به گزارش ورزش سه، توووووووووووووووووووووووووی دروازه! این صدایی آشنا برای طرفداران فوتبال در کشور ایران است که در هفته ها و ماه های گذشته کم تر به گوششان رسیده. علیرضا علیفر که با پیشوند« سرهنگ» در بین اهالی فوتبال شناخته شده ، این روزها پیشنهادی برای گزارش فوتبال ندارد و همین مسئله به دلتنگی طرفدارانش که خود را« سربازان سرهنگ علیفر» می دانند، دامن زده است. این در حالیست که روز ۲۳ شهریور، صداوسیما اعلام کرده بود که به علت « اشتباه فاحش» علیرضا علیفر از گزارشگری منع شده و فعلاً اجازه حضور ندارد؛ محرومیتی که به نظر میرسد تا همین امروز باقی است.
بعد از ظهر روز جمعه با او که در حال سپری کردن یک تعطیلی کوتاه مدت بود، تماس گرفتیم تا در مورد غیبتش در اتاق گزاشگری شبکه سه و ورزش سؤال کنیم؛ البته گفتگو با علیفر خیلی زود به مسائل فوتبالی و البته دیدگاه های او در مورد همکارانش( عادل فردوسی پور، مزدک میرزایی و...) رسید. این مصاحبه را در زیر می خوانید:
* درود آقای علیفر، خیلی کم پیدا شده اید و دلمان برایتان تنگ شده.
سلام، از لطف شما سپاسگزارم ولی مشکلی نیست، جوان ها هستند و دیگر جا به ما نمی رسد. نبود ما بخاطر این است که بچه های جدید بیایند و آزمایش شوند، در این یکی دو ماه گزارشگران جدید آمده اند و من هم مشکلی با این موضوع ندارم. در این ۲۷ سال نوسان زیادی در کارم داشته ام اما همیشه سعی کرده ام که تابع نظر مدیران و تصمیم گیران سازمان باشم.
* به چه علت مثل خیلی از گزارشگران کاری را در خارج از صداوسیما انجام نمی دهید؟
من از نظر کسوت، سابقه و اعتبار در بین جامعه شاید جایگاه مخصوصى بین گزارشگران داشته باشم، اما امیدوارم این را تعریف از خود ندانید. به هر حال مسأله این است که با موقعیتی که من دارم، جالب نیست که خودم دنبال کاری بروم و باید پیشنهاد باشد تا کاری را شروع کنم.
* در سال های گذشته گزارشگران قدیمی تقریباً به حاشيه رفته اند. در مورد سیاست صداوسیما چه نظری دارید؟
من در آغاز حرف هایم عرض کردم، ما باید تابع نظر مدیران خود باشیم. در واقع آن تجربه و سردی و گرمی چشیدن من باعث شده تا در طول این مدت، به نظری که الان گفتم برسم. باید از تصمیمات مدیران حمایت و پیروی کرد و با سعه صدر پیش رفت. کار بالا پایین دارد، من نمی خواهم از شخص خاصی نام ببرم ولی بهرحال نباید تصمیم گیرنده را مجبور به انجام کاری کرد که علاقه ای به آن ندارند.
* به این مسئله مجدد برمی گردیم؛ آیا فوتبال اروپا را دنبال می کنید؟
بله، چرا نباید این کار انجام دهم؟ مانند همیشه دنبال می کنم.
* دوستتان آقای گواردیولا این فصل خیلی نتوانسته عملکرد خوبی داشته باشد.
پپ آدم سرد و گرم چشیده ای است. اینکه من با او موافق هستم یا موافق شاید سلیقه هم در آن دخیل باشد. طبیعی است که در کارش نوسان داشته باشد. آقای گواردیولا باتوجه به دستمزد بسیار بالایی که دارد شاید ناموفق بوده است. من همیشه از این مسئله انتقاد کرده ام چون تیم های بزرگ و ثروتمند این حقوق ها را برای قهرمانی در لیگ خودشان نمی پردازند و می خواهند در رقابت های قاره ای قهرمان شوند. این حرف منطقی است. آقای گواردیولا از نظر دستاورد اروپایی برای بارسا هرگز موفق نبوده و به خاطر پول هنگفتی که گرفته باید بهتر از این ها نتیجه بگیرد.
* ولی برعکس آقای مورینیو نتایج خوبی گرفته با تاتنهام.
آقای مورینیو هم مربی بزرگی است ولی وی پس از قهرمانی جام یوفا( لیگ اروپا) با منچستریونایتد، نتوانست به موفقیت خاصی در اروپا برسد. در چند هفته اخیر عم عملکرد خوبی با تاتنهام نداشته. من معتقدم که آقای مورینیو در واقع هرچه داشته را رو کرده و سقف کارش را همه دیده اند. آقای گواردیولا با اینکه من دوستش ندارم حداقل چیزی برای عرضه دارد.
* درباره اوله گونار سولشر چه نظری دارید؟
وی از آن دسته بازیکنان بزرگ و سرشناس فوتبال است که در مربیگری هم موفق عمل کرده و استعداد این کار را دارد. حتماً می دانید که در اروپا و حتی آسیا و آفریقا، بازیکن خوب بودن دلیل مربی بودن نیست. سولشر نم نمک بالا آمده و عملکرد خوبی داشته و با یک بازی میتواند به صدر جدول هم برسد. الان لیورپول و لستر و منچستر و چلسی شانس قهرمانی دارند.
