زندگینامه گالیله فیزیکدان ایتالیایی (+ تصاویر)

گالیله؛ ریاضیدان، اخترشناس و فیزیکدان ایتالیایی 

چکیده ای از بیوگرافی گالیله

نام کامل: گالیلئو گالیله

زادروز: ۱۵ فوریهٔ ۱۵۶۴

محل زندگی: دوک نشین بزرگ توسکانی، ایتالیا

ملیت: ایتالیایی

محل تحصیل: دانشگاه پیزا

شناخته شده برای: سینماتیک (مکانیک)، Dynamics، تلسکوپ، نظریه خورشید مرکزی

بیوگرافی گالیله

گالیلئو گالیله در ۱۵ فوریه ی سال ۱۵۶۴ در پیزا واقع در ایتالیا متولد شد. وی نخستین فرزند از یک خانواده ی ۶ فرزندی بود. او پسر ارشد وینچنزو گالیله و جولیا آماناتی بود. پدر گالیله، آهنگسازی معروف و نوازنده ساز لوت بود. خود گالیله هم بعدها نوازنده حرفه ای این ساز شد.

روزی در یکی از مراسم مذهبی کلیسا مشاهده چهل چراغی که در بالای سر گالیله نوسان میکرد توجه او را جلب کرد. وی هنگامی که در کلیسا بود زمان رفت و برگشت یک چلچراغ آویزان را با جریان نبض خود اندازه گرفت. بعد آزمایشهای مشابهی در اتاق خود انجام داد و معلوم کرد که مدت زمان کامل رفت و برگشت یک جسم آویخته به دامنه رفت و برگشت بستگی ندارد و برای طول کمان مسیر کوتاه و بلند یکسان است.

گالیله دریافت که مشاهداتش در کلیسای جامع پیزا صحت دارد. هرچند دامنه نوسان هر بار کوتاهتر می شد ولی هر نوسان زمان مشابه نوسانهای قبلی را در بر می گرفت به این ترتیب گالیله که در سال ۱۵۸۱ یعنی در سن ۱۷ سالگی قانون حرکت اونگ را کشف کرده بود، یونانی ها این مشاهده را نادیده گرفتند. گالیله که نتوانسته بود از کمک هزینه تحصیلی دانشگاه استفاده کند ناگزیر شد که بدون اخذ مدرک تحصیلی آن جا را ترک کند و علایق اصلی خویش یعنی مکانیک و ریاضی را در پی گرفت. وی زندگی خود را از راه تدریس خصوصی اداره میکرد تا آنکه خوشبختانه در سال ۱۵۸۹ یعنی در سن ۲۵ سالگی به درجه استادی ریاضیات دانشگاه پیزا رسید و بعد استاد ریاضیات پادوآ شد. گالیله را میتوان یکی از عناصر اصلی گذار از فلسله ی سنتی طبیعی به علوم مدرن نامید. وی نیز رنانس علمی را به سوی انقلاب علمی هدایت کرد.

گالیله را میتوان یکی از عناصر اصلی گذار از فلسله ی سنتی طبیعی به علوم مدرن نامید

تدریس و مطالعات علمی گالیله

نخستین اختراع گالیله، یک ترموسکوپ بود که بعنوان نسل اولیه ی دماسنج های کنونی شناخت می شود. او بعد از آن کتابی در زمینه ی تعادل هیدرواستاتیکی منتشر کرد. گالیله علاوه بر مطالعات علمی در هنر هم فعالیت هایی جدی داشت. رشته ی Disegno در هنر که به نوعی به معنای هنرهای زیبا در فارسی است، یکی از زمینه های فعالیت او بود که در سال ۱۵۸۸، کرسی تدریس در دانشگاه هنرهای تجسمی در فلورانس را برایش به ارمغان آورد. وی در این دانشگاه در رشته های سایه روشن و پرسپکتیو تدریس می کرد.

اختراع تلسکوپ توسط گالیله

زمانی که قراراداد گالیله در سال ۱۵۹۲ در دانشگاه پیزا تجدید نشد برای تدریس به دانشگاه پادوا رفت او برای مطالعه و بررسی حرکت اجسام گلوله هایی را بر سطوح شیبدار رها ساخت. او ثابت کرد که شتاب ناشی از گرانش صرف نظر از ترکیب اجسام بر همه آن ها یکسان اثر می کند.

گالیله قانون لختی را ثابت کرد. بنابراین قانون هر جسمی تندی یا جهت حرکت خود را فقط وقتی تغییر می دهد که بر آن نیرویی از خارج اثر کند. در بهار سال ۱۶۰۹ تغییر مسیری مهم در زندگی علمی گالیله اتفاق افتاد. او خبرهایی از اختراع یک وسیله ی علمی برای مشاهده ی اجسام دور در کشور هلند دریافت کرد. کنجکاوی گالیله و مطالعه در خصوص تلسکوپ سبب شد که او به تنهایی تلسکوپی را اختراع کند. روش کار او هم شبیه به دیگران بود ولی تفاوت اصلی در این بود که گالیله به سرعت، روند بهبود عملکرد تلسکوپ و لنزها را نیز فرا گرفت و با تولید لنزهای بهتر، تلسکوپی قوی تولید کرد.

گالیله با وجودی که سابقاً آنرا ندیده بود از ساختمان آن سر در آورد و تلسکوپی با توان ۳۲ ساخت. او اولین کسی است که برای مشاهده های اختر شناسی از تلسکوپ استفاده کرد. تلسکوپ او نشان می داد که روی سطح ماه پستی و بلندیها و بر سطح خورشید لکه هایی وجود دارد. گالیله مشاهده کرد که زهره هم مثل ماه اهله ای دارد و پیشنهاد کرد این سیاره به دور خورشید می گردد. این نخستین مدرک عملی و مبتنی بر مشاهده بود که خبر از قرار گرفتن خورشید در مرکز منظومه شمسی (سامانهٔ خورشیدی) می داد.

نظریه گالیله درباره ی سیاره نپتون 

گالیله برای نخستین بار سیاره نپتون را مشاهده کرد. اینک این مسئله را از نقاشی هایی که او در دفتر یادداشت خویش کشیده بود می دانیم. پیش از دوران او هزاران سال بود که سیاره های عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل شناخته شده بودند و هیچ سیاره دیگری هم شناخته نشده بود. این دانشمند دریافت که سیاره نپتون به شکلی متفاوت با سایر سیاره ها حرکت می کند. با این حال متأسفانه گالیله رد حرکت سیاره ای که یافته بود را گم کرد و سیاره نپتون تا سال ۱۸۴۶ کشف نشده باقی ماند.

سقوط مشابه اجسام در جاذبه

گالیله متوجه شد که چنانچه مقامت هوا وجود نداشته باشد همه اجسام صرف نظر از وزن، با نرخ مشابه روی زمین سقوط می کنند. به عبارتی جاذبه به همه اجسام و با هر جرمی به شکل یکسان شتاب می دهد.

کنجکاوی گالیله و مطالعه در خصوص تلسکوپ سبب شد که او به تنهایی تلسکوپی را اختراع کند

محاکمه ی گالیله در دادگاه تفتیش عقاید رم

دادگاه تفتیش عقاید رم، گالیله را از هرگونه بحث و دفاع از نظریه ی خورشید مرکزی منع کرد. این نامه ها و مقالات سبب شد تا در سال ۱۶۱۵، پدر نیکولی لورینی، گالیله را به دادگاه تفتیش عقاید رم احضار کند. وی اعتقاد داشت که گالیله و همراهانش در صدد تحریف و تفسیر مجدد انجیل هستند و اعتقادات آن ها مثل پروتستان ها برای مسیحیت خطرناک است. این کشیش از نامه ی گالیله هم بعنوان مدرکی برای این دادگاه استفاده می کرد.

گالیله برای دفاع از نظریه های علمی و همینطور دیدگاهش در خصوص انجیل به رم رفت تا اعضای كلیسا با حركت سیارات از داخل دوربین دست از دشمنی بردارند ولی این عاشقان افكار خویش خود را مجاز به مشاهده آسمان با دوربین ندانستند و عاقبت در سال ۱۶۳۳ گالیله را به پای میز محاكمه كشاندند. گالیله محکوم به جرم ارتداد شد. وی با وجود اختلافات آشکار با متن کتاب مقدس، به روشنی از نظریه ای که خورشید (و نه زمین) را در مرکز هستی قرار می دهد، دفاع کرده بود. او محکوم به بازپس گیری ادعای خویش شد.

بنابراین گالیله محکوم به سپری کردن دوران زندان در منزل شد که روز پس از دادرسی اجرا شد و تا آخر عمر ادامه داشت.

مرگ گالیله

گالیله پس از محاکمه در خانه دوستش پیکولومینی اسقف شهر سین محبوس شد ولی پس از مدتی به وی اجازه داده شد تا در خانه ییلاقی خود واقع در آرستری اقامت کند. گالیله تا دم مرگ بر اعتقاد خویش پا برجا ماند. او بطور پنهانی به آزمایشهای تجربی خود ادامه داد و قبل از آنکه در سال ۱۶۴۲ در آرستری در حومه فلورانس دار فانی را وداع گوید دو کتاب گران بها دیگر را هم به رشته تحریر در آورد. آثار وی در سال ۱۸۳۵ از طرف کلیسای کاتولیک از لیست سیاه، (لیست کتابهای ممنوعه) خارج شد و اجازه انتشار یافت.

گالیله علاوه بر مطالعات علمی در هنر هم فعالیت هایی جدی داشت

گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش