سه شنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۳
۱۳:۵۰ - ۲۰ آذر ۱۳۹۶ کد خبر: ۹۶۰۹۰۵۴۳۸
فناوری اطلاعات و ارتباطات

سیلیکون ولی در مقابله با نفرت‌ پراکنی در دنیای اینترنت چه قدر موفق بوده است؟

نفرت‌ پراکنی,اخبار دیجیتال,خبرهای دیجیتال,اخبار فناوری اطلاعات

دغدغه‌های مرتبط با توهین‌ و تبعیض‌ نژادی و جنسیتی در روزهای اولیه‌ی پیدایش اینترنت مطرح بوده است.در ژانویه‌ی سال ۱۹۸۹ مقاله‌ای از یکی از دانشجویان در استنفورد دیلی مطرح شد و عنوان آن این بود: تهمت‌های نژادی باعث شد دانشگاه تابلو اعلانات را تعطیل کند. تابلوی اعلانات حالت یک گروه خبری را داشت و پر از سؤالات و لطیفه‌هایی بود که افراد گروه‌های مختلف با علایق گوناگون از طریق ایمیل به آن می‌فرستادند و  به کمک پایانه‌های کامپیوتر مدرسه و از طریق یوزنت که یک پیشرو در عرصه انجمن‌های اینترنتی امروزی بود، نظرات خود را وارد تابلوی اعلانات می‌کردند.

 

بخش لطیفه تابلوی اعلانات جایی بود که افراد می‌توانستند در آن به نشر لطیفه بپردازند. اکثر این لطیفه‌ها خام و بدون رنگ بودند؛ اما یکی از این لطیفه‌ها نظر دپارتمان آی‌تی استنفورد را به خود جلب کرد. این لطیفه به‌اندازه‌ی سایر لطیفه‌های موجود در تابلوی اعلانات توهین‌آمیز نبود؛ ولی براساس یکی از کلیشه‌های قومی بود: یک یهودی و یک اسکاتلندی در حال خوردن شام بودند که در آخر فرد اسکاتلندی گفت من پول شام را پرداخت می‌کنم.

 

صبح روز بعد روزنامه‌ها تیتر زدند: یک فرد یهودی مرده در کوچه پیدا شد. یکی از دانشجویان مؤسسه‌ی تکنولوژی ماساچوست با خواندن این کلمات، معترض شده بود و این اخبار باعث شد یک دانشگاه کانادایی از نشر لطیفه‌ها در تابلوی اعلاناتش جلوگیری کند. سرانجام این کلمات از طریق یوزنت به استنفورد رسید. مدیران آی‌تی سریعا تصمیم گرفتند گروه را مسدود کنند. این مدیران در این‌باره نوشتند:

 

لطیفه‌هایی از این دست، باعث رشد نژادپرستی و جنسیت‌گرایی می‌شوند و غیر قابل تحمل‌اند. این لطیفه‌ها به اهداف عالی دانشگاه خدشه وارد می‌کنند. هدف دانشگاه یافتن راهی بهتر برای ایجاد یک جامعه‌ی پلورالیسم واقعی است که در آن هرکسی مطابق با شخصیت و ویژگی‌های خاص خودش شناخته شود؛ نه اینکه از او کاریکاتور ساخته شود. البته آزادی بیان هم اهمیت خودش را دارد؛ ولی بدین معنا نیست که ما به حرمت و حقوق افراد احترام نگذاریم.

 

نفرت‌ پراکنی,اخبار دیجیتال,خبرهای دیجیتال,اخبار فناوری اطلاعات

این کار آن‌ها جزو اولین اقداماتی بود که در تلاش برای پاکسازی اینترنت انجام شد؛ ولی واکنش‌هایی که نسبت به آن رخ داد هم الگویی بد و ریاکارانه از خود بر جا گذاشت که حتی پس از گذشت سه دهه متأسفانه هنوز باقی است.

