نفت خودش از سفره ایرانیان رفت

اتفاق باورنکردنی  سقوط نفت برای همه کشورها و بازیگران بازارنفت از جمله ایران  درس هایی را خواهد داشت که باید بدون وارد کردن نگاههای آلوده به توهم توطئه آنها را فرا گرفت. برخی از این درس ها را در ادامه می آوریم :

یکم -  سقوط شگرف قیمت هربشکه نفت به سیاستمداران ورهبران کشورهای گوناگون نشان داد روزهایی می رسند که ثروت طبیعی کشورها هرگز فایده ای برایشان نخواهد داشت و نباید برروی این ثروتها بدون توجه به تقاضا حساب بازکرد و در باد غرورداشتن  آنها  خوابید وبه چشم شهروندان خاک پاشید. یادمان نرفته است درهمین ایران گروهها وافراد و احزابی بودند که به شهروندان از رویای نفت هربشکه ۲۰۰ دلار می گفتند  وغرب را تهدید می کردند که ایران با نفت خود چنین می کند وچنان می سازد و دمار از روزگارتان در می آورد.

دوم- سقوط قیمت نفت به دلیل سقوط تقاضا نشان داد هیچ سرزمینی وهیچ جامعه ای نباید از فرو افتادن و بیماری و سستی کسب وکار کشورهای دیگر خرسند باشد چون سستی وکسادی اقتصاد یک کشور به معنای بیمار شدن طرفهای تجاری آن کشوراست و رکود جهانی  همه را با آسیب جدی مواجه می کند. شوربختانه درایران بودند وهستند کسانی که تا اندک ناخوشی در اقتصادکلان فلان کشور دیده می شد دست زنان و پایکوبان با بزرگ نمایی و تفسیرهای بیمار گونه نوید می دادند که اقتصاد فلان کشور رو در حال ریختن است یا به زودی فرو می پاشد.

 سوم - حالا که نفت هیچ کشوری خریدار ندارد وحتی اگرایران مجوزصادرات نفت را داشت نیز مشتری برایش متصور نبود،  بهانه تحریم نفت از دست ایران گرفته می شود. این روزها همان روزهایی است که مقامهای ایرانی چندین دهه است آرزویش را برزبان می آوردند و از اقتصاد بدون نفت می گفتند و می نوشتند. حالا آن روز از راه رسیده است و حکومت ایران می تواند این وضعیت راتثبیت شده فرض کند و در بودجه های سالانه خود درآمد نفت را به طور واقعی کنار بگذارد و راه را برای اقتصاد ایران با روزگار نو هموار کند.

چهارم – درروزهایی هستیم که نهاد دولت توانایی اندکی برای حمایت واقعی ریالی وارزی از شهروندان و بنگاهها دارد و حتی اگر هم بخواهد که هرگز نمی خواهد پولی برای حمایت ندارد. بنابر این خرد انسانی فرمان می دهد دیگر دست از دخالت های بی جا و آسیب ساز برای کسب در آمد با هدف صیانت از ارکان و اجزای خود بردارد و به بهانه حمایت از مصرف کننده و تولیدکننده و کشاورز و کارگر و آموزگار و کارمند برای بخش خصوصی مزاحمت ایجاد نکند و برای جیب خود کیسه ندوزد.

پنجم – این روزها ی سخت روزهای راستی آزمایی برای شناخت دوستان و همراهان واقعی این مرز وبوم و نیز شناخت کشورهایی است که اصولا توانایی دوستی با ایران را دارند. می توان از دولت خواست به طور رسمی و در برابر دیدگان همه شهروندان از کشورهای درای ذخایر ارزی قابل اعتنا خواست به ایران برای یک دوره معین به نرخ بهره میانگین جهانی وام فوری بدهند . مثلا از چین یا روسیه یا از ژاپن و آلمان و شرایط را نیز قبول کنند.

ششم - در این روزهایی که پول نفت از سفره ایرانیان رفته و زحمت مقامهای سیاسی و برنامه ریزی را کم کرده است باید به پیامدهای کوتاه مدت دهشتناک آن خب فکر کرد و برخی انعطاف ها در سیاست خارجی را در کانون توجه قرارداد یا اینکه با صراحت به شهروندان هشدارداد که منتظر روزهای آسان در کوتاه مدت نباشند.

هفتم- دولت آقای روحانی حق ندارد به بهانه تحریم نفتی و محروم شدن دولت از درآمدهای نفت ، دارایی های تاریخی این سرزمین شامل معادن بزرگ ، واحدهای کوه پیکر فلزات اساسی ، نیروگاهها و پالایشگاهها و سایر تاسیسات زیر بنایی را به بهانه خصوصی سازی بی در وپیکر به ثمن بخس بفروشد و برای کسری بودجه جاری خود هزینه کند.