مقایسه هوندا آکورد با تویوتا کمری ۲۰۱۸ + تصاویر

در مقاله پیش رو به بررسی و مقایسه دقیق سدان‌های متوسط محبوب‌؛ هوندا آکورد ۱.۵ لیتری توربو و تویوتا کمری ۲.۵ لیتری می‌پردازیم.

این روزها در بازار آمریکا بحث درباره‌ی افزایش محبوبیت کرا‌س‌اور و کاهش محبوبیت و فروش‌ سدان زیاد است. در واقع این‌طور به نظر می‌رسد که هر ماه آمار فروش کراس‌اور و شاسی‌بلند بیشتر می‌شود درحالی‌که سدان‌‌ها با افت رقم فروش مواجه می‌شوند. با وجود تغییر اولویت‌های حمل‌ و نقل خانواده‌های آمریکایی، گزارش‌ها مبنی بر کاهش محبوبیت سدان بسیار اغراق‌آمیز هستند.

سال گذشته بیش از ۲ میلیون خودروی چهاردر متوسط از نمایندگی‌های مختلف ایالات متحده خریداری شد. در این سال، کمری به‌عنوان پرفروش‌ترین خودروی تویوتا مطرح شد و آکورد هم در زمره مثلث پرفروشهوندا (در کنار سیویک و CR-V) که هر کدام به تعداد ۳۵۰ هزار نسخه فروخته شدند، قرار گرفت.

مدل ۲۰۱۸ هر دو سدان دست‌خوش بازطراحی کلی شده است که این امر لزوم ارائه یک بررسی و راهنمای جامع خرید را دوچندان می‌کند. در مقایسه پیش رو نه‌تنها کارایی و فرمان‌پذیری بلکه ارزش خرید هر خودرو را نسبت به امکانات هوشمند و راحتی آن می‌سنجیم. 

قبل از هر چیز، دقت کنید که هوندا آکورد ۱.۵ لیتری توربو EX استفاده‌شده در این بررسی، نسخه پیش‌تولید است و مسلما مشخصه‌های تیونینگ پیشرانه، تیونینگ سیستم تعلیق و کیفیت ساخت محصول نهایی را ارائه نمی‌کند.

طراحی بدنه

دو خودرو زبان طراحی متمایزی دارند و البته با ظاهر خود، محبوبیت سدان‌های خانوادگی سنتی را تبیین می‌کنند. کمری با جلو پنجره عریض‌تر و نشان تویوتا که با خشم به سمت مقابل میل می‌کند، نه‌تنها ظاهر برجسته و تکامل‌یافته‌ای را به تصویر می‌کشد؛ بلکه عناصر طراحی همیشگی و ثابت خود را حفظ کرده و به‌خوبی متصور یک کمری اصیل است. آکورد با نشان هوندا (به شکل سگک کمربند حجیم) اصالت خود را در معرض دید می‌گذارد و در این مدل خبری از دماغه هجومی نیست.

در قسمت ورقه فلزی جانبی و پشتی،‌ آکورد خط سقفی با شیب تند (Fastback Roofline) دارد؛ درحالی‌که کمری شکل سنتی سه‌جعبه‌ای را حفظ کرده است. چراغ‌های عقب آکورد به شکل متورم دیده می‌شوند و طراحی شلوغ در قسمت ستون C کمری به سمت عقب از دید مخفی نمی‌ماند.

هنگام سوار شدن به کمری (تمامی ویرایش‌های این مدل) و با بستن درب، حس توخالی و پوکی همراه با لرزش خفیف به راننده منتقل می‌شود؛ درحالی‌که درب آکورد با استحکام و حس اطمینان یک خودروی پرزرق‌و‌برق بسته می‌شود. این امر برای مشاوران فروش تویوتا هنگام معرفی و جذب مشتری اندکی مشکل‌ساز می‌شود.

فضای داخلی

در این بخش، ظاهر صوری و چندبعدی کمری در ویرایش چوبی بسیار بحث‌برانگیز است و ویرایش فلزنمای (اختیاری) این مدل هم خریدار را خرسند می‌کند. نسبت به نسل قبل، بسیاری از مواد استفاده شده کیفیت بهتری دارند؛ اما این کیفیت بین همه ویرایش‌ها فراگیر نیست. پلاستیک سیاه به‌کاررفته در اطراف جالیوانی‌ و پنل‌های پایینی درب‌ها ارزان به نظر می‌رسد. از سوی دیگر، دوخت‌ داشبورد و صندلی‌ها که به رنگ متضاد دیده می‌شود، رضایت‌بخش است.

فضای داخلی آکورد پیچیده‌تر شده است و ردپاهایی از اصول طراحی آئودی در آن دیده می‌شود. این‌طور به نظر می‌رسد که بخش‌های چوبی و فلزنمای فضای داخلی آکورد از خودروی در کلاس بالاتر قرض گرفته شده‌اند. تنظیم‌کننده‌های دما تا زمانی که هنوز چرخیده نشده‌اند، نور پس‌زمینه سفید دارند و با رنگ‌های قرمز و آبی در دو سوی خود، راننده را برای تنظیم دما با عقربه راهنمایی می‌کنند. به استثنای اجزای به‌کاررفته زیر دستگیر‌ه‌های در، مواد فضای داخلی نسبت به کمری و حتی آن‌چه از یک سدان متوسط انتظار می‌رود، مرغوب‌تر هستند. این اقدام از سوی هوندا قابل‌ توجه است.

صندلی‌های تویوتا کمری XLE از جنس چرم هستند؛ اما در ناحیه کمر پشتیبانی اندکی ارائه می‌دهند و صاف هستند. نشیمنگاه صندلی‌ها هم کوتاه است و برای محافظت از ران‌ها خیلی مناسب نیست. هوندا آکورد در ویرایش میان‌رده خود صندلی‌های پارچه‌ای دارد و برای استفاده از چرم باید سراغ ویرایش گران‌تر یعنی EX-L بروید. با این حال صندلی‌های آکورد حس راحت‌تر و پشتیبانی جانبی و عرضی بهتری به خصوص هنگام عبور از پیچ‌ها ارائه می‌دهند. ارتفاع صندلی‌ها در هر دو سدان کمتر شده است که این امر احساس مسابقه‌ای بیشتری القا می‌کند و البته برای راننده‌های مسن هنگام خروج از خودرو اندکی مشکل‌ساز می‌شود.

امکانات

در مورد امکانات این بخش اول از همه می‌توان به نمایشگر اطلاعاتی و سرگرمی بزرگ هر دو خودرو اشاره کرد؛ با این تفاوت که نمایشگر آکورد روی داشبورد قرار دارد و نمایشگر کمری به‌صورت یکپارچه روی کنسول وسط نصب شده است. 

به لحاظ بصری، نمایشگر اطلاعاتی کمری با طراحی فضای داخلی هماهنگ‌تر است؛ اما از نظر کارایی، هوندا در این قسمت درک حسی بهتری دارد. ساختار کنترلی کمری، هم از نظر فیزیکی و هم دیجیتال، راننده را سردرگم می‌کند. مثلاً جفت‌سازی تلفن همراه با آکورد نه‌تنها راحت و سریع‌تر است بلکه در این حالت نمایشگر، رابطی شبیه به گوشی هوشمند نمایش می‌دهد و گرافیک واضح‌تری دارد. از آن‌جا که تویوتا اختلاف نظر‌هایی با غول‌های نرم‌افزاری دارد؛ فقط آکورد اپل CarPlay و اندروید Auto عرضه می‌کند؛ در عوض تویوتا امکان بارگیری برنامه‌های بومی خود از قبیل Scout GPS Link App را ارائه می‌دهد. این برنامه روی گوشی هوشمند نصب می‌شود و روی نمایشگر اطلاعاتی قابل نمایش است. هر دو خودرو در ویرایش‌های رده‌بالا اتصال Wi-Fi را در اختیار راننده و سرنشین‌ها قرار می‌دهند. همچنین برای علاقه‌مندان موسیقی، هوندا آکورد سیستم استریوی قدرتمندتری در تمامی ویرایش‌ها دارد.

سمت چپ هر خودرو نمایشگر دیجیتال تمام‌رنگ روی صفحه مقابل راننده دیده می‌شود. اسکرین هوندا نصف صفحه را پوشانده است و امکانات بیشتری ارائه می‌دهد. هر دو نمایشگر به کمک دکمه‌های غربیلک فرمان کنترل می‌شوند که یافتن‌ آن‌ها به نظر راحت است. کمری XLE به نمایشگر روبه‌رویی تمام‌رنگ مجهز است؛ درحالی‌که این امکان فقط در بالاترین ویرایش آکورد (تورینگ Touring) عرضه می‌شود. در مقابل، نسخه‌های ارزان‌‌تر کمری به صفحه مقابل راننده تمام‌رنگ با نصف اندازه نمایشگر ویرایش‌های XLE  مجهز هستند.

