قوانین عجیب و غریبی که فقط در کره شمالی وجود دارد

همه ما تاکنون فهمیده ایم که کره شمالی کشور عجیب و جالبی است. این کشور مشخصا با سایر کشورهایی که می‌شناسیم متفاوت است. به نظر می‌رسد که آن‌ها در دنیای خودشان زندگی می‌کنند، قوانین متفاوت خودشان را دارند، به یک فرهنگ کاملا متفاوت خو گرفته اند و بیشترشان از آمریکایی‌ها متنفرند. قوانین کره شمالی فراتر از همه سیستم هایی هستند که تا به حال دیده ایم، رهبرشان کیم جونگ اون قسم می‌خورد که این بهترین راه زندگی است.

در کره شمالی ممکن‌ترین کاری که شهروندان می‌توانند انجام دهند این است که آرام باشند و هرچه به آن‌ها گفته می‌شود گوش کنند. در واقع هرچیزی که کیم جونگ اون به عنوان قانون بیان می‌کند خوب است و باید انجام شود. اما بسیاری از این قوانین غیرمنطقی هستند، مثل اینکه هیچکس دیگری در این کشور نمی‌تواند نام «کیم» داشته باشد، تکنولوژی ممنوع است و حتی تماس داخل کشور به سختی ممکن است.

سه نسل مجازات

در کره شمالی قانون «سه نسل مجازات» وجود دارد و تنها دلیلی که مردم جهان این قانون را می‌دانند مردی به نام «شین دونگ هیوک» است که در کمپ ۱۴ زندان کره شمالی به دنیا آمده است. تقریبا ۱۵۰ هزار نفر در این کمپ با کار سخت و قحطی و گرسنگی زندگی می‌کنند.

طبق این قانون اگر اعضای خانواده به عنوان خائن یا مجرمی شناخته شوند که ناسپاسی آن‌ها را نشان می‌دهد کل خانواده گرفتار می‌شوند. والدین، بچه‌ها و نوه‌ها همگی خائن محسوب می‌شوند و باید مجازات شوند. دونگ هیوک یکی از تنها کسانی است که از این زندان فرار کرده و توانسته داستانش را بگوید. او مصاحبه‌ای با اندرسون کوپر انجام داد و حقایق جدید و عجیبی عنوان کرد مثل اینکه او نمی‌دانست آمریکا وجود دارد و زمین گرد است.

مجوز زندگی در پایتخت

پایتخت کره شمالی پیونگ یانگ است. حدود ۲.۵ میلیون نفر در این شهر زندگی می‌کنند. شگفت انگیز است، زیرا برای زندگی در این شهر باید مجوز دولتی داشته باشید. دولت باتوجه به سطح درآمد، سطح تحصیلات و مفید بودن شما تصمیم می‌گیرد که می‌توانید در این شهر زندگی کنید یا نه. عجیب است که این جمعیت در پیونگ یانگ زندگی می‌کند، چون یک نفر باید به دقت انتخاب کند که چه کسی بماند و چه کسی برود.

افراد انگشت شماری می‌توانند از اینترنت استفاده کنند

در جاهایی مثل کانادا، انگلستان و بسیاری از کشورهای دیگر، افراد معمولا به راحتی به اینترنت و تلویزیون و همه سرگرمی‌های دیگری که تکنولوژی فراهم می‌کند دسترسی دارند. اما همانطور که می‌توانید حدس بزنید، در کره شمالی این‌ها کالای لوکس به حساب می‌آیند. ظاهرا تنها کسانی که در این کشور به اینترنت دسترسی دارند کیم جونگ اون و برخی از شهروندانی هستند که برای انجام حرفه خود باید از کامپیوتر استفاده کنند.

در واقع آن‌ها تنها ۲۸ وبسایت قابل دسترسی دارند که بیشتر آن‌ها روی آگاه نگاه داشتن شهروندان از اقدامات روز رهبرشان تمرکز دارند. بقیه شامل سایت غذا می‌شود که فقط دستور غذاهای سنتی کره شمالی را دارد و هر هنر و فرهنگی که در این شهر جریان دارد؛ و همه این سایت‌ها بسیار کم کیفیت هستند.

