آیا تا به حال مرگ یک ستاره را دیده اید؟

به گزارش تابناک با تو، دنیای ستارگان دنیای بسیار خاص و پیچیده ای است؛ دنیای زیبایی که انسان هنوز قادر به شناخت کامل آن نبوده و زوایا و خفایای پنهانی از آن همچنان مجهول مانده است، اما به هر حال از آنجا که گفته اند آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید، اخترشناسان در حد بضاعت خود در شناساندن آن تلاش کرده اند. از جمله آن تصاویری است که از مرگ یک ستاره خورشید سان کم جرم منتشر شده است.

ستاره های آسمان هم روزی به دنیا می آِیند، به تکامل می رسند و روزی عمر آنها به سر می رسد و از دنیا می روند. مرگ ستاره ها اتفاقی است که پیش از این امکان مشاهده ی آن برای بشر وجود نداشته است؛ اما فناوری های موجود امروز این اجازه را می دهد تا این لحظات شگرف و مهم ثبت شوند.

بنا بر این گزارش، تلسکوپ فضایی هابل به تازگی توانسته این اتفاق را ثبت کند، نتیجه تصویری شگفت انگیز از غول سرخی بود که لایه های بیرونی گاز و غبار خود را به سمت فضای اطراف بیرون انداخته و منفجر می کند و در نتیجه، چیزی که آن را «سحابی سیاره ای» می گویند شکل می گیرد.

سحابی سیاره ای عبارت است از یک پوسته ای از گاز و پلاسما که ستاره در پایان عمر خود آن را بیرون می اندازد و جز قلب آن که کوتوله سفید نامیده می شود باقی نمی ماند. یک کوتوله ی سفید ستاره ای است که سوخت هسته ای اش تمام شده و در نتیجه بسیار فشرده وکوچک می شود. این ستارگان بسیار داغ هستند، ولی آهسته آهسته دمای خود را از دست می دهند. این سحابی ها نیز زمان پیری ستارگان و پس از مرگ آنها به وجود می آیند.

به ندرت اخترشناسان می توانند این مرحله از زندگی ستاره ها را رصد کنند، زیرا در چشم برهم زدنی اتفاق می افتد و گازهای زرد ناشی از مراحل پایانی عمر ستاره با سرعت ۹۹۹۹۹۹.۶۹۱ کیلومتر در ساعت عبور می کنند.

این ستاره ی مرده با نام سحابی کالاباش یا سحابی تخم مرغ گندیده شناخته می شود. این نامگذاری به دلیل میزان بالای گوگرد (سولفور) آن است که بویی شبیه به تخم مرغ گندیده از آن متصاعد می شود.

ستاره ها می توانند پیش از رسیدن به پایان خود، میلیاردها سال زندگی کنند و پس از استهلاک هیدروژن در پایان عمر خود به غول سرخ تبدیل شوند.

عکس هایی که می بینید، تصاویری از مرگ یک ستاره است که آژانس فضایی ناسا آنها را انتشار داده است.

از آنجا که خورشید یک ستاره است، بنا بر محاسبات انجام شده از زمان پیدایش تا مرگ آن هفت میلیارد سال طول می کشد.

تعداد ستارگان در آسمان

در کهکشان ما  ۲۰۰ – ۴۰۰ میلیارد ستاره وجود دارد. مجموع ستارگان عالم هستی عددی حیرت آور است که به ۲۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ستاره می رسد!