برای پیش‌گیری از تصادف و هدایت بهتر راننده، کمری از تویوتا سیفتی سنس (Safety Sense) و آکورد از استاندارد هوندا سنسینگ (Sensing) استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها قابلیت‌های مشابهی دارند و روی تمامی مدل‌های هر دو خودرو عرضه می‌شوند. ویژگی‌های مثل اخطار انحراف از بین خطوط، حفظ حرکت بین خطوط، هشدار برخورد از مقابل، ترمز اضطراری خودکار و کروز کنترل تطبیقی در خدمت راننده هستند. البته تفاوت‌هایی هم در عملکرد این استانداردها برای هر خودرو دیده می‌شود. سیستم هوندا از تویوتا خیلی پیچیده‌تر است و این امر در قابلیت حفظ حرکت بین خطوط بیشتر به چشم می‌خورد. سیستم تویوتا با اصلاح هدایت و فرمان راننده خودرو را بین خطوط نگه می‌دارد؛ درحالی‌که دستیار هوندا در پیچ‌ها هم کاربرد دارد و در مسیر‌های مستقیم، خودرو را تا حد زیادی بین خطوط هدایت می‌کند. دستیار هوندا در شناسایی خطوط جاده عملکرد بهتری دارد. هر دو رقیب، به مانیتورینگ نقطه کور، دوربین‌های رصد پشت و پارکینگ سنسورهای اختیاری مجهز هستند و البته کمری از یک دوربین ۳۶۰ درجه استفاده می‌کند که در هیچ هوندا آکوردی به چشم نمی‌خورد.

دو سدان به یک پورت USB و سوکت ۱۲ ولتی جلوی دکمه‌های تعویض‌دنده مجهز هستند. البته ورودی‌هایی هم روی کنسول وسط تعبیه شده‌اند. شارژر بی‌سیم تلفن همراه در همه مدل‌های کمری به‌عنوان استاندارد دیده می‌شود و فقط برای ویرایش‌های رده‌بالای آکورد استفاده شده است. اگرچه نسخه‌های تورینگ آکورد به صندلی‌های تهویه‌ای مجهز هستند؛ صندلی‌های گرمایشی روی تمامی مدل‌های هر دو سدان نصب شده است. سایر امکانات این بخش شامل دو پورت USB شارژ سریع برای کمری (ویرایش‌های رده‌بالا) و یک پورت برای سایر نسخه‌ها می‌شود. سقف محرک پانورامیک کمری نسبت به نمونه استاندارد آکورد بهتر است و هنگام سوخت‌گیری، آکورد با پرکننده محفظه سوخت بدون سرپوش کار را نسبت به کمری آسان‌تر می‌کند.

آکورد در بخش پشتی جادارتر است؛ ولی صندلی‌های عقب و فضای قرارگیری پا و سر در هر دو سدان مناسب هستند. فقط زمانی که سقف متحرک کمری باز می‌شود، سرنشین‌های عقب باید سر خود را خم کنند و فضای این بخش کمتر می‌شود. همه نسخه‌های آکورد به دریچه‌های هوای پشتی مجهز شده‌اند که این ویژگی در مدل‌های بالای کمری یافت می‌شود. هیچ یک از خودروها پورت USB و سوکت ۱۲ ولتی برای سرنشینان عقب ندارند؛ اما بالاترین مدل آکورد گرم‌کننده‌های صندلی عقب را ارائه می‌دهد.

در طراحی هر دو رقیب،‌ راحتی کاربر برای نصب صندلی کودک در نظر گرفته شده است؛ البته آکورد از این نظر مزیت‌ کوچکی نسبت به کمری دارد. درب‌های عقب سدان‌ها ورودی عریضی دارند تا جا دادن صندلی کودک آسان‌تر شود. آکورد در برای قرارگیری پاها در عقب فضای بیشتری لحاظ کرده است؛ درحالی‌که فضای این بخش در جلو تحت تأثیر قرار نگرفته و کاهش نیافته است. محل اتصال صندلی ایمنی کودک (Anchor: انکر) در آکورد زیر پارچه و آویز چرم دوخته‌شده پنهان شده؛ درحالی‌که کمری این بخش را زیر پوشش‌های پلاستیکی قرار داده است. در کل دسترسی و پیدا کردن انکرهای کمری و اتصال آن‌ها به صندلی راحت‌تر است (برای پیداکردن انکرهای مشکی رنگ هوندا آکورد باید کمی جابه‌جا شوید و تجسس کنید).