 

حتی قبل از اینکه دپارتمان آی‌تی این تصمیم را بگیرد، فضا و جو استنفورد پرتنش بود. آن فضا از جهات زیادی شبیه به آمریکا در سال ۲۰۱۷ است. زنان و دانشجویان اقلیت‌ها با ائتلاف رنگین‌کمان (rainbow coalition) جسی جکسون انگیزه گرفتند و خواستار دوره‌های تحصیلی جدید با تنوع بیشتر شدند که البته مخالفت‌هایی نیز با آن‌ها شد. یکی از رهبران جناح راستی این قیام، پیتر تیل بود که مؤسس پی‌پال و کمپانی نرم‌افزار پلنتیر است و با سرمایه‌گذاری در فیسبوک، میلیون‌ها دلار به‌ دست‌ آورد. پیتر تیل در آن زمان دانشجوی رشته فلسفه و دبیر استنفورد ریویو بود.

 

استنفورد ریویو نوعی پایگاه خبری دانشگاهی در اواخر دهه‌ی ۸۰ بود که به اصلاحات سیاسی می‌پرداخت. استنفورد ریویو و پیتر تیل آرزو داشتند روزی استنفورد دوباره به روزهای خوب و باشکوه خود برگردد. او در مجادله‌ای به نام افسانه‌ی تنوع که در سال ۱۹۹۵ با کمک دیوید سک (کسی که بعدا یکی از مهم‌ترین افراد سیلیکون ولی شد) نوشت، می‌گوید: چندگانگی‌ فرهنگی باعث شد استنفورد به‌عنوان یک دانشگاه، دیگر عظمت سابق را نداشته باشد و همانند یک کشور جهان‌ سومی دارای ایدئولوژی‌های فاسد و ناخوشایند باشد.

 

مسدود و ممنوع کردن بخش لطیفه تابلوی اعلانات از طرف تیم آی‌تی دانشگاه استنفورد، در واقع تلاشی برای کاهش تنش‌های دانشگاه بود. تنها چند ماه قبل از این حادثه هم نقاشی نژادپرستانه دو سفیدپوست روی پوستر بتهوون نقش بسته بود. اما عکس‌العمل به این ماجرا سریع و قاطع بود و همه چیز برای تیل خوب پیش رفت. 

 

وقتی تیم تصمیم گرفت وارد عمل شود، آن‌ها به‌ دنبال نظر و مشاوره‌ی فنی یک دانشجوی فارغ‌التحصیل بودند. این دانشجو جان مک‌کارتی یکی از افراد برجسته‌ی گروه دپارتمان علم کامپیوتر بود. مک‌کارتی که یک پیشگام در عرصه‌ی برنامه‌نویسی و هوش‌مصنوعی بود، قبل از به وجود آمدن ممنوعیت، یک سخنرانی با مبحث آزادی بیان راه انداخت. او برای جلوگیری از سانسور شدن عقاید مطرح‌شده در این سخنرانی، به‌ سراغ تابلوی اعلانات دپارتمان رفت. او معتقد بود کامپیوترها نقش بسیار مهمی در چگونگی زندگی ما ایفا می‌کنند.

 

مک‌کارتی نوشت: گروه‌های خبری نوعی رسانه‌ی ارتباطی جدید هستند؛ چیزی شبیه به کتاب‌های چاپی قرن پانزدهم. من معتقدم که این گروه‌های خبری، گامی روبه‌جلو به سمت دنیایی هستند که هرکس بتواند از طریق کامپیوتر به‌ تمامی دنیای بزرگ ادبیات دنیا دسترسی داشته باشد.

 

نفرت‌ پراکنی,اخبار دیجیتال,خبرهای دیجیتال,اخبار فناوری اطلاعات

مک‌کارتی با ارائه‌ی یک درخواست آنلاین (که شاید از اولین‌ درخواست‌ها در نوع خودش در زمینه‌ی آنلاین و کامپیوتری بود) صدها امضای دیجیتال از همکارانش برای حمایت از خود جمع کرد.

 

مک‌کارتی در طول کمپینی که راه انداخته بود، هیچگاه به تنش‌های نژادی توجهی نشان نداد و در عوض از یک سیستم آنالیز مهندسی‌شده برای نحوه‌ی توزیع اطلاعات استفاده کرد؛ بدون اینکه این اطلاعات با توجه به مفاد فرهنگی یا سیاسی مورد بررسی قرار بگیرند. این کار او چند دهه بعد پایه و اساس سیلیکون ولی شد.