* فوتبال کشور ایران را دنبال می کنید؟ پرسپولیس به فینال آسیا رسید اما شکست خورد...
فوتبال ایران نسبت به گذشته خیلی تنزل کرده. این واقعیت را باید قبول کنیم. پرسپولیس را باید برای رسیدن به فینال آسیا تحسین کرد چون با بازیکنان در حد متوسط آسیا، رسیدن به این جایگاه سخت است. به نظرم رسیدن به نیمه نهایی و فینال برای تیم های ایرانی کافی است چرا که کشورهای عربی و چینی، پول های هنگفتی را در باشگاه های آسیایی صرف می کنند. من به یحیی گل محمدی و شاگردانش تبریک ویژه می گویم و مطمئن باشید نایب قهرمانی پرسپولیس، از قهرمانی تیم های ثروتمند عربی اهمیت بیشتری دارد. اما درباره لیگ برتر حقیقتا سطح بازی ها پایین آمده، نمی خواهم ارزش قهرمانی متوالی پرسپولیس را پایین بیاورم اما اینکه چهار سال یک تیم قهرمان شود، نشان می دهد که چقدر اختلاف سطح در فوتبال وجود دارد.
* آیا پرسپولیس- اولسان را با گزارش عادل فردوسی پور دیدید؟
خیر من تلویزیون خودمان را تماشا می کنم. در مورد آقای فردوسی پور هم نظر خاصی ندارم، تنها معتقدم که باید بنظر مدیران حتماً احترام گذاشت. در صورتیکه ایشان را استفاده نمی کنند، باید به نظرشان احترام گذاشت. این را هم بگویم که به نظرم اصلاً کار قشنگی نبود که برود آن جا گزارش کند. کاراکتر آقای فردوسی پور را خيلي دوست دارم و بارها گفته ام که جای ایشان در گزارش خالی است، حالا از نظر تولید برنامه کاری ندارم و نظری در این خصوص ندارم.
* چرا نباید به قطر می رفت؟
من بنظر مدیران خودم خیلی احترام می گذارم و باید تابع نظر آنها باشیم. الان آقای فردوسی پور برنامه فوتبال ۱۲۰ را دارد و سابقاً هم نود را داشت، اینکه رفتند قطر کار قشنگی نبود و باید یک مقدار سعه صدر بیشتری می داشت. اما من به نظر همه احترام می گذارم.
* اساساً برنامه های تلویزیونی فارسی در حوزه ورزش را چه طور ارزیابی می کنید؟
ببینید کیفیت کار همکاران من چه در کار گزارش و چه اجرا، یک مسأله یک چیز است و انتخاب نفرات توسط مدیران یک بحث دیگر است. من دوست ندارم در مورد کیفیت کار دوستانم صحبت کنم، درباره آقای میثاقی گفته می شد به چه علت ایشان آمده جای کسی که به او کمک کرده نشسته. ولی او که تقصیری ندارد! می گویند وقتی آقای فردوسی پور نیستند دلیلی ندارد که میثاقی بیاید و اجرا کند، اما من و شما هم در هر کاری که هستیم اگر به مرحله بالاتری با تصمیم مدیران برسیم، موافقت خواهیم کرد. درباره کیفیت کار ایشان در اجرا اظهار نظر نمی کنم و به هر کسی که جوان است باید فرصت بیشتری بدهیم و بهانه نگیریم. البته ایرادها را همیشه باید گفت.
* امروز یک نظرسنجی هم برپا شد و تراکتور بعنوان محبوب ترین تیم آسیا معرفی شد. چه نظری دارید؟
تیم تراکتور را بین تیم های شهرستانی خیلی دوست دارم، البته من بچه تهرون هستم و هوادار تیم های شهر تهران. شک نکنید پرسپولیس و استقلال رقیبی در آسیا ندارد و حقیقتا بدون اغراق می گویم که نیمی از مردم ایران طرفدار این دو تیم هستند. هیچ تیمی تا آخر دنیا در ایران از نظر هواداری نمی تواند با پرسپولیس و استقلال رقابت کند، این را مطمئن باشید.
* فکر می کنید تیم ملی به جام جهانی می رسد؟
کار خیلی سخت است، ما دو بازی بسیار دشوار را مقابل عراق و بحرین داریم که اگر هواداران در ورزشگاه بودند، شرایط با آن جو ۸۰ هزار نفری متفاوت می شد. حالا حتی اگر بازی ها متمرکز هم نباشند، بازهم صعود دشوار خواهد بود و این را در نظر بگیرید که اگر از این مرحله بالا برویم، یک مرحله دیگر هم پیشرو خواهد بود. من اول امید چندانی نداشتم اما پس از بازی های دوستانه کاملاً امیدوار شدم.
* سرهنگ سوال پایانی؛ آیا شما بازنشسته شده اید؟
نه حتماً که بازنشسته از کار گزارشگری نشده ام. من آماده این کار هستم و در آخر ضمن قدردانی از شما، برای همه جامعه فوتبال آرزوی موفقیت دارم. امیدوارم فوتبال ایران پیشرفت کند و تیم ملی هم به جام جهانی برسد.
- 16
- 6
