پرسپولیس در دربی ٨٦ با اشکالات زیادی مواجه بود که باخت این تیم را رقم زد. بعد از این دربی سوالاتی برای من پیش آمد که پاسخ آنها نشان می‌دهد دلیل باخت پرسپولیس چه بوده است.
بیرانوند؛ مدرن و جوان یا سنتی و جوان؟
از عقب زمین شروع می‌کنیم. آیا پرسپولیس دروازه‌بانی جوان و مدرن دارد یا جوان و سنتی؟ جواب ما مورد دوم است. مدت‌هاست من حرکات و گل‌های بیرانوند را رصد می‌کنم. سه گلی که او در بازی با السد دریافت کرد را می‌توانست مهار کند و حتی روی گلی که از استقلال خورد هم فرصت بلاک داشت اما همواره در تصمیم‌گیری کُند است.
همان‌طور که وریا غفوری این فرصت را داشت که تصمیم بگیرد با توپ برگشتی چه کار کند بیرانوند هم فرصت بلاک کردن توپ را داشت، اما او همیشه کُندی حرکت دارد و هرگاه هم توپ تکنولوژی یا دوران و بار فنی داشته باشد از مهار آن عاجز است. ضمن این‌که بیرانوند در مهار شوت‌های با سرعت بیشتر از ٥٠ کیلومتر هم مشکل دارد و تنها نقطه قوت او روی توپ‌های ارسالی با سرعت پایین است که با دستان بلندش آنها را دفع می‌کند. فکر می‌کنم این عملکردهای بیرانوند حتی کی‌روش را هم برای جام‌جهانی نگران کرده چه برسد به برانکو. اشکال دوم پرسپولیس دفاع وسط‌های این تیم بود که هیچ درکی از هم ندارند.
پوشش نامناسب توسط حسینی و خلیل‌زاده
جلال حسینی و شجاع خلیل‌زاده، مدافعان عصبانی پرسپولیس هستند که در هیچ صحنه‌ای از بازی نتوانستند با هم ترکیب شوند و همدیگر را پوشش دهند. به نظر من دلیل اصلی عصبانی بودن آنها در طول ٩٠ دقیقه هم همین نداشتن درک از یکدیگر است. در طول ٩٠ دقیقه یک‌بار خلیل‌زاده نتوانست حسینی را پوشش دهد و حسینی هم یک‌بار پشت شجاع نرفت تا خیال او بابت پشت سرش و مهار توپ راحت شود
. ناهماهنگی این دو بازیکن حفره بزرگی را در خط دفاع پرسپولیس ایجاد کرد که می‌توانست منجر به گل‌های بیشتری برای استقلال شود. سوال بعدی من از برانکو این است که چرا محسن رییع‌خواه که سال‌هاست عادت دارد لب خط بازی کند باید در میانه مرکز پرسپولیس به عنوان هافبک دفاعی بازی کند؟ او سال‌ها یا پشت دفاع بازی کرده که خیالش راحت بوده به همین دلیل او بدترین گزینه برای هافبک دفاعی است که نتیجه حضورش در این قسمت از زمین را هم دیدم. چرا مربی‌ای مثل برانکو که تیمش با اختلاف زیاد در صدر جدول است باید در دربی جوری ترکیب بچیند که انگار دارد با یک مهاجم بازی می‌کند تا بر اثر کمترین فشار با مشکل مواجه شود؟
احتیاط بیش از حد برانکو
با موارد مطرح‌شده به این نتیجه می‌رسیم که پرسپولیس در استوانه باریکی که از دروازه تا نوک خط حمله کشیده می‌شود دچار اشکالات زیادی بود و همین موضوع زمینه باخت این تیم در دربی ٨٦ شد. البته این دربی بیشتر از این‌که جنگی فنی بین دو تیم سرخابی باشد تقابل روحی آنها بود. پرسپولیسی‌ها مدت‌ها بود با تمام اهرم‌های روحی و روانی مثبت و با ورزشگاهی ٥٠هزار نفره از هواداران قرمز و با حمایت رسانه‌ها وارد زمین می‌شدند و با نگاهی بالا مقابل تیم‌ها فوتبال بازی می‌کردند اما این‌بار همه چیز فرق داشت.
بازیکنان خوب اما زجرکشیده استقلال وقتی از تونل ورزشگاه آزادی وارد زمین شدند، ٥٠هزار نفر هواداری را دیدند که با شور و هیجان منتظر آنها بودند تا به همراهشان بردی با ارزش را جشن بگیرند. کاریزمای مربی استقلال و انگیزه و انرژی که هواداران این تیم به بازیکنان آبی‌پوش تزریق کردند، باعث شد پرسپولیسی‌ها تحت‌تأثیر قرار بگیرند و از منحصر به فردی همیشگی خود دربیایند و برایشان یادآوری شود که تیم دیگری در ایران هست که می‌تواند مثل آنها یک استادیوم و تمام رسانه‌ها را به خود اختصاص دهد. ضمن این‌که احتیاط بیش از اندازه برانکو و این جمله که ما فقط به دنبال فوتبال زیبا هستیم تأثیر خوبی روی پرسپولیس نداشت.
لیگ بی‌کیفیت فوتبال ایران
پرسپولیسی‌ها دوست داشتند با برد در این بازی جشن قهرمانی‌شان را هم بگیرند اما با تفکرات سرمربی‌شان و اشتباهاتی که در ترکیب وجود داشت و فاصله بازیکنان از شرایط همیشگی‌شان باعث شد نه‌تنها پرسپولیس جشن قهرمانی نگیرد بلکه هواداران خود را سرخورده به خانه بفرستد.
البته باخت پرسپولیس در دربی بیشتر به این دلیل بزرگنمایی شده که آنها هفته پیش هم ٣ گل در قطر خوردند وگرنه اتفاقی برای این تیم و برانکو رخ ندداه و قهرمانی آنها در ایران سر جای خودش است. باید این را بپذیریم که فوتبال ایران لیگی بی‌کیفیت دارد که فقط ٣٠ بازیکن با کیفیت بالا در آن بازی می‌کنند و بین ٥تیم ابتدای جدول پخش هستند اما در هر صورت فعلا پرسپولیس قهرمان این لیگ است و باید دید سال آینده که تیم پیرتر می‌شود برانکو چه نتایجی می‌تواند با تیمش بگیرد.
جلال چراغپور
- 12
- 5
