خودروهای بهتر و کارآمدتر، لزوما خودروهای با تکنولوژی عجیب و امکانات لوکس نیستند بلکه در بسیاری موارد خودروهایی که بتوانند بدون جاده نیز حرکت کنند، خودروهای بهتری هستند. به‌عنوان مثال در محیط‌های روستایی که معمولا جاده کم است یا در مواقع سیل و زلزله که جاده‌ها قابل استفاده نیستند، خودروهایی که از بیراهه می‌روند، کارآیی زیادی خواهند داشت.
برای دستیابی به این ویژگی، هر مبتکری روش خاصی را به‌کار گرفته است؛ برخی توانایی تعلیق خودرو را بیشتر کرده‌اند و برخی راه حل تانک را برگزیده‌اند و حتی یک مورد وجود دارد که خودش جاده می‌سازد تا دیگران بتوانند از آن استفاده کنند. در ادامه به معرفی بهترین ایده‌ها می‌پردازیم:
خودروی حمل جاده
یک شرکت ولزی به نام Faun Trackway کامیونی طراحی کرده است که مشکل مسیرهای صعب‌العبور را برای خودروهای امدادی و پشتیبانی حل می‌کند. این کامیون یک جاده پهن‌کن است که در پشت خود صفحه‌ای آلومینیومی و لوله شده را حمل می‌کند. این صفحه آلومینیومی پس از پهن شدن، جاده‌ای به‌طول ۵۰ متر درست می‌کند که می‌تواند عبور وسایلی تا وزن ۷۰ تن را تحمل کند. برای خودروهای امداد رسانی و راه‌سازی و کامیون‌های پشتیبانی، این وسیله یک نعمت است که به آنها در رسیدن به مقصد یاری می‌رساند. کامیون حمل جاده بعد از عبور خود از روی جاده، آن‌را جمع کرده و به پشتش می‌گذارد تا در چالش حرکتی بعدی، دوباره آن‌را پهن و استفاده کند.
عنکبوت الکتریکی
نام خودروی عجیب و غریبی که در تصویر دیده می‌شود Swincar یا خودروی معلق گذاشته شده است. این خودروی تمام الکتریکی، از چرخ‌هایی استفاده می‌کند که هر کدام سیستم انتقال قدرت مستقل خود را دارند و به یک موتور الکتریکی مجزا وصل هستند. هر چرخ به محوری متصل است که شبیه پای عنکبوت عمل می‌کند و بیشترین فضای ممکن را برای حرکت خود به‌دست می‌آورد. نحوه اتصال محور چرخ‌ها و موتورهای مجزای آن موجب شده تا این خودرو بتواند تقریبا در هر مسیری روی کره زمین حرکت کند و هیچ ناهمواری‌ای جلودار آن نباشد. ثبات و کارآیی این خودرو در انجمن خودروهای آمریکا گواهی شده است.
کامیون تونل‌ساز
تریلر ۱۸ چرخی که نه‌تنها در هر مسیر خارج از جاده‌ای قابلیت حرکت دارد بلکه می‌تواند ظرف ۲۴ ساعت تونلی به طول ۲۲ کیلومتر را بلوک‌گذاری و آماده استفاده کند. این کامیون با داشتن سری بزرگ، این امکان را فراهم می‌کند تا دستگاه‌های نصب شده در پشتش، با استفاده از بلوک‌های سیمانی که مانند لگو به یکدیگر متصل می‌شوند، یک تونل تاقی و قوسی دقیق و قابل اعتماد بسازند.
روش عمل هم به این شکل است که تریلر در تونل حرکت می‌کند و بلوک‌ها به وسیله هسته آهنی‌ای که در پشتش قرار دارند مانند تاق‌های رومی به یکدیگر متصل می‌شوند و مسیری آماده استفاده را فراهم می‌کنند. نکته بسیار جالب این است که این بلوک‌ها را می‌توان در صورت لزوم، پس از استفاده از تونل جدا کرد و دوباره در تونل بعدی مورد استفاده قرار داد.
فولکس واگن تپه‌نورد
در سال‌های جنگ سرد و آن زمان که تکنولوژی‌ها به این سرعت پیشرفت نمی‌کردند، ایده‌ها معمولا برای ایجاد استفاده تازه در وسایل موجود شکل می‌گرفتند. فولکس‌واگنی که به‌عنوان ماشین هیپی‌ها مشهور بود در سال ۱۹۶۶ یک نمونه از آمبولانس تپه‌نورد برفی ارائه داد که در زیر آن به‌جای چرخ‌های معمولی، شنی (زنجیر تانک) به سبک اسنوموبیل جاسازی شده بود. این خودرو می‌توانست با سرعتی در حدود ۵۰ کیلومتر در ساعت در مسیرهای برفی و بدون جاده و حتی در کوه و تپه به کار گرفته شود و برای آن دوران کاربردهای زیادی داشت اما امروز شاید فقط بتوان از قدرت حمل آن استفاده کرد تا یک سابووفر ۱۰۰۰ واتی و دو بلندگوی ۳۰۰ واتی را در آن جاسازی کرد و در طبیعت موسیقی گوش داد.
ماشین سنگفرش‌ساز
سنگفرش کردن مسیرها برای عبور خودروها و افراد پیاده، کاری زمان‌بر و خسته‌کننده است اما هلندی‌ها برای آن راه‌حلی بسیار جالب ارائه کردند. ماشینی که آنها ساختن Tiger-Stone نام دارد و توانسته رکورد سنگفرش کردن را در چندین حوزه بشکند. این دستگاه که توسط دو کارگر اداره می‌شود، آجرهایی که کارگرها در زاویه مشخص در آن قرار می‌دهند را با استفاده از جاذبه زمین به سوی پایین هدایت می‌کند و روی لایه‌ای از سیمان و شن که زیر آن ریخته پهن می‌کند.
سنگفرش‌ساز هلندی‌ها نه تنها در تعداد کارگرها و هزینه‌های سنگفرش کردن یک مسیر، انقلابی ایجاد کرده است، بلکه زمان و حجم کار انجام شده را به‌شکل شگفت‌انگیزی تغییر داده است. این دستگاه می‌تواند طی یک روز کاری مسیری تا حداکثر پهنای ۶ متر را به مساحت ۴۰۰ مترمربع سنگفرش کند و این کار را آنقدر دقیق و یکسان انجام می‌دهد که بهترین و زیباترین سنگفرش‌های ممکن را به‌وجود می‌آورد.
سه‌چرخه همه‌جا رو
این وسیله نقلیه، یک خودروی هیبریدی است که در اصل برای معلولانی طراحی شده که از خانه‌نشینی خسته شده‌اند. نام این خودرو Horizon است و با اتکا به سیستم تعلیق سه‌چرخی خود در هر زمینی از چمن و گل گرفته تا شن و ماسه لب دریا، می‌تواند حرکت کند. نیروی لازم برای حرکت از موتورهای الکتریکی و پدال‌ها تأمین می‌شود که می‌توان آن دو را با هم تلفیق کرد. پدال‌ها را می‌توان با دست یا پا حرکت داد و سرعت این خودرو که سه حالت حرکتی دارد، تا ۴۰ کیلومتر در ساعت می‌رود.
اگر توان رکاب زدن هم وجود نداشته باشد، باتری‌های ۴۸ ولتی یون لیتیوم آن در صورتی که کاملا شارژ شده باشند، می‌توانند تا ۵۰ کیلومتر رانندگی را به راکب خود هدیه کنند.
- 11
- 3