تنها افراد خاصی می‌توانند رانندگی کنند

در کره شمالی تنها مردان اجازه رانندگی دارند؛ و معمولا فقط مسئولین دولتی می‌توانند رانندگی کنند. هرچند این برای کسانی که عجله دارند به مقصد برسند خوب است، اما بسیار عجیب هم هست. چند سال پیش تصویری در اینترنت منتشر شد که خیابان‌های بسیار خلوت کره شمالی را نشان می‌داد.

درست مثل بیشتر قوانین آن ها، این قانون هم واقعا دلیل خوبی ندارد. این کشور درمورد شهروندانی که می‌خواهند کشورشان را ترک کنند بسیار سختگیر است. اما در واقع حتی یک ماشین هم نمی‌تواند زیاد از کشور دور شود. چه اشکالی دارد که همه بتوانند ماشین داشته باشند؟ مجبوریم فرض را بر این بگذاریم که بسیاری از آن‌ها درآمد کافی برای خرید ماشین را ندارند یا دوچرخه سواری و پیاده روی سالم‌تر است.

تماس تلفنی خارج از کشور مجاز نیست

تلفن یکی دیگر از کالاهای لوکس کره شمالی است. در کشورهای دیگر تلفن‌ها و شرکت‌های تلفن زیادی هستند که با هم رقابت می‌کنند. اما در کره شمالی حتی ابتدایی‌ترین تلفن‌های همراه هم وجود ندارد. آن‌ها از تلفن‌های ثابتی استفاده می‌کنند که به شدت کنترل می‌شود و قوانینی برای استفاده از تلفن دارند. یکی از این قوانین تماس بین المللی را ممنوع می‌کند. در سال ۲۰۰۷ مردی که بیش از یک تماس بین المللی داشت کشته شد. کسانی که این قانون را زیر پا می‌گذارند در مقابل چشم ۱۵۰ هزار نفر اعدام می‌شوند.

برای آموزش و تحصیلات فرزندتان باید هزینه کنید

در این کشور اگر می‌خواهید فرزندان خود را به مدرسه بفرستید باید هزینه زیادی برای آن پرداخت کنید. هر کودکی که به مدرسه می‌رود، والدین نه تنها باید هزینه لباس و شهریه او را پرداخت کنند، بلکه هزینه میز، صندلی، و هرچیز دیگری که در مدرسه استفاده می‌شود را هم برعهده دارند.

پرهیز از کتاب مقدس

کتاب مقدس در کره شمالی نماد فرهنگ غرب است و آن‌ها فرهنگ غرب را ممنوع کرده اند. کتاب مقدس مسیحیان اصلا در این کشور مجاز نیست و هرکسی که با آن دستگیر شود به دردسر بدی می‌افتد. آن‌ها می‌ترسند که این کتاب روی شهروندان تاثیر بگذارد یا باعث تغییر مذهب آن‌ها به دینی شود که در کره شمالی پذیرفته شده نیست و این قانون را بسیار جدی می‌گیرند. یک بار زنی شانس خود را امتحان کرد و مثل بسیاری از افراد دیگر که این قانون را نقض کردند اعدام شد. کره شمالی جایی برای امتحان کردن شانس نیست.

اپل؟

برندهای خاصی هستند که به هیچ قیمتی حق ندارند محصولاتشان را در کره شمالی توزیع کنند. این برندهای خاص اپل، مایکروسافت و سونی هستند، اما هیچ توضیح واقعی وجود ندارد که چرا این برند‌ها ممنوع هستند. شاید، چون آمریکایی هستند کیم جونگ اون دوست ندارد با آن‌ها کار کند. علاوه بر این، شهروندان کره شمالی اطلاعات زیادی درباره فناوری ندارند. آن‌ها آنقدر منزوی هستند که حتی نمی‌دانند چه چیزهایی ندارند.

