پژوهشگران در مؤسسه‌ی قطبی نروژ به این روباه ماده‌ی جوان برای رد‌یابی جی‌پی‌اس وصل کرده و او را در اواخر ماه مارس سال گذشته در ساحل شرقی اِسپیتس‌بِرگِن، بزرگ‌ترین جزیره‌ی مجمع‌الجزایر سوالبارد نروژ، رها کرده بودند.
وقتی او راه خود را به سوی غرب به دنبال غذا شروع کرد کمتر از یک سال داشت و تنها پس از ۲۱ روز و پس از طی مسافت ۱۵۱۲ کیلومتر به گرینلند رسید، پیش از آنکه باقی سفرش را ادامه دهد.
رد او را تا جزیرهٔ الزمیر کانادا، حدود ۲۰۰۰ کیلومتر دورتر، فقط ۷۶ روز پس از ترک سوالبارد گرفتند. آنچه باعث شگفتی پژوهشگران شده بود، مسافت طی شده در این سفر نبود بلکه سرعت روباه در طی‌کردن این مسیر بود. او به طور متوسط بیش از ۴۶ کیلومتر در روز و گاهی حتی تا ۱۵۵ کیلومتر در روز طی کرده است.
اوا فوگلی، از مؤسسهٔ قطبی نروژ به خبرنگار خبرگزاری ان‌ار‌کا نروژ، می‌گوید: «باورمان نمی‌شد. ما فکر می‌کردیم که شاید مرده باشد یا درون قایقی رفته باشد اما در آنجا هیچ قایقی وجود نداشت. ما همه مات‌و‌مبهوت مانده بودیم».
تاکنون هیچ روباهی چنین مسافتی را با چنین سرعتی نپیموده است. اوا فوگلی همراه با آرنود تارو از مؤسسهٔ تحقیقات طبیعی نروژ، در این زمینه پژوهش می‌کنند که چگونه روباه‌های قطبی خود را با تغییرات شدید فصل‌های قطبی سازگار می‌کنند.
اوا فوگلی می‌گوید: «در تابستان غذای کافی وجود دارد، اما در زمستان یافتن غذا دشوار می‌شود. این زمانی است که روباه قطبی ناچار به مهاجرت به زیستگاه‌ها و مناطق جغرافیایی دیگر می‌شود تا غذای کافی برای بقا پیدا کند؛ اما این روباه خیلی بیشتر و پیشتر از روباه‌های قبلی که ردگیری کرده بودیم، رفته است و این نشان‌دهنده‌ی توانایی‌های باور‌نکردنی و منحصر‌به‌فرد این موجود کوچک است.»
مؤسسهٔ قطبی نموداری تهیه کرده است که در آن نشان داده می‌شود چگونه روباه دو بار در این مسیر در شمال گرینلند، استراحت کرده است.
پژوهشگران در این باورند که روباه در آب‌و‌هوای بد و توفان ممکن است خودش را درزیر برف پنهان کرده باشد، کاری که با خز محافظ و ضخیم بدنش، به خوبی ممکن است و شاید هم منبع غذایی دیگری مانند پرنده‌های آبزی در نزدیکی آبراهه‌ها پیدا کرده باشد.
به گزارش مؤسسهٔ قطبی نروژ، ما هرگز نخواهیم دانست که روباه کوچک به کجای کانادا رسید و چه کاری می‌کند، چون دستگاه ردیاب او در ماه فوریه از کار افتاد.
بنا به گفتهٔ اوا فوگلی «او بدون تردید عادت‌های غذایی تازه‌ای پیدا کرده است. روباه‌های جزیرهٔ الزمیر کانادا بیشتر از لمینگ یا نوعی موش‌های قطبی تغذیه می‌کنند، در حالی که در جزایر سوالبارد، روباه‌ها بیشتر از موجودات دریایی تغذیه می‌کنند.»
آب شدن یخ‌‌های قطبی، روی روباه‌های قطبی هم اثر گذاشته است برای مثال؛ آنها دیگر نمی‌توانند به ایسلند بروند و از این رو جمعیت موجود این جانور در جزایر سوالبارد ممکن است کاملاً منزوی شود.
اما اوا فوگلی به خبرگزاری نروژ گفت که هنوز امید‌هایی هست، «هوای گرم‌تر به معنای تعداد بیشتر گوزن شمالی در سوالبار است، و روباه‌ها می‌توانند از بقایای لاشه‌ی آنها تغذیه کنند.»
- 13
- 4