مواقعی که کاربر قصد حمل بارهای کشیده و باریک دارد، می‌تواند پس از تا کردن پشتی صندلی‌های عقب از فضای مشترک صندلی‌ها و صندوق استفاده کند. فضای یادشده در هوندا آکورد بزرگ‌تر است و برای وسایل بزرگ‌تر، در هر دو خودرو لازم است که به کمک دستگیره‌های موجود در صندوق ابتدا صندلی‌ها را آزاد کنید، سپس از جانب خودرو آن‌ها را به‌صورت دستی خم کنید. ظاهرا ورودی صندوق عقب هر دو سدان به یک اندازه است و هیچ یک محفظه ذخیره‌سازی قسمت زیر کف ندارد. صندوق آکورد در حدود ۰.۰۲ تا ۰.۰۵ متر مکعب بزرگ‌تر است. درحالی‌که کمری به ستون‌هایی با قابلیت بازکردن کامل درب صندوق مجهز است؛ آکورد کمک‌فنرهایی دارد که ارتقاع خودرو را ۱۵ سانتی‌متر افزایش می‌دهند.

دینامیک‌های سواری (رفتار حرکتی و پاسخ خودرو به کنش راننده) معمولا اهمیت زیادی برای کاربرهای سدان خانوادگی ندارند؛ اما هیچ کس خودروی کسل‌کننده نمی‌خواهد. در ادامه به قلب تپنده هر خودرو سر می‌زنیم.

قوای محرکه و پیشرانه

پیشرانه ۲.۵ لیتری چهار سیلندر کمری نسبت به نمونه ۱.۵ لیتری چهارسیلندر توربوی آکورد، پرسروصداتر و خشن‌تر است. در حالت درجا، کمری لرزش خفیفی دارد، در مقابل آکورد لرزشی به‌مراتب کمتر و غیر قابل تشخیص‌تر بروز می‌دهد.

هنگام حرکت، دریچه گاز کمری واکنش‌گرایی بیشتری دارد (با دنده کوتاه اول می‌تواند خیلی سریع شتاب بگیرد)؛ ولی نگه داشتن پدال گاز در موقعیت مشخص نرخ شتاب یکسانی رقم نمی‌زند؛ مگر اینکه پدال را تا آخر فشار دهید.

پیشرانه کمری از حد انتظار قوی‌تر است و مشتاقانه دور می‌گیرد. سیستم انتقال قدرت هشت سرعته اتوماتیک آن، اضافه کردن دنده روان و بی‌وقفه‌ای را فراهم می‌کند. البته دنده معکوس به آن اندازه نرم نیست و سیستم انتقال در شرایط مانور عبوری، در انتخاب دنده مناسب مردد می‌شود. حالت «اسپرت» هم تفاوت محسوسی در واکنش دریچه گاز یا سیاست تعویض‌دنده حاصل نمی‌کند.

اگرچه سیستم تعویض‌دنده متغیر و پیوسته هوندا آکورد (CVT) در این نمونه کمی کند و ریلکس عمل می‌کند؛ اما در نوع خود بهترین است. از حالت سکون، برای دریافت واکنش مشتاقانه و تیز، باید بیشتر از آن‌چه انتظار دارید پدال گاز را فشار بدهید. هنگام حرکت،‌ شتاب‌گیری آکورد خطی‌تر از کمری است و پیشرانه کوچک‌ و کم ظرفیت‌تر (نسبت به کمری) خود را در بهترین گشتاور ممکن حفظ می‌کند. از آنجا که این سیستم نیازی به تعویض دنده ندارد و واکنش‌های سریعی بروز می‌دهد، نسبت به نمونه اتوماتیک تجربه روان‌تری را فراهم می‌کند و نکته قابل توجه اینکه، CVT آکورد، سروصدای خفیف نمونه‌های مشابه را ندارد.

اگر این سدان‌ها را در مسابقه درگ آزمایش کنید، متوجه می‌شوید که با وجود تفاوت در خصوصیاتشان، عملکرد بسیار برابری دارند. کمری از پیشرانه ۲.۵ لیتری ۲۰۳ اسب‌ بخاری خود استفاده می‌کند و با تولید گشتاور ۲۵۰ نیوتن‌متر در زمان ۷.۶ ثانیه به صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد. آکورد هم به کمک پیشرانه ۱.۵ لیتری توربوی ۱۹۲ اسب‌ بخاری خود و با گشتاور ۲۶۰ نیوتن‌متر، همین نتیجه را حاصل می‌کند.

