتوانیم شناخت بهتر و بیشتری نسبت به نفرات ملی‌پوش برای اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا و قهرمانی جهان پیدا کنیم.

 رضا یزدانی در حالی قرار است در جام دانکلوف روی تشک برود که تا پیش از حضور شما در راس کادرفنی تیم ملی، او بارها به اردوها دعوت شد اما این دعوت را نپذیرفت تا شایعه شود او هنوز درگیر مصدومیت است. آیا حضور غلام محمدی در کادرفنی باعث برگشت یزدانی شد؟

خیلی دوست ندارم به گذشته برگردم چون نگاه ما به آینده است. اما زمانی که من سال‌های گذشته سرمربی تیم ملی بودم ارتباط بسیار خوب و عاطفی با کشتی‌گیرانم داشتم. یکی از این کشتی‌گیران رضا یزدانی بود. شاید همان اعتماد، اطمینان و آرامش خاطر باعث شد که او از روز اول اردوها به اردو بیاید. امیدوارم سختی‌هایی که او متحمل شده در ادامه مسیر به کمکش بیاید و بتواند سربلند شود و به کشتی کشورمان کمک کند. من امیدوارم هریک از قهرمانان کشتی ما اگر قرار است روزی از کشتی جدا شوند، این جدایی با یک خاطره خوب اتفاق بیفتد.

 آیا عملکرد یزدانی در دانکلوف حضور او تا المپیک در تیم ملی را تعیین می‌کند یا نه؟

قطعا جام دانکلوف هم برای یزدانی و کادرفنی و هم برای سایر کشتی‌گیران یک محک جدی خواهد بود. از طرفی ما نیاز به زمان داریم؛ بخصوص برای کشتی‌گیری مثل رضا یزدانی نمی‌توان تنها با یک تورنمنت سریع تصمیم‌گیری کرد. اما همین جام خیلی مسائل را برای ادامه راه مشخص می‌کند. امیدوارم فارغ از نتیجه هر اتفاقی که در جریان این جام رقم می‌خورد بتواند به کشتی ما از جمله رضا یزدانی کمک کند.

 اخیرا چالشی بین کشتی و فوتبال بر سر مسائل مالی و بخصوص جوایز رخ داد؛ چالشی که به برنامه ۹۰ هم کشیده شد تا با پخش کلیپی در این برنامه سوءتفاهمی درخصوص افتخارآفرینی‌های حمید سوریان رخ دهد. این مسئله اما پشتیبانی جالب‌توجه کشتی‌گیران و مربیان از سوریان را به دنبال داشت. شما هم از جمله افرادی بودید که از حمید و البته کشتی حمایت کردید. به نظر شما شکاف مالی بین جوایز فوتبال و سایر رشته‌ها تا چه اندازه از نظر انگیزشی به رشته‌های دیگر آسیب می‌زند؟

ممنونم که این موضوع را مطرح کردید. قبل از این‌که وارد بحث شوم باید بگویم که من به شدت فوتبالی‌ام و کنار آن رشته‌های دیگر را هم خیلی خوب دنبال می‌کنم. اما کنار کشتی با فوتبالیست‌ها بیشترین ارتباط را دارم و بهترین دوستانم از فوتبالیست‌ها و جامعه فوتبال هستند. ببینید یک ذهنیتی در رشته‌های منهای فوتبال ایجاد شده و آن این‌که مسئولان ورزش بین فوتبال با سایر رشته‌های دیگر تبعیض قائل می‌شوند. البته من معتقدم که فوتبالیست‌های عزیز شایستگی بهترین توجهات را دارند. اما باید کنار آن به رشته‌های پرافتخار و مدال‌آور ما در مسابقات مهم از جمله المپیک توجه شود؛ بخصوص به کشتی که طلایه‌دار ورزش ماست. هر کسی که فوتبال را دوست دارد کنارش به کشتی هم علاقه دارد و هر کسی که به رشته‌های دیگر توجه دارد تعصب خاصی هم به کشتی دارد.

به همین خاطر باید به کشتی به عنوان پرافتخارترین ورزش کشور توجه ویژه‌ای شود. البته تکواندو، کاراته، وزنه‌برداری، دوومیدانی و خیلی رشته‌های دیگر هم هستند که مدال‌آورند. اما چون صحبت ما درخصوص کشتی است باید بگویم که کشتی پیشانی ورزش کشور ماست و هر وقت که ورزش ما در المپیک‌ها موفق بوده، کاروان ورزشی ما موفق بوده. امیدوارم که این گلایه‌های بحق بالاخره به نتیجه برسد تا کشتی ما و مدال‌آوران ما در المپیک به صورت عملی دیده شوند؛ بخصوص به لحاظ اقتصادی و مالی چون مشکل اصلی ورزش ما همین حمایت مالی است.

