همه چیز درباره «سیستم چندوظیفگی جدید اندروید»

طی چند هفته‌ای که از معرفی پیکسل ۳ گذشته، بسیاری از کارشناسان اعلام کرده‌اند که این دو گوشی بهترین تجربه‌ی کاربری اندروید را ارائه می‌دهند. اما بخشی از این تجربه‌ی کاربری که چندان نمی‌توان با آن کنار آمد، سیستم چندوظیفگی آن است که کاربران به اجبار باید از آن استفاده کنند. زیرا کاربران دیگر نمی‌توانند از دکمه‌های همیشگی اندروید بهره ببرند.

از لحاظ ظاهری، رویکرد گوگل برای سوییچ کردن بین اپلیکیشن‌های مختلف تا حد زیادی شبیه کاری است که اپل برای آیفون X انجام داده بود. این رویکرد به سوایپ‌ها وابسته است و از دو ژست حرکتی مشابه هم بهره می‌برد: سوایپ به بالا از پایین نمایشگر برای مشاهده بخش چندوظیفگی و سوایپ‌های جانبی برای حرکت بین اپلیکیشن‌ها باز شده. در زمانی که آیفون X این موارد را معرفی کرد، برخی از کارشناسان اعلام کردند که دیگر گوشی‌ها هم بهتر است به بهره‌گیری از این ژست‌های حرکتی روی بیاورند. اما تفاوت اساسی ژست‌های حرکتی اپل و گوگل در این است که در مورد اپل این سیستم ظاهر جذابی دارد و کاربر خیلی سریع با آن کنار می‌آید. اما سیستم چندوظیفگی جدید اندروید سرشار از تناقض‌های درونی و موارد آزاردهنده است.

اولین اشتباه بزرگ گوگل برای بهره‌گیری از این سیستم این است که حاضر نشده یکی از اصلی‌ترین ژست‌های حرکتی قدیمی را کنار بگذارد. تمام اپلیکیشن‌های اندروید، در بخش app drawer قرار دارند (حداقل در اندروید خالص) و کاربران با سوایپ به بالا از پایین نمایشگر می‌توانستند روانه‌ی این بخش شوند. اما حالا، همان سوایپی که کاربر را روانه‌ی بخش چندوظیفگی می‌کند، او را به بخش app drawer هم انتقال می‌دهد. فقط برای این کار باید انگشت را در مسافت بیشتری به سمت بالا بکشانند؛ این ژست حرکتی آن هم در گجت بزرگی مانند پیکسل ۳ ایکس‌ال بسیار آزاردهنده است.

زمانی که می‌خواهید به این بخش مراجعه کنید، در بیشتر موارد روانه‌ی قسمت چندوظیفگی می‌شوید و ناچارید برای دسترسی به app drawer یک سوایپ دیگر انجام دهید. هرچند چنین موضوعی در نگاه اول چندان مهم به نظر نمی‌رسد، اما سرعت کاربر را برای دسترسی به اپلیکیشن‌هایی که مرتباً مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، کاهش می‌دهد. حتی اگر در هوم اسکرین چندین اپلیکیشن و پوشه قرار دهیم، باز هم نسبت به سیستم قدیمی اندروید، سرعت کاربران برای دسترسی به انواع و اقسام اپلیکیشن‌ها کاهش می‌یابد. گوگل در این زمینه، پیچیدگی را جایگزین سرعت و عملکرد روان کرده است.

یکی از خوشایندترین ژست‌های حرکتی آیفون‌های جدید، سوایپ عرضی بر نوار پایین نمایشگر برای حرکت بین اپلیکیشن‌های مختلف است. گوگل نسخه‌ی ناقص‌الخلقه‌ای از این فرایند را ارائه داده است. اول از هر چیزی، در اندروید شاهد انیمیشن روان موجود در نرم‌افزار اپل نیستیم. در اندروید پای، پنجره‌ی اپلیکیشن کوچک می‌شود و به سمت راست حرکت می‌کند و اپلیکیشن قبلی با جلوه‌ای زوم مانند، کل صفحه را در بر می‌گیرد.

