به گزارش فرادید، یک دایره خاکی بزرگ که می‌تواند ساختمان امپایر استیت را در درون محیط خود جای دهد؛ یا یک تپۀ مصنوعی هشت ضلعی که می‌تواند چهار کلسیوم رومی را در خود بگنجاند؛ این شگفتی‌ها جزو هشت مکان در مرکز و جنوب ایالت اوهایو هستند که یونسکو اخیراً آنها را به‌عنوان خاکریزهای مقدس هوپ‌وِل (Hopewell) در فهرست میراث جهانی خود قرار داده است.
این سازه‌ها بزرگ‌ترین خاکریزهای هندسی روی این سیاره هستند که اکنون با سایت‌های میراث جهانی استون هنج، ماچو پیچو و دیوار بزرگ چین برابری می‌کنند.
فرهنگ ماقبل تاریخ هوپ‌ول، که در دره‌های رودخانه‌ای در جنوب اوهایو بین سال‌های ۲۰۰ تا ۵۰۰ قبل از میلاد شکوفا شد، یکی از چندین فرهنگ باستانی بومی آمریکاست که در مجموع از آنها به عنوان «تپه‌ساز» یاد می‌شود. برخی از کارشناسان استدلال می‌کنند که هوپ‌ول‌ها یکی از پیشرفته‌ترین فرهنگ‌های بومی آمریکای شمالی در ریاضیات، مهندسی عمران و نجوم بودند.
شبکه‌های تجاری آنها بیشتر قاره را در بر می‌گرفت. آنها برای کارهای هنری خود از مناطق دوردستی مثل یلواستون، دریاچه‌های بزرگ، کارولینا و خلیج مکزیک مواد جمع‌آوری کردند. در زمانی که همه جاده‌های اروپا به رم منتهی می‌شدند، اتفاقی مشابه در آمریکای شمالی و خصوصا در اوهایوی امروزی افتاده بود.
این دستاوردها با توجه به این که محققان بر این باورند که هوپ‌ول‌ها زبان نوشتاری یا شکل متمرکز حکومتی نداشتند، خیره کننده‌تر هستند. علیرغم نداشتن یک رهبری متمرکز برای ساخت چنین سازه‌هایی، هوپ‌ول‌ها به طور دوره‌ای از دهکده‌های کوچکشان که در فواصل دور پراکنده بودند جمع می‌شدند تا این سازه‌های استادانه را بنا کنند، احتمالا هر کدام با یک سبد خاک.
جنیفر اولتمن، متصدی ارشد مکان‌های تاریخی در اوهایو که مدیریت برخی از این سایت‌ها را بر عهده دارد، می‌گوید: «افرادی که این خاکریزهای مصنوعی را ساختند، به چیز خارق‌العاده‌ای دست یافتند... زیرا برای ساخت این آثار درک عمیقی از هندسه و نجوم لازم است».
چه چیزی آنها را تشویق کرد؟ هدف آنها از ساخت این سازه‌ها چه بود؟ این‌ها رازها و معماهایی هستند که باستان‌شناسان به جستجوی خود برای حل کردن آنها ادامه می‌دهند.
- 12
- 2
