زندگی نامه حضرت ابراهیم (ع) و دوران کودکی او

حضرت ابراهيم علیه‌السلام یکی از انبیای عظام الهی

چکیده ای از بیوگرافی حضرت ابراهیم

نام: ابراهیم 

لقب: ابراهیم خلیل

تولد: ابرام اور کلدیس

مرگ: حبرون، الخلیل امروزی

محل دفن: غار مخپلا

نام مادر: نونا

زندگینامه حضرت ابراهیم (ع)

حضرت ابراهیم (ع) پسر تارخ از نوادگان حضرت نوح (ع) و از پیامبران بزرگ الهی است. پیامبران هر سه دین توحیدی جهان، یعنی اسلام، مسیحیت و یهودیت، از فرزندان ابراهیم به شمار می آیند. حضرت ابراهیم (ع) بر اساس روایات، ۳۰۰۰ سال بعد از آفرینش آدم یا ۱۲۶۳ سال بعد از نوح، به دنیا آمد. نام مادر حضرت ابراهیم «نونا» است که از نوادگان سام می باشد. بعضی گفته اند که نام او «امیله» است. پژوهشگران، سرزمین بابل یا شوش یا حران را زادگاه ابراهیم می دانند.

نمرود، پادشاه زمان حضرت ابراهیم (ع)، طبق پیش گویی کاهنان و ستاره شناسان که از به دنیا آمدن کودکی که تاج و تخت او را در هم می کوبد خبر داده بودند، فرمان داده بود از زنان باردار مراقبت بسیار به عمل آید. از این جهت مادر حضرت ابراهیم (ع)، امیله، به هنگام درد زایمان رو به صحرا نهاد و فرزند خویش، ابراهیم، را در غاری در بالای کوهی به دنیا آورد و تا سالها او را در همان مکان مخفی نگه داشت.

 خداوند حضرت ابراهیم را پس از چند امتحان به مقام امامت نصب کرد

منابع تاریخى در خصوص محل تولد حضرت ابراهیم (ع) اختلاف نظر دارند، بعضى از مورّخین بر این باورند كه ایشان در دمشق و در روستایى به نام «برزه» كه در كوه قاسیون واقع است متولد شد. در مقابل گروهى دیگر بر این عقیده اند كه ایشان در منطقه بابل كه سرزمین كلدانى ها در عراق است به دنیا آمده است. نظریه پذیرفتنى تر این است كه ایشان در بابل متولد شده است. این كه بعضى گفته اند كه ایشان در توابع دمشق متولد شده از آن جا سرچشمه مى گیرد كه ایشان براى مساعدت و یارى رساندن به فرزند برادرش لوط رهسپار این منطقه شد و در آن جا نماز خواند، كه همین امر تعدادی را به این اعتقاد واداشت كه فکر كنند ایشان در این منطقه متولد شده است.

ابراهیم بعد از آن كه پدرش به هفتاد و پنج سالگى رسید به دنیا آمد. ابراهیم دارای دو برادر به نام های ناحور و هاران بود. هاران پدر لوط شد. هاران در شهر محل تولد خود اور کلدان از دنیا رفت. وى فرزند ارشد خانواده آزربود. هنگامى كه به سن ّ جوانى رسید با« سارا» ازدواج كرد. سارا زن نازایى بود كه فرزندى از اومتولد نمى شد. ابراهیم( ع) بهمراه پدر و همسر خویش از سرزمین تحت نفوذ كلدانى ها به منطقه تحت سیطره كنعانى ها كه سرزمین مقدس است هجرت نمود. او و همراهان خود در منطقه« حرّان» كه در نزدیكى هاى شام واقع است و ساكنان آن به پرستش ستارگان و بت ها مى پرداختند سكنى' گزیدند. و تارح ( پدر ابراهیم) در ۴۲ سالگی از دنیا رفت.

دوران کودکی حضرت ابراهیم (ع)

مادر حضرت ابراهیم (ع) را از ترس نمرودیان که هر نوزادی را به قتل می رساندند داخل غاری که در نزدیکی خانه اش بود، می گذارد. نوزاد در یک روز به اندازه کسی که در یک ماه بزرگ می شود، رشد می کند، و بعد از گذشتن ۱۵ ماه، مادرش او را شبانه از غار بیرون می آورد.

مادر حضرت ابراهیم، فرزندش را در غاری در بالای کوه به دنیا آورد

ازدواج و فرزندان حضرت ابراهیم (ع)

همسر اول حضرت ابراهیم (ع) ساره است و ابراهیم (علیه السلام) بنا به نقل تورات در اور کلدانیان با او ازدواج نمود.  از تورات برمی آید که او خواهر ناتنی ابراهیم بوده است اما مطابق با روایات شیعه، ساره دختر خاله ابراهیم و خواهر لوط (ع) بوده است. برطبق یکی از روایات، حضرت ابراهیم (ع) در کوثا با او ازدواج نمود و او صاحب مال فراوانی بود که بعد از ازدواج حضرت ابراهیم با او، به تملک ابراهیم (ع) درآمد و حضرت ابراهیم آن ها را بیشتر نمود؛ به طوری که در منطقه زندگی او کسی به اندازه او مال و حشم نداشت.