با سوایپ راست و چپ بر بخش ناوبری آیفون، می‌توانید بین اپلیکیشن‌های بازشده حرکت کنید اما در پیکسل ۳ با این کار تنها می‌توانید بین آخرین اپلیکیشن استفاده‌شده و اپلیکیشن فعلی حرکت کنید. با سوایپ‌های بیشتر نمی‌توانید چنین کاری را انجام دهید و باید انگشت خود را بر سمت راست نوار ناوبری نگه دارید تا چیزی شبیه به نوار اسکرول موجود در کامپیوترهای دسکتاپ ظاهر شود. مشکل اصلی اینجاست که دقیقاً نمی‌دانیم برای باز کردن اپلیکیشن موردنظر، انگشت خود را تا چه زمانی باید بر این قسمت نگه داریم. اما در آیفون، مثلاً می‌دانید که با ۵ بار سوایپ، به پنجمین اپلیکیشنی که اخیراً اجرا شده، می‌رسید و این کار بدون نگاه کردن به گوشی قابل انجام است. اما در پیکسل ۳، باید دقیقاً بدانید که چه زمانی انگشت خود را بر این قسمت بردارید تا دقیقاً روانه‌ی اپلیکیشن موردنظر خود شوید. کاری که یادآور راه رفتن در پیست اسکیت روی یخ است.

به غیر از مقایسه با سیستم چندوظیفگی آیفون-که هنوز برخی از کاربران از آن دل خوشی ندارند-بهتر است به سیستم چندوظیفگی قدیمی اندروید نگاهی بیندازیم. در نسخه‌های قبلی، شاهد اختصاص یک دکمه به سیستم چندوظیفگی بودیم که باعث می‌شد اختلالی میان عملکرد آن و دسترسی به app drawer پیش نیاید. علاوه بر این، با دو بار ضربه بر این دکمه، روانه‌ی آخرین اپلیکیشن اجرا شده می‌شدیم. این سیستم سریع بود و از این مهم‌تر، به‌سرعت به یک عادت ناخودآگاه بدل می‌شد. در مورد سیستم چندوظیفگی جدید اندروید هیچ چیز طبیعی یا آسانی دیده نمی‌شود.

یکی دیگر از تغییرات ظاهری ناخوشایند در سیستم چندوظیفگی اندروید، این است که فقط اپلیکیشن فعلی را در یک نوار افقی مشاهده می‌کنید در سمت راست و چپ آن هم دو اپلیکیشن استفاده‌شده دیده می‌شود. در نسخه‌های قبلی اندروید، اپلیکیشن‌ها به‌صورت عمودی به نمایش درمی‌آمدند و این موضوع به کاربر اجازه می‌داد که بتواند خیلی سریع از بین آن‌ها، اپلیکیشن موردنظر خود را انتخاب کند. سامسونگ در رابط کاربری گوشی‌های خود همچنان از همین رویکرد بهره می‌برد.

روی‌هم‌رفته، گوگل کارایی و تراکم اطلاعات سیستم چندوظیفگی خود را کاهش داده بدون اینکه مورد مثبتی را به این سیستم اضافه کند. هرچند گوگل این استدلال را مطرح کرده که حذف این سه دکمه فضای بیشتری را در اختیار کاربر قرار می‌دهد، ولی باید بگوییم که دکمه‌های بازگشت و هوم این فضا را تصرف کرده‌اند و چنین استدلالی چندان منطقی محسوب نمی‌شود.

اگرچه سیستم چندوظیفگی جدید اندروید یک فاجعه‌ی اصلاح‌ناپذیر نیست، اما گوگل نباید آن را به‌عنوان گزینه پیش‌فرض یا تنها مشخصه موجود در اختیار کاربران قرار می‌داد. بهتر است تا زمان اصلاح این مشکلات، گوگل سیستم قدیمی را هم ارائه کند تا کاربران در صورت تمایل از سیستم چندوظیفگی سابق بهره ببرند.

یوسف اسفندیاری