به گزارش ایسنا، حامد کرزای، رئیس‌جمهوری سابق افغانستان در نشست رسانه‌ای شبکه خبری دویچه وله حضور یافت و درباره مسائل مربوط به کشورش، صلح با طالبان، وضعیت مهاجران و همچنین نقض حقوق بشر در افغانستان به گفت‌وگو پرداخت.
وی همچنین ابراز امیدواری کرد که آتش‌بس موقت میان کابل و طالبان به یک روند دائمی تبدیل شود. البته اعلام کرد که موانعی برای رسیدن به این هدف وجود دارد.
رئیس‌جمهور سابق افغانستان در این نشست که با موضوع "صلح با طالبان: یک مصالحه برای حقوق بشر" برگزار شد، گفت: امیدوارم که این آتش‌بس کوتاه مدت به صلحی با دوام در افغانستان بدل شود اما نباید این مساله را فراموش کرد که جنگ تحمیلی است. آمریکا، پاکستان و سایر شرکا در این درگیری باید به توافقی برای دست یافتن به آتش‌بسی دائم دست پیدا کنند.
در این نشست افرادی چون مارکوس پوتزل، فرستاده ویژه آلمان در افغانستان و پاکستان، حوریه مصدق، محقق افغان در عفو بین‌الملل و ساندرا پترسمان، کارشناس دویچه وله در آسیای جنوبی حضور داشتند.
حامد کرزای در پاسخ به اینکه چرا وی در زمان ریاست جمهوری به آنچه که اشرف غنی، رئیس‌جمهور کنونی افغانستان در مساله روند صلح با طالبان به آن دست یافت، نرسید در ابتدای امر واکنش غربی‌ها در جنگ ۱۷ ساله افغانستان را مقصر شمرد و گفت: در کنفرانس بین‌المللی ۲۰۰۱ درباره افغانستان که در بن آلمان برگزار شد طالبان نیز باید شرکت می‌داشت. اینکه این گروه را از چنین کنفرانسی مستثنی کنیم اشتباه بود.
وی ادامه داد: آمریکا دست به اقدامی تلافی جویانه علیه طالبان زد و شبه‌نظامیان طالبان را با این اقدام به سمت مناطق کوهستانی و در داخل پاکستان راند.
کرزای همچنین آمریکا را به خاطر عدم اعمال فشار بر اسلام‌آباد به منظور دست برداشتن از حمایت از افراط گرایان مورد انتقاد قرار داد و افزود: طالبان همچون دیگر افغان‌ها به دنبال صلح هستند و می‌شد آنها را پای میز مذاکره کشاند. در حال حاضر راه طولانی برای دستیابی به صلح در پیش‌رو داریم.
اما خانم پترسمان به مقابله با ادعای کرزای درباره عاملان خارجی پرداخت و گفت: زمان سختی است که افغان‌ها مسئولیت ناکامی دستیابی به صلح را بپذیرند. جنگ داخلی پیش از حمله آمریکا در سال ۲۰۰۱ به افغانستان در کشور آغاز شده بود. اینکه بگوییم پیش از این حمله افغانستان در صلح به سر می‌برد حرفی نادرست است. مشکل اینجاست که حتی با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و آغاز همکاری پاکستان در مساله مقابله با شبه‌نظامیان نمی‌توان صلح را در افغانستان تضمین کرد.
آیا پاکستان همکاری می‌کند؟
حامد کرزای به مساله پاکستان و حمایت این کشور از شبه‌نظامیان اشاره کرده و گفت: در دهه ۸۰ میلادی که جنگ افغانستان آغاز شد آمریکا و پاکستان از مذهب به عنوان تسهیل کننده مقابله با نیروهای شوروی استفاده کردند. این یک اشتباه بود. پاکستان هنوز هم از آن علیه افغانستان استفاده می‌کند و پس از ۲۰۰۱ واشنگتن بود که از اقدامات پاکستان حمایت کرد.
وی همچنین گفت که بر این باور است که دولت کنونی آمریکا به وضوح به اعمال فشار بر اسلام‌آباد برای تغییر سیاستش در افغانستان فشار نمی‌آورد اما فرستاده ویژه آلمان در افغانستان و پاکستان اعلام کرد که آمریکا به اعمال فشار بیشتر بر پاکستان بیش از هر زمان دیگری اقدام ورزیده است.
این فرستاده ویژه در ادامه صحبت‌هایش گفت: برای دولت اسلام آباد، افغانستان یک مساله استراتژیک است.
پترسمان که سال‌های طولانی به عنوان گزارشگر در افغانستان فعالیت داشته گفت: پاکستان تنها کشور در منطقه به حساب نمی‌آید که از عوامل خود در داخل خاک افغانستان استفاده می‌کند و مقصر دانستن این کشور حق نیست.
نقض حقوق بشر
حوریه مصدق، محقق افغان در عفو بین‌الملل حامد کرزای را به نقض حقوق بشر در دوران ریاست جمهوری خودش متهم کرد و گفت: افغان‌ها به زندان گوآنتانامو منتقل می‌شدند. زنان افغان به عنوان ابزاری برای توجیه جنگ مورد استفاده قرار گرفتند و شبه‌نظامیان نیز آنها را هدف قرار دادند.
اما کرزای به این اتهام واکنش نشان داد و گفت: اولویت اصلی دولت من در آن زمان امنیت بود. شما تنها زمانی می‌توانید از قانون تبعیت کنید که صلحی وجود داشته باشد.
حاضران در این نشست همچنین به افزایش تهدید داعش علیه افغانستان و همچنین اهمیت مقابله با این تهدید اشاره کردند.
بحران آوارگان
صلح در افغانستان برای دولت آلمان از آن جهت اهمیت دارد که برلین می‌تواند به بازگرداندن آوارگان افغان به کشورشان ادامه دهد. مناقشه مربوط به مناطق امن در افغانستان و اینکه آوارگان افغان را به کشورشان برگردانند باعث ایجاد تنش شده است.
فرستاده ویژه آلمان در افغانستان در این باره گفت: زندگی در آلمان برای پناهجویان آلمان خوب نیست. اگر ما صلح در افغانستان دست یابیم آوارگان می‌توانند به کشورشان بازگردانند.
رئیس‌جمهور سابق افغانستان نیز با این دیدگاه موافق بوده و بر این باور است که آوارگان افغان می‌توانند در صورت احیای صلح در کشورشان به افغانستان بازگردند.
این نشست درحالی پایان یافت که هیچ اجماع نظری درباره مکانیزم دستیابی به توافق آتش‌بس دائم با طالبان یا حتی مشروعیت دادن به حضور شبه‌نظامیان در روند صلح افغانستان به دست نیامد.
- 18
- 6