 

اما به هر حال افرادی هم وجود داشتند که به تابلوی اعلانات حمله کردند و آن را نمی‌خواستند؛ به‌عنوان مثال، ویلیام آگوستوس براون جونیور که یک دانشجوی پزشکی آمریکایی-آفریقایی بود، در پژوهشی در مورد استفاده از هوش مصنوعی برای درمان بیماران شرکت کرد. براون کسی بود که از ممنوعیت مطرح‌شده توسط دانشمندان کامپیوتر استنفورد حمایت می‌کرد. او نوشت: حتی اگر من نتوانم ارائه‌ی سایر فرهنگ‌ها را کنترل کنم، به این معنا نیست که این امر غیر ممکن باشد  و من همیشه علیه کلیشه کردن فرهنگم توسط سایرین اعتراض خواهم کرد. دانشگاه پس از مدت‌ها یک تصمیم درست گرفت و من امیدوارم از این تصمیم برنگردد.

 

تفکرات براون در مورد موضوع کاملا با مک‌کارتی متفاوت بود. او نوشت: این صحبت‌ها و مطالب نژادپرستانه و جنسیت‌گرایانه حتی اگر با لباس مبدل گفت‌وگوی آزاد وارد جمع‌های گروهی شوند، بازهم آزاردهنده خواهند بود. این وظیفه‌ی دانشگاه است که از این اتفاقات جلوگیری کند و اثرات مخرب آن در ارتباطات عمومی را به حداقل برساند.

 

مک‌کارتی هیچ‌وقت جواب براون را نداد؛ ولی سایر افراد دپارتمان او جواب براون را به‌طور مستقیم و غیر مستقیم دادند. آن‌ها معتقد بودند که حتی اگر نگاهی اجمالی به این موضوع داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که بسیاری از عقاید متفاوت نسبت به مسئله‌ی نژادپرستی و جنسیت‌گرایی هم با وجود این ممنوعیت، دیگر منتشر و پخش نخواهند شد.

 

یکی از دانش‌آموخته‌ها، پاسخ براون را این‌گونه داد: من یک مرد سفیدپوست هستم که هرگز با لطیفه‌هایی که در مورد مردان سفیدپوست مي‌سازند، ناراحت نشده‌ام. این لطیفه‌ها برای من بی‌معنی هستند و حتی اگر پایه و اساسی هم داشته باشند، آنقدر اغراق‌آمیز هستند که فقط جنبه‌ی سرگرمی دارند. من احساس می‌کنم و معتقدم که توانایی خندیدن به خود، یکی از بخش‌های مهم در زندگی است که نشان می‌دهد شما به بلوغ ذهنی رسیده‌اید و آدم‌ها باید بتوانند این موضوع را کاملا بپذیرند.

 

دانشجوی دومی هم معتقد بود که براون خودش هم در مورد اینکه دقیقا چه چیزی می‌خواهد، مطمئن نیست. او گفت: مشکل این جا است که هزینه‌ی سانسور کردن گفت‌وگوها خیلی بیشتر از مشکلی است که براون می‌خواهد حل کند. اگر براون واقعا فکر می‌کند توطئه‌ای علیه او در کار است؛ پس چرا می‌خواهد ابزار رسیدن به اهداف را در اختیار توطئه‌گران قرار دهد؟!

 

نفرت‌ پراکنی,اخبار دیجیتال,خبرهای دیجیتال,اخبار فناوری اطلاعات

واکنش‌ها علیه براون در حدی یکپارچه و منتقدانه بودند که او مجبور شد از یک روش دیگر وارد عمل شود. او برای این کار در مورد سختی‌های سیاه‌پوست بودن توضیحاتی داد و معقتد بود که اگر شما یک فرد سیاه‌پوست در دانشگاه استنفورد باشید، سختی‌های زیادی باید تحمل کنید.

