روزنامه جهان صنعت نوشت: شهروندان ایرانی شوربختانه در آزمایشگاه ذهن‌هایی که معلوم نیست به کدام افراد با چه میزان دانش اقتصادی و با چه تخصصی از کشورداری تعلق دارد اسیر شده‌اند و هیچ‌کس هم نیست به داد این شهروندان برسد. هر روز یکی از جایش بلند می‌شود و برای میلیون‌ها ایرانی برنامه زندگی می‌دهد. یکی برنامه می‌دهد چه لباسی بپوشند، یکی برنامه می‌دهد چه فیلمی نگاه کنند، یکی برنامه می‌دهد دلار خود را چند بفروشند، یکی برنامه می‌دهد قیمت پس‌انداز آنها چقدر است و بانک‌ها را ملزم می‌کند با همان قیمت به پس‌انداز شهروندان نرخ بهره بدهد، یکی می‌گوید…
در دولت سیزدهم به مردم دستور داده‌اند اگر کالابرگ دیجیتال می‌خواهند باید ماست دبه‌ای ۵/۲ کیلویی خریداری کنند. این هم از آن حرف‌های عجیب است که جای پرسش دارد.
یکم- پرسش اول این است که آیا رییس‌جمهوری و فرماندهان اقتصادی به این طرح رای داده‌اند؟ آیا خودشان کالابرگ می‌گیرند و حتما ماست دبه‌ای ۵/۲ کیلویی می‌خرند؟
دوم- این نوشته می‌پرسد آیا دولت سیزدهم ده کالای مشمول کالابرگ که عبارتند از شیر یک لیتری کم‌چرب، پنیر یو اف ۴۰۰ گرمی، ماست دبه‌ای ۵/۲ کیلوگرمی کم چرب، مرغ کشتار روز، تخم‌مرغ کیلویی، ماکارونی ۷۰۰ گرمی رشته‌ای، قند شکسته فله‌ای، شکر سفید فله‌ای و برنج را معرفی می‌کند تا مردم از او بپرسند فلسفه ماست دبه‌ای ۵/۲ کیلویی را از کجای ذهنش بیرون آورده است؟
سوم- نگاهی به اقلام این طرح که به نظر این نوشته اجباری خواهد شد و پس از مدتی دیگر یارانه‌ای هم در کار نیست و شهروندان باید همین‌ها را خریداری کنند تا کم‌کم به باد فراموشی سپرده شود این پرسش را پیش می‌آورد که اگر صدها هزار فروشنده ریز و درشت در سراسر ایران‌زمین ماست دبه‌ای ۵/۲ کیلویی نداشتند مردم باید چه کنند؟
چهارم- اگر نگاه دسیسه‌ای داشته باشیم می‌توانیم گمانه‌زنی کنیم مغز متفکری که ماست دبه‌ای ۲/۵ کیلویی را به زور کوپن دیجیتال می‌خواهد به میلیون‌ها ایرانی بفروشد حتما خودش یا دوستانش کارخانه ساخت تولید دبه ۵/۲ کیلویی دارند. آیا کسی می‌خواهد کارخانه تولید ماست دبه‌ای ۲/۵ کیلویی احداث کند؟
- 18
- 6
