ژاپن: در ژاپن هیچ اشکالی ندارد که سوپ رشته‌ات را جوری بخوری که صدای ملچ ملوچ دهانت ساختمان را پرکند. ژاپنی‌ها اعتقاد دارند کسی که با صدای بلند غذا می‌خورد از مزه خوراکش راضی است و صرفا می‌خواهد لذت بیشتری ببرد یا داغ بودن خوراک را برای خود کمی قابل‌تحمل‌تر کند.
هند: در هند و برخی نقاط خاورمیانه، شما فقط و فقط می‌توانید با دست راست غذا بخورید؛ چون دست راست برای غذا خوردن است و دست چپ برای تمیز کردن خود.
کره جنوبی: در کره جنوبی همواره باید بزرگ‌ترین فرد، شروع به غذا خوردن کند و بقیه بعد از آن که او لقمه‌ای به دهان گذاشت، بقیه حق خوردن پیدا می‌کنند. هیچ کس حق ندارد پیش از آن که مسن‌ترین فرد حاضر شروع به غذا خوردن کند، دست به غذا بزند.
ایتالیا: هرگز در ایتالیا از گارسون نخواهید که روی غذای دریایی‌تان پنیر قرار دهد. اگر هوس کردید میگو یا هر خوراک دریایی دیگری را با طعم پنیر رنده شده میل کنید، مطمئن باشید که ایتالیایی‌ها چند دقیقه بعد خودتان را هم به دریا پرتاب می‌کنند تا با همان میگوها همزیستی داشته باشید. این یک سنت قدیمی است که همچنان ایتالیایی‌ها به آن پایبندند.
چین: در چین مردم هیچ‌گاه چوب‌های غذاخوری‌شان را نسبت به برنج در حالت عمودی قرار نمی‌دهند، زیرا این کار تداعی‌کننده غذادادن به مردگان است. همچنین آنها هرگز این چوب‌ها را در هوا به سمت کسی تکان نمی‌دهند، با آنها به میز ضربه نمی‌زنند. چوب‌ها را روی میز ناهارخوری در وضعیتی قرار نمی‌دهند که به کسی اشاره کند و همچنین آن را سروته نمی‌گیرند. خلاصه که چینی‌ها تا آنجا که می‌توانند حواسشان را به چوب‌های غذاخوری جمع می‌کنند.
بشقاب خالی: بشقاب خالی در فرهنگ‌های مختلف معانی گوناگونی دارد. مردم هند و ژاپن برای تشکر از میزبان، غذایشان را تا ته می‌خورند و بشقابشان را کاملا خالی می‌کنند، اما مردم چین از این کار خوششان نمی‌آید و فکر می‌کنند هر کس که بشقابش را خالی کند از قحطی برگشته! اگر شما یک روز مهمان بادیه‌نشینان عرب باشید و آنها از شما با قهوه پذیرایی کنند، مادامی که قهوه‌تان را کامل می‌خورید و فنجان خالی تحویل صاحبخانه می‌دهید، آنها دوباره برای شما قهوه می‌آورند. مگر این که شما فنجان را تکان دهید و آن را به دستشان بدهید!
- 12
- 1