 

براون گفت: من اکثر آموزش‌های قبل از حرفه‌ای شدن را در یک سیستم آموزشی سیاه‌پوستی دیده‌ام و نگرش من نسبت به اکثر دانشجویان متفاوت است.من هیچگاه انتظار یک رابطه‌ی گرم و دوستانه با بقیه در دانشگاه همپتون نداشتم؛ اما انتظار هم نداشتم که با من مثل یک دشمن رفتار شود. البته اینکه من را منزوی و گوشه‌گیر کنند اصلا برایم مهم نیست؛ چراکه می‌توانم با آن کنار بیایم و این کار حتی زمان من برای مطالعه را نیز افزایش می‌دهد؛ ولی این منزوی شدن بدین معنا نیست که به‌راحتی از کنار توهین‌ها عبور کنم. وقتی یک فرد از ارزش‌های والای اخلاقی بویی نبرده باشد، طبیعی است که ظلم کردن به بقیه را حق مسلم خود بداند؛ اما او حق ندارد در همه جا و همه رسانه‌ها این کار را انجام دهد.

 

دوباره کسی به‌طور مستقیم جواب براون را نداد. نزدیک‌ترین پاسخ به حرف‌های براون از طرف یک دانشجوی فارغ‌التحصیل دیگر بود که گفت بروان نگران این است که بسیاری از افراد شبیه به او از ممنوعیت ناراحت شوند؛ چراکه آن‌ها با اینکه جزواقلیت هستند، از طریق رسانه می‌توانند توجهات را به خودشان جلب کنند. او گفت: مردم به‌ندرت متوجه شکایات و ناراحتی‌های افراد اقلیت می‌شوند و نمی‌توانند درک دقیقی از آن‌ها داشته باشند.

 

او سپس اینگونه پستش را در تابلوی اعلانات خاتمه داد: آیا شما فکر می‌کنید وضعیت دانشگاه استنفورد برای اقلیت‌ها بهبود یافته، بدتر شده است یا اصلا برای کسی اهمیتی ندارد؟

 

اما این پست او جوابی دریافت نکرد، بنابراین او در روز بعد نوشت: پس کسی اهمیت نمی‌دهد.

 

نظرات مک‌کارتی در مورد موضوع متفاوت بود. از نظر او هیچ چیزی به نام تکنولوژی نامناسب یا سخنرانی نامناسب وجود نداشت. به علاوه، در مورد اینکه به چه کسی می‌توان در مورد تصمیم‌گیری اعتماد کرد هم جای سؤالاتی برای او وجود داشت. مک‌کارتی در یکی از پست‌هایش اینگونه گفت: اینکه به مدیران آی‌تی اجازه دهیم در مورد محتویات کامپیوتر استنفورد تصمیم‌گیری کنند مثل این است که به نگهبانان کتابخانه اجازه دهیم که کتاب‌ها را بردارند.

 

همکاران مک‌کارتی این نظر او را به اشتراک گذاشتند و بدون نام و نشان به‌ نظر او رأی دادند تا با حذف بخش لطیفه تابلوی اعلانات مخالفت کنند. اکثر دانشجویان هم تاحدودی مخالف مسدود شدن و ممنوعیت بودند. یک ایمیل محرمانه فاش شد و نشان داد که ۱۲۸ نفر علیه ممنوعیت هستند و تنها ۴ نفر با آن موافق‌اند. مک‌کارتی با این مثال قوی که در مورد مدیران آی‌تی و نگهبانان کتابخانه زد، توانست رأی اکثریت را به سمت خودش بکشاند و مفهوم جدیدی وارد دنیا و عصر دیجیتال کرد. از نظر مک‌کارتی، سانسور کردن یک گروه خبری از طرف کسانی که با یوزنت آشنا نیستند، مانند حذف کردن یک کتاب از چرخه‌ی بازار بود.

