(تصاویر) زنی که مسابقه کشتی شترها یکه تاز است

برای حبیبه یوکسل، کشتی با شتر بسیار بیشتر از یک ورزش است، این میراث خانواده اوست.

به گزارش فرارو، در ادامه کاری که پدربزرگش ۷۰ سال پیش شروع کرد، اشتیاق حبیبه به این ورزش موقعیت منحصر به فرد او را تبدیل به تنها زن در غرب ترکیه در این عرصه سنتی مردانه کرده است.

او می‌گوید: کشتی با شتر چیزی است که شجاعت می‌خواهد. مردم فکر می‌کنند که شجاعت فقط برای مردان است.

کشتی شتر شامل دو شتر نر است که در مسابقاتی که معمولاً حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد با هم درگیر می‌شوند. از آنجایی که یک شتر ماده در نزدیکی برای ایجاد روحیه نر‌ها مورد نیاز است، مسابقات معمولاً در فصل جفت گیری، از نوامبر تا مارس برگزار می‌شود.

حبیبه نه تنها به عنوان تنها زن در سواحل دریای اژه ترکیه که به طور رسمی در کشتی با شتر شرکت می‌کند نامی برای خود دست و پا کرده است، بلکه در یک دهه گذشته چندین عنوان را با شترهایش به دست آورده است.

این زن ۵۵ ساله به دور از میدان‌های کشتی شتر که در آن شهرت خود را به دست آورده، به عنوان حسابدار کار می‌کند که به حمایت از خانواده‌اش، از جمله مادر پیرش کمک می‌کند.

در سال ۲۰۰۹، او دو شتر سه ساله خریداری کرد و تصمیم گرفت به ورزشی که پدربزرگش در دهه ۱۹۷۰ مجبور به ترک آن شده بود، بپردازد، زیرا او نمی‌توانست از عهده نیاز‌های مالی پرورش و تغذیه شتر برای مسابقه برآید.

هزینه نگهداری از شتر‌ها بین ۷۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ لیره (تقریباً ۵۳۰۰ دلار) در سال برای حبیبه آب می‌خورد و در مقابل هیچ درآمدی از رقابت‌ها به دست نمی‌آورد.

امروز، یک شتر جنگی می‌تواند چیزی بین ۱۰۰۰۰۰ تا ۲ میلیون لیره داشته باشد.

اما حبیبه احساس می‌کند که هزینه‌ها بهای منصفانه‌ای برای دنبال کردن رویاهایشان و زنده نگه داشتن بخشی از تاریخ خانواده و فرهنگ محلی‌شان است.

شتر‌ها در طول فصل بهار و تابستان با احتیاط تغذیه می‌شوند و از آن‌ها مراقبت می‌کنند. آن‌ها در خارج از فصل برای مدت طولانی در اصطبل نگهداری می‌شوند و با توجه به رژیم غذایی خاص و غنی از مواد مغذی از جو، ماشک، انگور و جو دوسر، برای هیچ نوع زاد و ولد استفاده نمی‌شوند.

شتر‌های کشتی از نوع تولوس هستند که مخصوص مسابقات پرورش داده می‌شوند و بیشتر آن‌ها از ایران و افغانستان می‌آیند.

در حالی که صدمات جدی یا مرگ به ندرت اتفاق می‌افتد، برخی از صاحبان آن شتر شکست خورده را ذبح می‌کنند و گوشت آن را بین روستاییان محلی توزیع می‌کنند. سوسیس شتر در این مناطق به ویژه در فصل جشنواره رایج است.

گروه‌های مدافع حقوق حیوانات در ترکیه مدت هاست که علیه این ورزش و رفتار غیراخلاقی با شتر‌ها مبارزه کرده اند.

این ورزش به‌عنوان بخشی از میراث اجتماعی و فرهنگی ترکیه از نظر قانونی حمایت می‌شود و شهرداری‌ها در برگزاری جشنواره‌ها در تامین هزینه‌های حمل و نقل و اقامت شتر‌ها و گردانندگان آن‌ها مشارکت دارند.