کشورهای جنوب شرق آسیا همیشه مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند اما این روزها رشد اقتصادی آنها نسبت به اروپا، امریکا و ژاپن نیز بیشتر است و به همین خاطر زیر ذره‌بین اکونومیست قرار گرفته‌اند. اکونومیست آنها را کشورهایی پولدار اما بسته می‌بیند.
به گزارش خبرآنلاین از اتاق تهران، زنی جوان سعی دارد با میکروفونی که در دست دارد، مشتریان را هدایت کند. در حالی‌که تقریباً همه زنان دامن به تن دارند، او شلوار جین آبی پوشیده و پشت میز مشغول کارش است. او زنی در میانمار است، جایی که با سرعت در حال رشد است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد متوسط رشد اقتصادی در میانمار ۷.۵درصد در سال است؛ رشدی که در پنج سال گذشته ثابت بوده‌است. در شهرها، اسکلت آپارتمان‌هایی برافراشته شده که قرار است به زودی خانه بسیاری از ساکنان شهر باشد. دولت به دنبال ساخت فرودگاه‌های بین‌المللی جدید است. حالا بانک‌های آسیایی برآورد کرده‌اند که رشد اقتصادی میانمار تا سال آینده به ۸درصد خواهد رسید.
اما میانمار در این قصه تنها نیست. بسیاری از دیگر کشورهای کوچک این منطقه نیز همین داستان را دارند؛ لائوس، کامبوج، فیلیپین و ویتنام نیز همگی همین مسیر رشد را طی کرده‌اند البته کمی آهسته‌تر. بررسی‌ها نشان می‌دهد ده کشور جنوب شرق آسیا در پنج سال گذشته روی‌هم‌رفته نرخ رشد اقتصادی سالانه ۵درصد داشته‌اند.
قطعاً این رشد فاصله زیادی با چین و هند دارد اما در نوع خود و در مقایسه با کشورهای اروپایی رشک‌برانگیز است. این رشد اقتصادی حتی در مقایسه با ژاپن و امریکا نیز بسیار خوب برآورد می‌شود. ۶۲۵میلیون نفری که در این منطقه زندگی می‌کنند و گاهی خیلی عجیب‌وغریب هستند هر روز ثروتمندتر می‌شوند؛ آنها هر روز تحصیل‌کرده‌تر می‌شوند؛ بیشتر زندگی می‌کنند و به سلامتی خود بیشتر توجه نشان می‌دهند.
در واقع نسل جدید آنها نسبت به پدرها و مادرهای خود خوشبخت‌ترند و به کامیابی مالی دست پیدا خواهند کرد. قطعاً برخی از مردم این منطقه همچنان فقیر خواهند ماند اما به صورت کلی می‌توان با قاطعیت گفت که این منطقه به لحاظ اقتصادی رشد خواهد کرد.
جنوب شرق آسیا قبلاً این‌طور نبود. مردم این منطقه سختی‌های بسیاری کشیده‌اند و اقتصاد آنها به تازگی خودش را نشان داده‌است. بحران مالی‌ای که در سال ۱۹۹۷ در آسیا رخ داد نیز این کشورهای آسیایی را تحت فشار قرار داد اما آنها باز هم دوام آوردند. کشورهایی مانند فیلیپین و تایلند سعی کردند مدل‌هایی برای اقتصاد خود پیدا کنند و خودشان را نجات بدهند. لائوس و ویتنام که تحت سلطه نظام‌های کمونیستی بودند هم تلاش‌هایی برای آزادسازی اقتصادی خود می‌کردند. اما آزادی در این کشورها هنوز یک رویاست.
دولت‌های بیشتر این کشورها نسبت به انتقادات بسیار بسته عمل می‌کنند. افرادی که نسبت به برخی مسائل اعتراض می‌کنند به سرعت روانه زندان می‌شوند. مردم در مالزی تجربه بسیاری در این زمینه دارند. هربار کسی می‌خواهد به فساد اعتراض کند دولت او را سرکوب و روانه زندان می‌کند.
آنها به اندازه پولشان آزاد نیستند
برخی از مردم در این کشورها می‌گویند رهبران آنها اشتباهی هستند و آنها را به مسیر اشتباهی خواهند برد. نهادهای دموکراتیک هنوز قدرت زیادی در این کشورها پیدا نکرده‌اند. مردم در اندونزی و فیلیپین تلاش بسیاری برای دست‌یابی به سیستم لیبرال داشته‌اند اما با اقبال کمی در این زمینه روبه‌رو شده‌اند. اکثر این کشورها در نوعی ترس و امید دست‌وپا می‌زنند. آنچه مسلم است، آینده اقتصادی این کشورهاست.
با قاطعیت می‌توان اعلام کرد که آینده‌ای درخشان به لحاظ اقتصادی در انتظار مردم جنوب شرق آسیا خواهد بود. اما نگاهی به اوضاع سیاسی و رویه دموکراتیک در این کشورها نشان می‌دهد به اندازه پولی که خواهند داشت، آزاد نخواهند بود. البته از زمانی‌که کشورهایی مانند امریکا اسیر دست افرادی مانند دونالد ترامپ شده‌اند، مردم در این کشورها نیز به خودشان آمده‌اند و فهمیده‌اند رهبرشان را خودشان انتخاب می‌کنند؛ به همین خاطر سعی دارند خودشان تغییر را در این زمینه ایجاد کنند.
- 19
- 5
