دبیر انجمن تخصصی صنایع همگن قطعه‌سازان خودرو به دو دیدگاه متفاوت در باره وضعیت قطعه‌سازی خودرو اشاره کرد و گفت: این دیدگاه دو وجه یکی مثبت و منفی دارد، در دیدگاه مثبت، از سال ۹۲ که تولید خودرو به ۷۴۰ هزار دستگاه سقوط کرد تا سال ۹۵ که به یک میلیون و ۳۵۰ هزار دستگاه رسید مسلما بسیاری از قطعه‌سازان فعال شدند و ۴۰ درصد نیروی تعدیل شده به کار برگشتند. برنامه سال ۹۶ هم یک میلیون و ۶۵۰ هزار دستگاه خودرو است و به میزان تولید سال ۱۳۹۰ برمی گردیم و در مسیر چشم‌انداز قرار می‌گیریم، چون باید در افق ۱۴۰۴ به تولید ۳ میلیون دستگاه خودرو و صادرات یک میلیونی خودرو دست یابیم.
محبینژاد به دیدگاه منفی در این صنعت هم اشاره کرد و گفت: روی دیگر سکه تهدید‌ها و مشکلات است. افزایش تولید به افزایش سرمایه در گردش نیاز دارد و این صنعت به‌شدت با بحران کمبود نقدینگی مواجه است، نبود سرمایه‌گذاری بلندمدت و توسعه زیرساخت‌ها، استفاده نکردن از ماشین‌آلات جدید و فناوری‌های روز از ضعف‌های صنعت قطعه‌سازی است.وی تصریح کرد: در افق ۱۴۰۴ در صنعت قطعه‌سازی باید به ۶ میلیارد دلار صادرات دست یابیم و ۲۵ میلیارد دلار هم تولید داخلی خواهد بود یعنی در مجموع باید ۳۱ میلیارد دلار در سال چشم‌انداز تولید کنیم.
وی گفت: این مسیر طولانی باید برنامه‌ریزی داشته باشد تا قطعه‌سازان ایرانی در زنجیره تامین خودروسازان جهان قرار بگیرند و این موضوع برای رشد قطعه‌سازی کشور یک الزام به‌شمار می‌رود. محبینژاد در ادامه تاکید کرد که اگر خودروهای قدیمی مانند سمند، پژو ۴۰۵، پراید که عمق ساخت داخلشان به ۸۰ یا ۹۰ درصد می‌رسد از رده خارج شوند و خودروهای جدید با عمق ۴۰ درصد تولید شوند بسیاری از قطعه‌سازان بیکار خواهند شد. فضای خالی بین ۴۰ تا ۹۰ درصد باید به‌درستی مدیریت شود که قطعه‌سازان ضربه نخورند.
- 16
- 2