 

نفرت‌ پراکنی,اخبار دیجیتال,خبرهای دیجیتال,اخبار فناوری اطلاعات

وقتی کتابی مثل نبرد من از هیتلر هنوز در قفسه‌ها موجود است، چه دلیلی دارد که بقیه‌ی کتاب‌ها حذف شوند یا اصلا چه کتابی شایستگی حذف شدن دارد؟ حرف آن‌ها کاملا روشن و شفاف بود: شما یا باید با سخنان توهین‌آمیز کنار بیایید یا اینکه به نابود شدن دانش کمک کنید و حد وسطی هم وجود ندارد؛ بنابراین قانون‌گذاری و مقررات مشخصی که به محتویات آنلاین تضمین بدهد، وجود نخواهد داشت.

 

 مک‌کارتی که در سال ۲۰۱۱ درگذشت، به‌عنوان یکی از افراد موفق در جلوگیری از سانسور اینترنتی شناخته می‌شود. او در یک سخنرانی در چهلمین سالگرد دپارتمان کامپیوتر استتنفورد در ۲۱ مارس سال ۲۰۰۶ در مورد موفقیت‌هایش در کمپین گفت: پیج هر عضوی از دانشگاه، چه کارمند و چه دانشجو، باید جزو اموال شخصی او به‌حساب بیاید، نه جزو اموال دانشگاه.

 

با پیروزی بی‌نظیر مک‌کارتی بود که اینترنت توانست به شکل امروزی خود دربیاید و هرکسی آزادانه بتواند در آن به فعالیت بپردازد. فیسبوک ۶ سال بعد از این ماجرا وارد عرصه‌ی عمومی شد. وارد شدن فعل و واژه گوگل به فرهنگ‌ لغت انگلیسی آکسفورد، اولین توییت و خیلی از چیزهای دیگر هم به همین منوال جلو رفتند.

 

البته امروزه، هنوز هم واژگان و سخنان توهین‌آمیز معمولا توسط کاربران سه شرکت توییتر، فیسبوک، و گوگل نیوز وارد عرصه عمومی می‌شوند. حمایت از آزادی بیان یک مدل بیزنسی به خود گرفته است و به‌عنوان نوعی تبلیغات مورد استفاده قرار می‌گیرد. وقتی اینترنت هنوز به بلوغ کنونی نرسیده بود، دلیل پاک‌سازی آن، احساس و همدلی انسانی بود. طبق این همدلی، دوستان و همسایه‌ها در نقاط مختلف دنیا قابل احترام‌اند و باید به آن‌ها احترام گذاشت.

 

در سال ۲۰۱۷ حفاظت از خود است که اهمیت دارد: دموکراسی آمریکایی‌ها در تلاش برای مقابله با سوءاستفاده از احساسات و نفرت‌های مردم و عموم است. ویلیام براون  استفورد را به مقصد دانشگاه پزشکی هاوارد ترک کرد و اکنون رئیس بخش جراحی قلب در مرکز پزشکی دریایی در پورتسموث ویرجینیا است؛ وی اخیرا گفته امیدوار است دانشمندان کامپیوتر هشدارهای او را جدی بگیرند.

 

او می‌گوید: مهربانی، عدالت و انسانیت بسیار مهم‌تر از این است که شما حق داشته باشید هر چه دلتان می‌خواهد به زبان بیاورید. بله اگر شما از یک پیشینه و نژاد خوب باشید، می‌توانید هرچه دلتان خواست بگویید. متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آمریکا تا حدودی بدون محدودیت بود و هیچ مسئولیت و جوابگویی در آن وجود نداشت. من وقتی امروزه به آن نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم که مهم نیست شما در استنفورد باشید یا جای دیگر، این نگرش همچنان وجود خواهد داشت.

