به گزارش فرادید، سال ۲۰۱۳، تیمی از کارشناسان به کِبِک (Quebec) سفر کردند تا برای آزمودن یک ایده‌ی خلاقانه، حدود ۳۵ تن چوب را زیر زمین دفن کنند. آن‌ها امیدوار بودند که بتوانند اثبات کنند تکنیک دفن چوب، از تجزیه چوب و آزاد شدن دی اکسید کربنی که در طول عمر درخت انباشته شده در درون اتمسفر جلوگیری میکند.
آن‌ها حین حفر گودال، یک کنده چوبی قدیمی را کشف کردند که برای مطالعه آن‌ها بسیار مهم از آب درآمد. پس از کربن‌سنجی چوب روشن شد که فقط یک کنده چوب قدیمی نیست بلکه باستانی است و تقریباً ۳۷۷۵ سال سن دارد. آزمایشات بیشتر نشان داد که بر اساس مقایسه آن با یک درخت ارس ویرجینیایی تازه بریده‌شده، فقط کمتر از ۵ درصد از دی اکسید کربن خود را از دست داده است. این نتیجه، اثبات ایده‌ی آن‌ها بود. یافته‌های این تیم روز پنجشنبه در مجله سایِنس (Science) منتشر شد.
نینگ زِنگ، دانشمند آب و هوا در دانشگاه مریلند و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «به یاد دارم آنجا ایستاده بودم و فقط به آن کنده چوب زل زده بودم و فکر می‌کردم که وای! آیا واقعاً نیازی به ادامه‌ی آزمایش داریم؟ مدرک درست همین‌جا جلوی چشمان ماست و بهتر از هر آزمایشی‌ست که ما می‌خواستیم انجام دهیم.» این تیم برنامه‌ریزی کرده بود نه سال بعد برای بازبینی چوب‌های مدفون‌شده آزمایشی به محل بازگردد.
دینو گراندونی می‌گوید که هر سال، جنگل‌ها بیش از شش برابر مقدار دی اکسید کربنی که انسان با سوزاندن سوخت‌های فسیلی در جوّ آزاد میکند جذب می‌کنند. با این حال، بیشتر آن دی اکسید کربن به دلیل تجزیه شدن درخت، طی چند دهه پس از مرگ درخت به جوّ باز می‌گردد، جایی که گاز آن با سایر گازهای گلخانه‌ای ناشی از فعالیت انسان می‌پیوندد و شریک تغییرات آب و هوایی می‌شود.
با این حال، این اتفاق برای چوب درخت ارس ویرجینیایی باستانی رخ نداده، چون در بیش از شش فوت عمق در لایه‌ای از خاک رس با نفوذپذیری کم دفن شده که آن را از اکسیژن و موجوداتی که به تجزیه آن کمک می‌کردند، دور کرده بود.
محققان می‌گویند خاک رس با نفوذپذیری کم به حفظ قابل‌توجه این کنده باستانی کمک کرده است.
دفن چوب یک راه‌حل آب و هوایی کم‌هزینه در حال ظهور است و هدف آن تقلید از یک فرآیند طبیعی است؛ یعنی دفن چوب رشدناپذیر مانند درختان بیمار و تکه‌های چوب برای حفظ کربن در زمین به جای رها کردن آن در هوا. این تیم تخمین می‌زند دفن چوب می‌تواند سالانه ده گیگاتن دی‌اکسید کربن را نگه دارد و در صورت بهینه‌سازی فرآیند، تنها حدود ۳۰ تا ۱۰۰ دلار در هر تن متریک هزینه داشته باشد.
استفان پاکالا، بوم‌شناس دانشگاه پرینستون که در این مطالعه شرکت نداشته می‌گوید که این مفهوم به تازگی توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. با این حال، اکنون پرسش اصلی این است که آیا دانشمندان می‌توانند شرایط مناسب را در مقیاس بزرگ بازسازی کنند؟
زنگ در بیانیه‌ای گفته: «مردم با خود فکر می‌کنند خب کیست که نداند چگونه یک چاله حفر کند و مقداری چوب در آن دفن کند؟ اما به این فکر کنید که در تاریخ بشر چند تابوت چوبی دفن شده است. چه تعداد از آن‌ها سالم ماندند؟ برای یک مقیاس زمانی صدها یا هزاران ساله، ما به شرایط مناسب نیاز داریم.» پس از کشف این کنده باستانی در کبک، این تیم به اثبات مفهوم ارائه‌شده‌شان ادامه دادند به این امید که بهترین روش دفن چوب را پیدا کنند.
خاک رس خاصی که این کنده چوب در آن یافت شده توسط یک دریای باستانی که دیگر وجود ندارد، رسوب کرده است. کِیت موران، مهندس اقیانوس می‌گوید که خاک رس دریایی همه‌جا وجود ندارد، بنابراین او مایلست شواهدی ببیند حاکی از اینکه دفن چوب به همان اندازه در خاک‌های دیگر هم نتیجه‌بخش است.
در نهایت، زنگ می‌گوید دفن چوب به عنوان یک راه‌حل اقلیمی در ارتباط با سایر اقدامات آب و هوایی، مانند کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، بهترین عملکرد را دارد.
- 10
- 4