البته قصد ندارم به این مسئله ورود زیادی داشته باشم چون شان و جایگاه کشتی و رشته‌های مدال‌آور ما بسیار بالاست. در وهله اول همه ما به خاطر عشق به کشتی، مردم و وطن‌مان اینجا هستیم. اگر وارد مسائل مالی شویم، بسیار خجالت‌آور است که بخواهیم از دستمزد ناچیز سرمربی تیم ملی کشتی صحبت کنیم یا حتی از کشتی‌گیری که هیچ حقوقی دریافت نمی‌کند. البته صحبت از این مسائل کار درستی نیست.

 هرچند که صحبت از مسائل مالی را درست نمی‌دانید اما شاید وقت آن رسیده که شما هم از میزان حقوق و دستمزدتان به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد صحبت کنید. تا به حال ندیده‌ایم که در این خصوص گله‌ای کنید و قطعا علت این اتفاق به مناعت طبع شما برمی‌گردد.

(می‌خندد) ببینید از نظر من شان و جایگاه کشتی به قدری بالاست که شاید سخت باشد با مطرح کردن مسائل مالی به این جایگاه خدشه وارد کنیم. هرچند که من اعتقاد دارم باید در این خصوص شفاف‌سازی شود. با این‌که قصد ندارم موضوع را باز کنم اما فقط به این نکته اشاره می‌کنم که حقوق و دستمزد سرمربی تیم ملی کشتی سالیانه ۵ هزار دلار است. شما این رقم را با پاداش کی‌روش در جام ملت‌های آسیا قیاس کنید، دیگر قضاوت را به طرفداران ورزش و کشتی واگذار می‌کنم.

 این در حالی است که توقعات از کشتی بسیار بالاست و از همین حالا همه توقع دارند که کشتی در المیپک طلا بگیرد و نه مدال دیگری. حال آن‌که از فوتبال اصلا چنین انتظاری نمی‌رود.

واقعا باید یکسری ابزار و امکانات در اختیار ما باشد تا بتوانیم نتیجه مطلوب را به دست بیاوریم. اما وقتی کار سخت و به لحاظ فنی و موجودیت کشتی در اکثر اوزان خلا داریم و وقتی که جایگاه کشتی آن ارزش و اعتبار لازم را ندارد که یکی از آن‌ها به مسائل مالی برمی‌گردد، دیگر چه انتظاری داریم که کشتی شق‌القمر و معجزه کند. اما با این حال من همیشه گفته‌ام که ما با تمام وجودمان برای شادی دل مردم و موفقیت کشتی در المپیک تلاش می‌کنیم ولی فکر می‌کنم یک مقدار شرایط فعلی کشتی بی‌انصافی است و اگر ما کمتر اذیت شویم، می‌توانیم راحت‌تر و با آرامش خاطر بیشتری کارمان را انجام دهیم. امیدوارم که این مسائل ختم بخیر شود و همه جامعه ورزش با وفاق و همدلی کنار هم قرار بگیرند.

 در مقطعی که شما از راس کادرفنی کنار رفتید، کشتی آزاد ایران در دنیا صاحب جایگاه بود اما حالا که کشتی را تحویل گرفته‌اید، این رشته تقریبا جایگاهی ندارد. با این اوصاف فکر می‌کنید کسب چه جایگاهی در المپیک می‌تواند نتیجه مناسبی باشد؟

دوست دارم یک نکته را بگویم. قبل از لندن من از تیم ملی کشتی بزرگسالان جدا شدم اما ۲ سال گذشته کنار تیم ملی نوجوانان بودم و دوست داشتم با همان بچه‌ها به تیم ملی جوانان بیایم. این هدف دنیای مربیگری من بود تا این‌که اتفاقاتی برای کشتی افتاد که اوضاع به هم ریخت. شرایط کشتی نرمال نبود و نیاز بود که ما کنار کشتی قرار بگیریم. من این کار را انجام دادم و فقط یک دیوانه عاشق کشتی این کار را می‌کند که با این شرایط سخت برگردد. خیلی از دوستان به من گفتند که شاید کارت منطقی نباشد.

احتمالا درست هم می‌گفتند چون کارم بیشتر از آن‌که منطقی باشد، احساسی بود. اما چون از اعماق وجودم کشتی را دوست دارم، احساس کردم باید از خودم بگذرم و کنار کشتی قرار بگیرم تا شاید به آن کمک کنم که شرایط بهتر شود که خدا را شکر این اتفاق افتاده. اما درخصوص نتیجه یک واقعیت تلخ وجود دارد و آن این‌که ما در یکی، دو سال گذشته اصلا در رقابت‌های جهانی خوب نبودیم. ما در برخی اوزان خلا داریم. برای بهبود شرایط نیاز به زمان داریم چون کشتی رشته دیربازده است و تا نوجوانان و جوانان به تیم بزرگسالان بیایند زمان لازم است. اما این نوید را داده‌ام که نسل طلایی کشتی ما بعد از المپیک توکیو می‌آید و کشتی به روزهای اوج خودش برمی‌گردد ولی در حال حاضر ما فرصت کمی تا المپیک داریم و کنار آن در برخی اوزان خلا داریم و البته نتیجه هم می‌خواهیم، خب سخت است اما غیرممکن نیست. با این حال ما باید واقعیت‌ها را به مردم بگوییم و انتظار مردم هم باید واقع‌بینانه و مطابق با موجودیت کشتی کشورمان باشد. انشاا... اگر موفقیتی هم حاصل شود، دل مردم شاد خواهد شد.

 مسابقات جهانی سختی هم در سال المپیک در پیش دارید...

بله مسابقاتی سخت آن هم با میزبانی قزاقستان با آن شرایط داوری. مسابقاتی که همه برای کسب سهمیه المپیک می‌آیند از خود قزاق‌ها گرفته تا کشورهای اطرافشان شامل روسیه، آذربایجان، ازبکستان، ارمنستان، اوکراین و خیلی کشورهای دیگر. تمام کشورهایی که از شوروی سابق جدا شده‌اند ۷ ماه دیگر در قزاقستان کنار هم قرار می‌گیرند و به نوعی برای کسب سهمیه به هم کمک می‌کنند. امیدوارم در بحث داوری در این مسابقات ما کمترین ضربه را ببینیم.

 هرچند که کار سختی در المپیک در پیش است اما تیم ملی کشتی آزاد ایران یک چهره شاخص به نام حسن یزدانی در ترکیب دارد که شاید خیلی‌ها از همین حالا طلای المپیک را برایش کنار گذاشته‌اند. از طرفی می‌بینیم که تیلور آمریکایی مدتی است از حسن پیشی گرفته. در حال حاضر این ترس ایجاد شده که شکاف بین یزدانی و تیلور در حال عمیق شدن است. با این اوصاف آیا کشتی آزاد ایران دست‌کم شانس کسب یک طلا در المپیک را دارد؟

نمی‌خواهم درباره شانس صحبت کنم اما همیشه امید وجود دارد بنابراین باید با امیدواری تلاش و هدف‌گذاری کرد. با توجه به امکاناتی که حریفانمان دارند اگر خوب تلاش نکنیم قطعا رقبا از ما عبور خواهند کرد. وقتی رقبا از ما فاصله بگیرند، رسیدن به آن‌ها سخت می‌شود. اما درخصوص یزدانی و تیلور فکر نمی‌کنم که فاصله و اختلاف بین آن‌ها زیاد باشد به طوری که نتوان این فاصله را پرکرد. می‌توان این فاصله را جبران کرد. خود حسن هم همین را می‌خواهد. داریم روی این موضوع کار می‌کنیم. باید اشتباهات فنی حسن را برطرف کرده و مدل کشتی گرفتن او با تیلور را تغییر دهیم. تاکتیک حسن مقابل تیلور باید نسبت به گذشته متفاوت باشد. شاید نحوه کشتی گرفتن یزدانی با دیگر کشتی‌گیران کارساز باشد اما در مواجه با تیلور باید مسائل دیگری را در دستور کار قرار بدهیم. در حال حاضر روی این مسئله متمرکز هستیم.

در ارتباط با موضوعات تکنیکی و بدنسازی حسن کار می‌کنیم. اما از طرفداران کشتی یک خواهشی دارم و آن این‌که با ایجاد حساسیت روی این موضوع بار روانی این بچه را بخصوص در فضای مجازی زیاد نکنند. مطمئن باشید که وقتی ما به مسابقات هدف‌مان نزدیک شویم، اجازه نخواهم داد هیچ کدام از کشتی‌گیرانم وارد فضای مجازی شوند. متاسفانه از جنبه مثبت فضای مجازی استفاده نمی‌کنیم. از طرفداران کشتی خواهش می‌کنم حریفان ما را خیلی بزرگ نکنند. این کار به کشتی ما ضربه می‌زند چون هر چقدر هم که تمرین کنیم باید به لحاظ روحی کشتی‌گیران آماده مبارزه باشند.

 البته خود تیلور هم دست قدری در کری‌خوانی مجازی برای یزدانی دارد و همواره قبل از هر مبارزه با یزدانی در صفحه اینستاگرامش جنگ روانی راه می‌اندازد. آیا ما در کادر فنی تیم ملی روانشناسی داریم که از این منظر به بچه‌ها کمک کند؟

متاسفانه در رشته‌های مختلف و نه تنها کشتی ما یک روانشناس ورزشی خبره که از جنس رشته‌های ورزشی باشد را نداریم. در حال حاضر این بار را کادر فنی تیم ملی کشتی آزاد به دوش می‌کشد و من به شخصه سعی می‌کنم به لحاظ عاطفی به بچه‌ها نزدیک شوم تا بتوانم این مسائل را کنترل کنم. از طرفی کری‌خوانی مجازی حربه‌ای است که برخی ورزشکاران از آن استفاده می‌کنند. ورزشکاران آمریکایی از این حربه زیاد استفاده می‌کنند. با این حال حسن یزدانی روی تشک کشتی یک گلوله آتش است و روحیه جنگندگی بالایی دارد. او می‌داند که باید با کشتی‌گیر آمریکایی زد و خورد کرد. عامیانه بگویم باید کشتی‌گیر آمریکایی را با پررویی برد. امیدوارم روی تشک بتوانیم فنون لازم را اجرا کنیم و سربلند باشیم.