 

بابک قهرمانی

 

 

  • 17
  • 2
۵۰%
همه چیز درباره
نظر شما چیست؟
انتشار یافته: ۰
در انتظار بررسی:۰
غیر قابل انتشار: ۰
جدیدترین
قدیمی ترین
مشاهده کامنت های بیشتر
هیثم بن طارق آل سعید بیوگرافی هیثم بن طارق آل سعید؛ حاکم عمان

تاریخ تولد: ۱۱ اکتبر ۱۹۵۵ 

محل تولد: مسقط، مسقط و عمان

محل زندگی: مسقط

حرفه: سلطان و نخست وزیر کشور عمان

سلطنت: ۱۱ ژانویه ۲۰۲۰

پیشین: قابوس بن سعید

ادامه
بزرگمهر بختگان زندگینامه بزرگمهر بختگان حکیم بزرگ ساسانی

تاریخ تولد: ۱۸ دی ماه د ۵۱۱ سال پیش از میلاد

محل تولد: خروسان

لقب: بزرگمهر

حرفه: حکیم و وزیر

دوران زندگی: دوران ساسانیان، پادشاهی خسرو انوشیروان

ادامه
صبا آذرپیک بیوگرافی صبا آذرپیک روزنامه نگار سیاسی و ماجرای دستگیری وی

تاریخ تولد: ۱۳۶۰

ملیت: ایرانی

نام مستعار: صبا آذرپیک

حرفه: روزنامه نگار و خبرنگار گروه سیاسی روزنامه اعتماد

آغاز فعالیت: سال ۱۳۸۰ تاکنون

ادامه
یاشار سلطانی بیوگرافی روزنامه نگار سیاسی؛ یاشار سلطانی و حواشی وی

ملیت: ایرانی

حرفه: روزنامه نگار فرهنگی - سیاسی، مدیر مسئول وبگاه معماری نیوز

وبگاه: yasharsoltani.com

شغل های دولتی: کاندید انتخابات شورای شهر تهران سال ۱۳۹۶

حزب سیاسی: اصلاح طلب

ادامه
زندگینامه امام زاده صالح زندگینامه امامزاده صالح تهران و محل دفن ایشان

نام پدر: اما موسی کاظم (ع)

محل دفن: تهران، شهرستان شمیرانات، شهر تجریش

تاریخ تاسیس بارگاه: قرن پنجم هجری قمری

روز بزرگداشت: ۵ ذیقعده

خویشاوندان : فرزند موسی کاظم و برادر علی بن موسی الرضا و برادر فاطمه معصومه

ادامه
شاه نعمت الله ولی زندگینامه شاه نعمت الله ولی؛ عارف نامدار و شاعر پرآوازه

تاریخ تولد: ۷۳۰ تا ۷۳۱ هجری قمری

محل تولد: کوهبنان یا حلب سوریه

حرفه: شاعر و عارف ایرانی

دیگر نام ها: شاه نعمت‌الله، شاه نعمت‌الله ولی، رئیس‌السلسله

آثار: رساله‌های شاه نعمت‌الله ولی، شرح لمعات

درگذشت: ۸۳۲ تا ۸۳۴ هجری قمری

ادامه
نیلوفر اردلان بیوگرافی نیلوفر اردلان؛ سرمربی فوتسال و فوتبال بانوان ایران

تاریخ تولد: ۸ خرداد ۱۳۶۴

محل تولد: تهران 

حرفه: بازیکن سابق فوتبال و فوتسال، سرمربی تیم ملی فوتبال و فوتسال بانوان

سال های فعالیت: ۱۳۸۵ تاکنون

قد: ۱ متر و ۷۲ سانتی متر

تحصیلات: فوق لیسانس مدیریت ورزشی

ادامه
حمیدرضا آذرنگ بیوگرافی حمیدرضا آذرنگ؛ بازیگر سینما و تلویزیون ایران

تاریخ تولد: تهران

محل تولد: ۲ خرداد ۱۳۵۱ 

حرفه: بازیگر، نویسنده، کارگردان و صداپیشه

تحصیلات: روان‌شناسی بالینی از دانشگاه آزاد رودهن 

همسر: ساناز بیان

ادامه
محمدعلی جمال زاده بیوگرافی محمدعلی جمال زاده؛ پدر داستان های کوتاه فارسی

تاریخ تولد: ۲۳ دی ۱۲۷۰

محل تولد: اصفهان، ایران

حرفه: نویسنده و مترجم

سال های فعالیت: ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴

درگذشت: ۲۴ دی ۱۳۷۶

آرامگاه: قبرستان پتی ساکونه ژنو

ادامه
ویژه سرپوش