هنگام توقف نتایج متفاوتی ارائه می‌شود. کمری پدال ترمز طویلی دارد و برای تولید قدرت ترمز دلخواه باید گستره‌ بیشتری را طی کند؛ اما خودرو از صد کیلومتر بر ساعت تا حالت سکون، مسافت ۴۴ متر را طی می‌کند. ترمز آکورد توانایی بیشتری دارد؛ اما تایرهای سفت و سخت آن چسبندگی را کم می‌کنند و خودرو طی مسافت ۴۱ متر از همان سرعت تا سکون، متوقف می‌شود. (مدل‌های ارتقاءیافته آکورد با تایرهای چسبنده‌تر نسبت به مدل‌های رقیب (کمری) نتایج بهتری دارند.)

در شرایط جاده‌ای مختلف تفاوت زیادی بین فرمان‌پذیری سدان‌ها وجود دارد. شاسی آکورد اسپرتی و واکنش‌گراتر است. این ویژگی‌ها پیچیدن هموارتر و کنترل بهتری بر حرکات خودرو به راننده می‌دهد. در مقابل، کمری بیشتر خم می‌شود و این موضوع در کنار صندلی‌های مسطح خودرو، سرنشین‌ها را به کناره‌ها سوق می‌دهد. فرمان آکورد سنگین‌تر است؛ اما طبیعی‌تر پاسخ‌ می‌دهد، درحالی‌که فرمان کمری سبک‌تر و خیلی حساس می‌چرخد.

به لطف تایرهای برتر کمری؛ نتایج آزمون دینامیک کارشناسان موتورترند، سدان‌ها را شبیه‌تر از آنچه‌ هستند نشان می‌دهد. البته اگر نمایندگی‌های هوشمند هوندا تایرهای چسبنده‌تری برای علاقه‌مندان به رانندگی در نظر بگیر‌ند، این توازن برهم می‌خورد و آن‌ها از مزیت عملکرد بهتر آکورد در پیچ‌ها بهره می‌برند.

هر دو رقیب تقریبا سواری یکسانی دارند و نیازهای مسافرتی و روزمره یک خانواده را به‌خوبی مرتفع می‌سازند. در این آزمون برتری آکورد در کنترل حرکات، اهمیت خود را نشان می‌دهد و فقدان این ویژگی در کمری باعث لرزش و تلاطم در جاده‌های سنگ‌فرشی و پردست‌انداز می‌شود. البته در مسیر‌های ناهموار طولانی، آکورد لرزش بیشتری دارد.

در شرایط مختلف شلوغی و سروصدای داخل هر دو سدان مشابه است. سرنشین‌های کمری از غرش معمولی پیشرانه و صدای باد حاصل از حرکت در سرعت‌های بالا و از طریق آینه‌های درب، رنج‌ می‌برند و آکورد هم صدای تایرها را از طریق کف خودرو (مانند سایر مدل‌های هوندا) ملموس می‌کند.

از آنجا که در زمان برگزاری این آزمون، هوندا آکورد توسط مؤسسه ایمنی بزرگراه ایالات متحده آزمایش نشده است، نمی‌توان نتایج تست تصادف دو سدان را مقایسه کرد. نسل قبلی هر دو خودرو در آزمون‌های تصادف مؤسسه‌های ایمنی آمریکا نمره تاپ سیفتی پیک پلاس (Top Safety Pick+) و پنج‌ ستاره دریافت کرده‌اند، به همین دلیل انتظار می‌رود که مدل‌های ۲۰۱۸ به همین امتیازها دست پیدا کنند. (البته تویوتا کمری ۲۰۱۸ توسط IIHS تست شده است و نمره تاپ سیفتی پیک پلاس را در اختیار دارد.)

مصرف سوخت

طبق آمار سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا، تویوتا کمری ۲۰۱۸ در شهر، بزرگراه و به‌صورت ترکیبی به ترتیب ۸.۴، ۶ و ۷.۳ لیتر در هر صد کیلومتر مصرف سوخت دارد؛ درحالی‌که هوندا آکورد ۲۰۱۸ CVT، به ترتیب ارقام ۷.۸، ۶.۹ و ۷.۱ را در بیشتر ویرایش‌ها و اعداد ۸.۱، ۶.۷ و ۷.۵ را برای نسخه‌های تورینگ و اسپرت ثبت کرده است. در ادامه آمار مصرف سوخت و سایر ویژگی‌های مدل‌های هیبریدی بررسی می‌شود.