احتمالا حتی اگر این محصولات در کره شمالی هم فروخته می‌شد هم نمی‌توانستند آن را تهیه کنند. این کشور به تکنولوژی بالای خودش افتخار می‌کند، اما اگر گوشی هوشمند، اینترنت و ... نداشته باشید چطور می‌توانید پیشرفته باشید؟

فقط ادبیات کره شمالی

درست مثل کتاب مقدس، ادبیات غرب هم در کره شمالی پذیرفته شده نیست و تنها فروش و نگهداری آثار ادبی مربوط به کره شمالی مجاز است. اگر یک توریست به دلایل احمقانه کره شمالی را به عنوان مقصدش انتخاب کند همه کتاب ها و نوشته های مربوط به کشورش را باید تحویل دهد. لطفا یکی از افراد نادانی نباشید که فکر می‌کنند می‌توانند پنهانی از فرودگاه عبور کنند، چون دستگیر می‌شوید.

تلویزیون اصلا جالب نیست

تلویزیون یکی از برگزیده‌های فرهنگ غربی گذشته است. در واقع، باوجود بهترین نمایش‌های تلویزیونی که همزمان پخش می‌شوند به سختی می‌توان تصور کرد نتوان با یکی از آن‌ها شب آرامی را گذراند. اما در کره شمالی اوضاع متفاوت است. آن‌ها فقط ۳ کانال دارند.

این کانال‌ها معمولا حول اقدامات رهبرشان در آن روز می‌گردد و فقط می‌توانند از بین فیلم‌ها و مستندهای تکراری و اخبار انتخاب کنند. حتی آن‌ها زمان‌های پخش مشخصی دارند که ساعت ۵ صبح، ۸ صبح و ۱۰ شب است و معمولا بیشتر از ۲۰ دقیقه طول نمی‌کشد.‌ می‌توان گفت که آن‌ها تا به حال یک فیلم را تا انتها ندیده اند.

هشتم ژوئن

رهبر کره شمالی تا هشتم ژوئن ۱۹۹۴ کیم سونگ دوم بود. او از دنیا رفت و این روز به سوگواری او اختصاص داده شده است. به این معنی که هیچکس نمی‌تواند در این روز بخندد یا خوشحال باشد و شهروندان به طور کلی باید غمگین باشند. حتی اگر او را دوست ندارید مجبورید برایش سوگواری کنید.

نباید بخوابید

زندگی سخت و خسته کننده است و ما نمی‌توانیم هر روز سرحال و گوش به زنگ باشیم. اما در کره شمالی اگر در یک جلسه خوابتان ببرد یا خمیازه بکشید واقعا غیرقانونی است. وزیر دفاع کره شمالی «هیون یونگ چول» به طور اتفاقی در جلسه‌ای که توسط کیم جونگ اون برگزار شده بود، خوابش برد. او به طرز بی رحمانه‌ای اعدام شد. جرم او بی احترامی بود. لازم به ذکر نیست که این مجازات بسیار زیادی برای یک خستگی ساده است.

شغل را دولت منصوب می‌کند

واقعا مهم نیست برای چه مدرسه می‌روید یا حتی موقعیت مدرسه رفتن را داشته باشید، چون شغل‌ها را دولت کره شمالی تعیین می‌کند. این شغل‌ها عمدتا بر اساس آنچه نیاز است تعیین می‌شوند. وقتی دولت شغلی را برای شما انتخاب کرد آن شغل مادام العمرتان می‌شود. وقتی بچه‌ها مدرسه را تمام کنند، فرم‌های سه حرفه‌ای خود را پر می‌کنند. والدین به مسئولین رشوه می‌دهند تا شغل هایی به آن‌ها بدهند که به آن‌ها حقوق واقعی پرداخت کنند و در کارخانه هایی نباشد که محصول واقعی تولید نمی‌کنند و فقط برای نمایش هستند.

هنگام آتش سوزی عکس ها را نجات دهید

این یکی از مهم‌ترین قوانین کره شمالی است. اگر آپارتمانتان آتش بگیرد، اولین کاری که باید بکنید این است که همه عکس هایی که از رهبران سیاسی در خانه تان دارید را نجات دهید. سپس می‌توانید وسایل خودتان را نجات دهید. هیچ توضیح منطقی برای این قانون وجود ندارد، اما ممکن است به دلیل خودخواهی رهبران سیاسی باشد. هم چنین فکر می‌کنیم داشتن حداقل یک عکس از رهبران سیاسی در خانه یک قانون باشد.

الهام مظفری