به گزارش روزنامه شرق، این متهم دو سال قبل در جریان یک درگیری با مردی که به او بدهکار بود، او را به قتل رساند. متهم مدعی است مرگ مقتول تصادف بوده و او به عمد کاری نکرده است. در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه ۲ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد، ابتدا کیفرخواست علیه متهمان پرونده خوانده شد.
براساس مدارک موجود در پرونده، این مرد که خسرو نام دارد، متهم است دو سال قبل درپی اختلاف مالی با مقتول به نام حامد، ابتدا او را با همدستی چهار نفر از دوستانش ربوده و در کارگاهی زندانی کرده است ، سپس وقتی مقتول موفق به فرار شده، با ماشین او را تعقیب کرده و با سرعت به او کوبیده و او را به قتل رسانده است. بعد از اینکه کیفرخواست علیه خسرو و همدستانش در دادگاه خوانده شد، پدر و مادر مقتول در جایگاه حاضر و خواستار صدور حکم قصاص شدند. سپس خسرو به عنوان متهم ردیف اول در جایگاه قرار گرفت و گفت:من اتهام قتل عمدی و آدم ربایی را قبول ندارم، اما قبول دارم مقتول با ضربه ای که با ماشین به او زدم، جانش را از دست داد.
متهم گفت:من در یک کار دولتی شاغلم و آدم آبروداری هستم. در کنار شغلم یک کارگاه هم داشتم که کمک خرجم بود و چند کارگر هم در آنجا کار می کردند. کارگاه در پاکدشت قرار داشت. حامد روز حادثه به کارگاه رفته و کارگر من به نام سینا را کتک زده و فرار کرده بود. من اصلا او را ندزدیدم و این ادعا را قبول ندارم.
متهم در پاسخ به این پرسش که اگر او آدم ربایی نکرده است، پس چطور متوجه شده حامد در کارگاه اوست، گفت:روز حادثه من در خانه خوابیده بودم. یکی از همسایه های کارگاه با من تماس گرفت و گفت یک نفر در کارگاه به سینا حمله کرده و او را زده است. من به حرفش توجه نکردم و گفتم شاید کارگران با هم شوخی کرده اند و او اشتباه متوجه شده است. چند دقیقه بعد صاحب ملک کارگاه زنگ زد و پرسید کجایی؟ گفتم در خانه هستم. گفت یک نفر در کارگاه آن قدر سینا را کتک زده که کف کارگاه پر از خون شده است. اگر به داد سینا نرسی، او می میرد. من بلافاصله بلند شدم و به سمت کارگاه رفتم و دیدم سینا آن قدر کتک خورده که خون بالا آورده و کف کارگاه هم پر از خون است. سینا التماس می کرد کمکش کنم. او را به سختی بلند کردم و به سمت بیمارستان راه افتادم. در راه به سینا گفتم دفترچه بیمه داری؟ جواب داد دفترچه اش در خانه است. من می دانستم برای یک بخیه ساده باید کلی پول بدهم و پول زیادی هم همراهم نبود. گفتم به خانه ات برویم و دفترچه را برداریم. در جاده بودیم که دور زدیم و به سمت خانه سینا حرکت کردیم. یک ماشین خراب شده و یک لاین جاده را گرفته بود. ماشین ها به کندی از لاین های دیگر حرکت می کردند و سرعت من هم بسیار کم بود. داشتم از کنار می رفتم که یک دفعه حامد را دیدم. هرچند سرعتم بسیار کم بود؛ اما چون جاده شلوغ بود، سپر ماشین به حامد گیر کرد و حامد پرت شد.
در این هنگام قاضی گفت:کارشناسان راهنمایی و رانندگی گفته اند ماشین با شدت به مقتول برخورد کرده است. حتی شاهدان هم گفته اند به عمد سمت او گرفته و به حامد کوبیده ای. در این باره چه می گویی؟ متهم جواب داد:من این حرف را قبول ندارم. کارشناسان گفته اند من با سرعت زیادی در حال حرکت بودم و از روی رد لاستیک ها فهمیده اند که من دنده عقب گرفتم و به حامد کوبیدم و او را پرت کرده ام. در حالی که اصلا این حرف درست نیست. شاهدان هم واقعیت را نگفته اند و من نه حرف شاهدان را قبول دارم و نه حرف کارشناسان را. من سوار ماشین بودم، ماشینم هم پراید بود که ۱۵ سال کار کرده بود. صفحه و دیسک چنین ماشینی آن قدر ضعیف است که اصلا نمی تواند با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت که کارشناسان گفته اند، دنده عقب برود. البته تأکید می کنم ماشین من به حامد برخورد کرد؛ اما من به عمد او را نزدم و دنده عقب هم نگرفتم. این اتفاق به دلیل شلوغی جاده رخ داد. در آن زمان من فقط به فکر این بودم که سینا را به بیمارستان برسانم.
متهم درباره اتهام آدم ربایی هم گفت:گفته شده من به زور حامد را سوار ماشین کردم و به کارگاه بردم تا پولم را از او بگیرم. این حرف درست نیست. من حامد را به آنجا نبردم و برای من پرونده سازی کرده اند. من و حامد با هم کار می کردیم. او به من بدهکار بود. چند شماره تلفن از او داشتم که هر بار زنگ می زدم، خط ها خاموش بود. من شناخت زیادی از حامد نداشتم و هیچ آدرسی هم از او نداشتم که بخواهم به آنجا بروم و او را بدزدم. او به کارگاه من حمله کرده بود. شاهدان به دروغ گفته اند من او را دزدیده ام. همین سینا که علیه من شهادت داده، دروغ گفته است. من برای کمک به او به کارگاه رفتم و در جریان موضوع آدم ربایی نیستم.
بعد از گفته های متهم ردیف اول، دیگر متهمان که متهم به تسهیل در آدم ربایی بودند، در جایگاه حاضر شدند و دفاعیات خود را مطرح کردند. آنها گفتند:ما برای اینکه خسرو طلبش را از حامد بگیرد، همکاری کردیم و اصلا قصدی برای تسهیل جرم آدم ربایی نداشتیم و در جریان هم نبودیم که قصد خسرو چیست. سینا هم گفت:حامد من را کتک زده بود و خون آلود بودم؛ اما قصدم این نبود که به خسرو کمک کنم.
قاضی زالی و قاضی دلداری در شعبه ۲ دادگاه کیفری استان تهران با پایان گفته های متهمان و وکیل مدافع خسرو برای تصمیم گیری درباره این پرونده وارد شور شدند.
- 17
- 4