نسخه‌های هیبریدی 

هوندا آکورد هیبریدی ۲۰۱۸ اوایل سال آینده روانه بازار می‌شود و نمونه اولیه آن هم برای انجام بررسی در دسترس نیست. اما کمری هیبریدی بررسی شده است و خیلی کلی می‌توان گفت که سواری و فرمان‌پذیری شبیه سایر مدل‌ها دارد. در کل این مدل برای یک خانواده مناسب است؛ اما در عبور از پیچ‌ها رول زیادی دارد و لرزش و تلاطمی فراتر از حد انتظار بروز می‌دهد.

کار کمری هیبریدی همواره با تکیه بر موتور الکتریکی آغاز می‌شود، مگر اینکه راننده سواری خشن‌تری بخواهد و پدال گاز را بیشتر فشار دهد. در این حالت پیشرانه بنزینی وارد عمل می‌شود که اندکی سروصدا دارد؛ اما با موتور الکتریکی یکپارچه و هماهنگ کار می‌کند. امکان قفل کردن خودرو روی حالت الکتریکی (که از سرعت ۴۰ کیلومتر بر ساعت به بالا عمل می‌کند) وجود دارد. در این حالت اطلاعات زیادی روی نمایشگر اطلاعاتی و سرگرمی و همینطور صفحه مقابل راننده به نمایش در‌می‌آید تا او را از مصرف انرژی و بازدهی مطلع سازد. در نگاه اول نمی‌توان به تفاوت نسخه هیبریدی با مدل معمولی پی برد؛ چراکه به غیر از نشان‌های کوچک روی بدنه و اکسس پنل زیر صندلی عقب، تغییر دیگری در ظاهر مشهود نیست.

قوای محرکه آکورد هیبریدی نسبت به نسل قبل تکامل یافته است و بارزترین تفاوت آن را می‌توان تغییر محل قرارگیری باتری به زیر صندلی عقب دانست. این اقدام فضای بارگیری صندوق را افزایش می‌دهد. طبق بررسی و کارشناسی متخصصین موتورترند؛ ظاهرا آکورد هیبریدی سریع‌تر و فرمان‌پذیرتر از کمری هیبریدی عمل می‌کند.

در مورد مصرف سوخت سدان‌ها باید گفت که کمری هیبریدی طبق داده‌های سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA) در شهر، بزرگراه و به‌صورت ترکیبی به ترتیب ۴.۶، ۴.۴ و ۴.۵ لیتر در هر صد کیلومتر مصرف سوخت دارد. آخرین نسل هوندا آکورد هیبریدی هم به ترتیب اعداد ۴.۸، ۵ و ۴.۹ لیتر در هر صد کیلومتر را ثبت کرده است. طبق ادعای هوندا، آکورد هیبریدی ۲۰۱۸ بهره‌وری سوختی در حد مدل‌های قبل ارائه می‌دهد؛ در نتیجه از این نقطه‌نظر با اختلافی اندک تویوتا امتیاز بهتری می‌گیرد.

نتیجه‌گیری

اگر برای خریدار صندلی‌های چرمی مهم نباشد، کمری LE ارزان‌تر و مناسب‌تر از هوندا EX است. اگر به جنس چرم صندلی‌ها اهمیت می‌دهد، کمری XLE چرم‌ گاوی با آکورد EX (با صندلی‌های فابریک) هم قیمت است. اگر تمام آپشن‌های کمری را به آن اضافه کنید با آکورد EX-L فول و EX-L (با ناوبری) قابل قیاس و برابر می‌شود. همچنین تویوتا در زمینه تطبیق رنگ فضای داخلی و بدنه با ویژگی‌های مختلف وسواس به خرج‌ داده است و مشتری باید این امکانات را برای خودش اولویت‌بندی کند.

به‌طور کلی، هوندا آکورد ۲۰۱۸ راحت‌تر، جادارتر و پرزرق‌وبرق‌تر از تویوتا کمری ۲۰۱۸ است. این خودرو سروصدای کمتری دارد و سواری ظریف‌تر و فرمان‌پذیری بهتری ارائه می‌دهد. آکورد همچنین در زمینه فناوری بهتر می‌درخشد و رابط کاربرپسندتری دارد. در واقع تویوتا یک کمری بهتر و هوندا یک خودروی بهتر خلق کرده است. در پایان نگاهی به جدول مقایسه دو سدان بیندازید.