حضرت ابراهیم (ع) از ساره فرزنددار نمی شد؛ از این جهت ساره، کنیز خود هاجر را به او بخشید و ابراهیم از او صاحب فرزندی به نام اسماعیل شد. حضرت ابراهیم (ع) بعد از چند سال از ساره هم صاحب فرزند شد که نام او را اسحاق گذاشتند. تولد اسحاق ۵ یا ۱۳ سال پس از اسماعیل استنباط شده است. بنا به بعضی نقل ها، هنگام ولادت اسحاق، ابراهیم (ع) بیش از ۱۰۰ سال داشته و ساره ۹۰ ساله بوده است و بر اساس نقلی دیگر اسحاق سی سال پس از اسماعیل متولد شد و حضرت ابراهیم (ع) در آن هنگام ۱۲۰ سال داشت. گفته اند حضرت ابراهیم (ع) بعد از در گذشت ساره با دو زن دیگر ازدواج کرد که از یکی صاحب ۴ پسر و از دیگری صاحب ۷ پسر شد و مجموع فرزندان او به ۱۳ پسر رسید.

حضرت ابراهیم (ع) و دعوت به دین

حضرت ابراهیم (ع) مشهور به ابراهیم خلیل، دومین پیامبر اولوالعزم است. ابراهیم در بین النهرین به پیامبری مبعوث شد و نمرود حاکم زمان خود و مردم آن ناحیه را به آیین توحید دعوت کرد. عده اندکی دعوت او را پذیرفتند و چون او از ایمان آوردن آنها مأیوس شد، به فلسطین مهاجرت کرد. برپایه آیات قرآن، قوم بت پرست ابراهیم، او را برای آنکه بت هایشان را شکسته بود، در آتش انداختند، ولی آتش به امر خدا سرد شد و حضرت ابراهیم (ع) از آن سالم بیرون آمد.

رنج های ابراهیمی

حضرت ابراهیم (ع) در راه دعوت به توحید، پذیرای مصایب و مشکلات فراوانی شد. تحقیر و تهدید از طرف نمرودیان، افتادن در آتشی که به فرمان پروردگار به گلستانی تبدیل شد، تبعید و حکم به مصادره اموال و…، هیچ یک نتوانست او را از راهی که در پیش گرفته بود، باز دارد. زمزمه های عاشقانه حضرت ابراهیم (ع) در راه هجرت به سرزمین کنعان و ترک شهر و دیارش با خدایی که همه هستی او بود، شنیدنی است:« خدایا، ما بر تو توکل کردیم و اعتماد نمودیم. از خلق بریدیم و به تو پیوستیم و بسوی تو بازگشتیم که بازگشت همه بسوی توست. خدایا، ما را مایه فتنه و مورد بلای مردمان کافر قرار نده و از خطاهای مان درگذر».

یکی از امتحان‌های الهی حضرت ابراهیم مأمورشدن او به ذبح فرزندش بود

هجرت ها و محنت های حضرت ابراهیم (ع)

نمرود، وجود حضرت خلیل (ع) را خللی بزرگ در فرمانروایی خود یافت و حکم اخراج او را از سرزمین بابل صادر کرد. حضرت ابراهیم (ع) که با «ساره» ازدواج کرده بود، بهمراه لوط و عده ای کم از پیروانش، آماده ترک بابل شده، بسوی سرزمین شام که در آن هنگام کنعان نامیده می شد، حرکت کرد. ایشان بعد از بروز قحطی در آن سرزمین و مهاجرت دسته جمعی مردم، به طرف مصر روانه شد و بعد از چندی، از آن جا راهی فلسطین گردید.

ذبح فرزند حضرت ابراهیم (ع)

یکی از امتحان های الهی حضرت ابراهیم (ع) مأمورشدن او به ذبح فرزندش بود. مطابق با گزارش قرآن، ابراهیم در خواب دید که فرزندش را ذبح می کند. این موضوع را با پسرش در میان نهاد و فرزندش از او خواست که به امر خدا عمل کند؛ ولی زمانی که ابراهیم، فرزندش را در قربان گاه خواباند تا ذبح کند، ندا آمد:« ای ابراهیم، خوابت را تحقق دادی. به راستی ما نیکوکاران را این چنین پاداش میدهیم [که نیت پاک و خالصشان را به جای عمل می پذیریم]. قطعاً این آزمایش روشن بود و ما فرزندت را در برابر قربانی بزرگی [از ذبح شدن] رهانیدیم.

فوت حضرت ابراهیم (ع)

بعضی از تاریخ نویسان، روز نهم محرم را، سالروز فوت حضرت ابراهیم (ع) بیان کرده اند. آن حضرت را در شهر «الخلیل» واقع در کشور فلسطین، در زمینی که خودش آن جا را خریداری کرده بود، دفن کردند. قبر ایشان، کنار قبر «ساره» همسر آن پیامبر بزرگ می باشد. مدت عمر آن مبارز و قهرمان یکتا پرست، ۱۷۵ سال ذکر شده است.    

حضرت ابراهیم را در شهر الخلیل واقع در کشور فلسطین دفن کردند

گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش