نکات جالب سیارات منظومه شمسی منظومه شمسی
منظومه شمسی از تمام سیاراتی که به دور خورشید گردش می کنند، تشکیل شده است. افزون بر سیارات، در منظومه شمسی اقمار، ستاره های دنباله دار، سیارک ها، خرد سیارات و گرد و غبار و گاز نیز حضور دارند. در شرایطی که منظومه شمسی دارای هفت سیاره است اما بیش از ۱۰۰ دنیا دارد. در ادامه حقایقی جالب توجه درباره سیارات منظومه شمسی بر اساس ترتیب این سیاره ها ارائه می کنیم.
عطارد نخستین و کوچکترین سیاره منظومه شمسی
عطارد نزدیکترین سیاره به خورشید و همچنین کوچکترین سیاره در میان سیاره های منظومه شمسی است. عطارد تنها طی ۸۸ روز زمینی مدار سالانه خود را تکمیل می کند.
عطارد،اولین سیاره منظومه شمسی سیاره عطارد دارای گودال هایی ست که نور خورشید نمی تواند انتهای آن ها را روشن کند.
عطارد سریع‌ترین سیاره در منظومه شمسی است و تنها طی ۱۱۶ روز زمینی یک بار به دور خورشید گردش می کند.
زهره درخشان ترین سیاره منظومه شمسی
سیاره زهره (ونوس) دارای اتمسفری ضخیم است که بیشتر از ۹۶ درصد آن از دی اکسید کربن تشکیل شده است.
ونوس یا زهره نام خود را از الهه عشق و زیبایی روم باستان گرفته و سیاره خواهر زمین نامیده می شود. از نظر اندازه و گرانش، زهره نزدیکترین سیاره به سیاره زمین است.
ونوس یا زهره ، داغ‌ترین سیاره منظومه شمسی تصور عموم بر این است که داغ ترین سیاره منظومه ما، نزدیکترین آن ها به خورشید است اما واقعیت این نیست. سیاره ناهید (زهره) گر چه از خورشید دورتر است، اما داغ تر از تیر است. چرا؟ صرف نظر از نزدیکی تیر به خورشید، این سیاره دارای جو نیست تا حرارت خورشیدی را به دام اندازد. اما ناهید، برعکس دارای جو متراکم و ضخیمی است که حرارت تابش خورشید را در سطح سیاره به دام انداخته و مانع باز پخش آن در فضای اطراف می شود. و البته سیاره ناهید، کودک سرکش سیارات است، چون در خلاف جهت سیارات دیگر به دور خود می چرخد!
زهره در زمان نورانیت ۲۱ برابر پرنور ترین ستاره نور می دهد و حرارت و گرمای سیاره زهره برای ذوب کردن فلز سرب کافیست .
نکته جالب دیگر درمورد سیاره زهره این است که سال این سیاره کوتاه تر از شبانه روزش است و خورشید در سیاره زهره از مغرب طلوع میکند.
زمین سیاره زندگی
حدود ۷۱ درصد از سطح سیاره زمین با آب پوشیده شده است. زمین تنها سیاره در منظومه شمسی محسوب می شود که مقدار قابل اندازه گیری از آب را دارا است.
زمین، سومین سیاره منظومه شمسی سن سیاره زمین حدود ۴.۵ میلیارد سال ارزیابی شده است و از هسته ای آهنی سود می برد. حدود ۷۸ درصد از اتمسفر این سیاره را نیتروژن تشکیل می دهد.
پهنای ماه زمین ، به اندازه پهنای استرالیاست.
مریخ سیاره سرخ
سیاره مریخ که به نام سیاره سرخ نیز شناخته می شود منزلگاه المپوس مونز، دومین کوه بلند شناخته شده در منظومه شمسی است. سرخ دیده شدن مریخ به واسطه تراکم بالای اکسید آهنی است که روی سطح آن یافت می شود.
مریخ، چهارمین سیاره منظومه شمسی مریخ دارای دو ماه کوچک با شکل نامنظم به نام های «فوبوس» و «دیموس» است.
اگر در مریخ باشید ، آسمان شما دیگر آبی نخواهد بود! بلکه شما یک آسمان صورتی رنگ خواهید داشت.
مشتری بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی
سیاره مشتری سومین شی درخشان در آسمان پس از ماه و زهره است و می تواند نور کافی برای سایه انداختن روی کره زمین را ایجاد کند.
مشتری یک غول گازی است و بزرگترین سیاره در میان سیاره های منظومه شمسی محسوب می شود و توفانی عظیم در آن گردش می کند. مشتری به واسطه لکه بزرگ سرخ خود که در حقیقت توفانی عظیم است، شهرت دارد.
مشتری، پنجمین و بزرگترین سیاره منظومه شمسی در یکی از قمر های سیاره مشتری ، به نام اروپا آب فشان وجود دارد .
کیوان یا زحل ششمین سیاره منظومه شمسی
سیاره کیوان به واسطه حلقه هایی که اطراف آن را فرا گرفته اند، مشهور است. این حلقه ها بیشتر از یخ، سنگ و غبار تشکیل شده اند. یک گردش کامل کیوان به دور خورشید حدود ۲۹.۵ سال زمینی طول می کشد.
زحل یا کیوان،ششمین و درخشان ترین سیاره در منظومه شمسی کیوان دارای ۶۲ ماه شناخته شده است و یکی از آنها به اندازه ای بزرگ است که دارای اتمسفر مختص به خود است. این تنها نمونه در نوع خود در منظومه شمسی محسوب می شود.
نکته جالب این است این سیاره می تواند روی آب شناور بماند.
اورانوس سردترین سیاره منظومه شمسی
اورانوس به عنوان یک غول یخی شناخته می شود و تنها سیاره در منظومه شمسی است که از نام یک خدای یونانی به جای یک نام رومی بهره می برد.
اوانوس اندکی کمتر از ۳ میلیارد مایل از خورشید فاصله دارد و حول یک محور موازی گردش می کند. این به معنای آن است که هر قطب اورانوس روزها و شب هایی که ۴۲ سال زمینی طول می کشند را تجربه می کنند.
اورانوس، هفتمین سیاره منظومه شمسی از نظر فاصله، اورانوس هفتمین سیاره از خورشید محسوب می شود اما دارای سردترین اتمسفر با دمای منفی ۳۵۰ درجه فارنهایت (۱۷۶.۷ درجه سلسیوس) است.
اورانوس نیز مانند زحل دارای حلقه هایی در اطراف خود است که این حلقه ها به درخشانی حلقه های اطراف سیاره زحل نیست.
نپتون آخرین سیاره منظومه شمسی
نپتون نام خود را از خدای دریا در روم باستان گرفته است و دورترین سیاره به خورشید محسوب می شود. نپتون در سال ۱۹۸۹ توسط کاوشگر فضایی ویجر ۲ مشاهده شد. این کاوشگر فضایی ۱۲ سال پیش از آن تاریخ توسط ناسا پرتاب شده بود.
نپتون، هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی نپتون نخستین سیاره ای بود که به واسطه پیش بینی های ریاضی به جای مشاهده مستقیم کشف شد.
«الکسیس بووارد»، فضانورد، متوجه اختلافی در مدار اورانوس شد که خیلی زود با حضور نپتون توضیح داده شد.
تریتون ، قمر نپتون ، تنها قمر بزرگ منظومه شمسی است که ساعتگرد می چرخد .
این سیاره نیز دارای حلقه هایی در اطراف خود است.
- 395
- 32
پرهام دیاله
۱۴۰۱/۲/۹ - ۱۰:۴۲
Permalink