۱۰ نمونه از عجیب ترین و جالب ترین هواپیما های آزمایشی که تا به حال ساخته شده اند

از دیرباز تا کنون، بشر همواره به دنبال رسیدن به آرزوهای خود بوده و از هیچ تلاشی در این راه دریغ نکرده است. یکی از اهدافی که همواره توسط انسان ها دنبال شده، پرواز در آسمان هاست. رویای پرواز همیشه در سر ما بوده و عده زیادی تلاش کرده اند آن را به واقعیت تبدیل نمایند. این تلاش ها سرانجام در سال ۱۹۰۳ میلادی توسط برادران رایت نتیجه داد و امروزه نیز شاهد استفاده گسترده از هواپیما ها در سراسر جهان هستیم.

پس از آنکه برادران رایت نخستین هواپیمای موتور دار را اختراع نمودند، ایده های زیادی در میان باقی مخترعان شکل گرفت؛ افکاری که هیچگاه به مرحله تجاری سازی نرسیدند و تنها در حد نمونه اولیه باقی ماندند. علی رغم آنکه در حال حاضر اثری از آن ها نیست، اما دیدن این هواپیما های عجیب می تواند برای هر کسی جالب باشد.

استیپا کاپرونی، سال ۱۹۳۲

این هواپیمای ایتالیایی با استفاده از شکل و ظاهر بشکه مانند خود، هوا را از مرکز بدنه به درون می کشید. خلبان و مسافرها بالای تونل هوا می نشستند. هدف این بود که مصرف موتور بهینه تر شود و این امر نیز محقق گشت. علی رغم سرعت پایین از حد معمول، این هواپیما بسیار محکم و پایدار بود و البته خلبانان با مشکل تغییر مسیر مواجه بودند.

ووت V-173، سال ۱۹۴۲

این وسیله که توسط نیروی دریایی آمریکا ساخته شد و به «پنکیک پرنده» شهرت داشت، حاصل تلاش های بسیار صورت گرفته برای ساخت هواپیمایی گرد به شمار می رفت. چارلز لیندبرگ خلبان مشهور هدایت وسیله یاد شده را بر عهده گرفت. پروازهای آزمایشی این هواپیما دلیلی بر گزارش های متعدد دیده شدن سفینه های فضایی در آن زمان به شمار می رفت.

مایلز «M.39B» لیبلوئا، ۱۹۴۵

هدف از ساخت این وسیله آزمایشی در جنگ جهانی دوم، این بود که خلبان بتواند هنگام فرود آمدن روی ناو هواپیما بر، دید مناسبی داشته باشد. این وسیله در واقع نسخه بعدی «M.35» بود و دارا بودن موتور دوگانه تنها تفاوت آن به شمار می رفت. نمونه اولیه که در واقع از روی طرحی مفهومی ساخته شده بود، دو تصادف را تجربه کرد و به همین دلیل تولید به طور کلی متوقف گشت.

نورتروپ XB-35، سال ۱۹۴۶

این وسیله برای ارتش ایالات متحده ساخته شد و همراه با «YB-35» بمب افکن های سنگین این کشور به شمار می رفتند. از هر دو هواپیما تنها نمونه هایی ساخته شد. با این حال ایده طراحی جالب و عجیب و به نوعی آینده نگرانه بود.

مک دونل XF-85، سال ۱۹۴۸

این هواپیما نیز دوره جنگ جهانی دوم شکل گرفت و هدف از طراحی اش این بود که همانند بمب، از بمب افکن «B-36» رها شود؛ البته با هدایت خلبان. هدف از این کار این بود که وسیله با زمان پاسخ سریعتر بتواند به بمب افکن ها کمک های رهگیری ارائه نماید.

داگلاس X3 استیلتو، سال ۱۹۵۳

این هواپیما در نگاه اول بسیار جالب و عجیب جلوه می کند و به نظر شبیه به سوزن پرنده است. ساخت این وسیله بر اساس اهداف مطالعاتی انجام گرفت. آن ها می خواستند دریابند که یک هواپیما در سرعت مافوق صوت چه عملکردی از خود نشان خواهد داد. قرار بود سرعت وسیله به ۳۲۱۸ کیلومتر بر ساعت برسد، اما این امر تحقق نیافت و هواپیمای یاد شده موفق نشد از سرعت صوت عبور نماید.

لاکهید XFV، سال ۱۹۵۳

به جرات می توان گفت که تا به حال شاهد چنین طراحی عجیبی نبوده ایم. لاکهید این وسیله را برای بررسی و مطالعه روی حالات بلند شدن عمودی ساخته بود. هواپیمای آن ها کار کرد، اما سرعت آن برای نبردها بسیار پایین بود.

سنیکما کولئوپتر، سال ۱۹۵۸

این کلمه در فرانوسی به معنای سوسک است. وسیله بدون بال فرانسوی ها راهکار آن ها برای حل کردن مشکل بلند شدن عمودی بود. در طول نهمین آزمایش پرواز، تنها نمونه موجود دچار حادثه گشت. خلبان دچار مصدومیت های متعدد شد اما توانست زنده بماند.

آورو کانادا VZ-9، سال ۱۹۵۹

هر کسی که برای نخستین بار به این وسیله نگاه می کند، ناخودآگاه یاد سفینه های فضایی می افتد. ایده ساخت این شی بیشتر از هلیکوپترها گرفته شد تا جت ها. هواپیمای یاد شده می توانست به وسیله یک روتور توربو به صورت عمودی از روی زمین بلند شود. نیروی هوایی چندین بار در اندازه این وسیله تغییر ایجاد نمود و آن را کوچکتر کرد؛ تا زمانی که پروژه به دلخواه آنان نزدیک گشت. اما سرعت آن پایین بود و سازندگان دیگر تمایلی به آن نشان نمی دادند. به علاوه VZ9 در هوا بسیار غیر قابل اعتماد بود.

سکیلد کامپوزیتس پروتوس، سال ۱۹۹۸

این وسیله در ارتفاعات بالا پرواز می کرد و برای ارتباطات راه دور مورد استفاده قرار می گرفت. هواپیمای یاد شده ساختاری بسیار بهینه داشت و می توانست بدون سوخت گیری برای ۱۸ ساعت در ارتفاع ۶۰ هزار پایی پرواز نماید. هنوز هم از این هواپیما استفاده می شود.