قبیله‌های دورافتاده‌ای که به‌رغم گذشت قرن‌ها، هنوز پابرجا هستند

اما جالب است بدانید در این دنیای پرسرعت و مدرن، هنوز هم قبلیه‌های دورافتاده‌ای وجود دارند که عطای تکنولوژی و پیشرفت را به لقایش بخشیده‌اند و در مکان‌های دور افتاده، بدون هیچ نشانه‌ای از تمدن امروزی با خوشی و صفا زندگی می‌کنند. اهالی این قبیله‌ها لباس‌های سنتی و محلی می‌پوشند و با قدیمی‌ترین روش‌های ممکن به شکار می‌روند.

از آنجایی که رسم‌ها و زندگی این قبایل برای مردمان شهرنشین بسیار جالب و جذاب به‌نظر می‌رسد، خالی از لطف نیست اگر در ادامه برای شما از قبیله‌هایی بگوییم که به‌رغم گذشت قرن‌ها، هنوز هم پابرجا هستند و با رسم‌های و سنت‌های قدیمی و کهن زندگی می‌کنند.

قبیله هولی ویگمن ساکن در پاپوآ در گینه‌نو (Huli Wigmen)

این قبیله به‌لحاظ جغرافیایی دقیقاً در ارتفاعات تاری در پاپوآ (Papua) در گینه‌نو واقع شده است و کلاه‌های افراد این قبیله یکی از بارزترین نشانه‌های آن‌ها است. جالب است بدانید این کلاه‌های عجیب و غریب از موی افراد همین قبیله بافته می‌شود و به همین دلیل نیز مردان این قبیله مو‌های خود را بلند می‌کنند تا برای خودشان کلاه ببافند یا برای بافتن کلاه، این مو‌ها را به دیگر اعضای قبیله بفروشند.

قبیله «هولی ویگمن» چیزی حدود ۴۰ هزارنفر جمعیت دارد و از قبیله‌ای صحبت می‌کنیم که هیچ ارتباطی با دنیای خارج ندارد و کاملاً دور افتاده است. مردان این قبیله در کنار استفاده از کلاه‌مویی‌های عجیب و غریب، صورت خودشان را هم زرد می‌کنند و همیشه تبر به دست راه می‌روند. این مردان از برگ درختان برای خودشان پیش‌بند درست می‌کنند و هدفشان از چنین ظاهر عجیب و غریبی ترساندن اعضای دیگر قبایل است. جالب اینجاست که اعضای قبیله «هولی ویگمن» هر از گاهی مراسم رقص پرندگان را ترتیب می‌دهند و در این مراسم صدای پرنده‌های ساکن در این ناحیه را تقلید می‌کنند.

ناگفته نماند قبیله جوان‌های قبیله «هولی ویگمن» رفته‌رفته این سنت‌های قدیمی را کنار می‌گذارند و بعضی از این جوان‌ها لباس‌های غربی می‌پوشند. با این حساب می‌توان گفت اگر بزرگان قبیله برای تغییر سنت‌ها فکری نکنند، به احتمال زیاد در آینده قبیله هولی ویگمن در گینه‌نو به شهری مدرن تبدیل خواهد شد و قرن‌ها سابقه و سنت‌های این قبیله برباد خواهد رفت.

قبیله دوگان، واقع در غرب آفریقا (Dogan)

این قبیله دقیقاً در مالی (Mali) واقع در غرب آفریقا واقع شده و مرد‌های قبیله «دوگان» (Dogan) با استفاده از طناب‌های بسیار بلندی که از پوست درخت بائوباب (baobab) ساخته شده است از صخره‌های خطرناک برای جمع‌آوری فضولات کبوتر‌ها و خفاش‌ها بالا می‌روند. این فضولات به لحاظ کشاورزی، کود بسیار خوبی برای محصولات زراعی شناخته می‌شود. از طرف دیگر اعضای قبیله «دوگان» به صنایع دستی هم علاقه دارند و محصولات دست‌ساز این قبیله به توریست‌ها فروخته می‌شود.

اعضای این قبیله در نزدیک به ۷۰۰ روستای کوچک در مساحتی حدود ۲۰۰ کیلومتر در دامنه صخره‌ها در مالی زندگی می‌کنند و در حال حاضر «دوگان» چیزی حدود ۴۰۰ هزار نفر بومی دارد. برای شما گفتیم که ساکنین این قبیله، ید طولایی در ساخت صنایع‌دستی و فروش آن‌ها به جهانگردان دارند، در نتیجه رابطه میان توریست‌ها و اعضای این قبیله باعث شده تا رفته‌رفته سبک زندگی این مردمان تغییر کند. از طرف دیگر ناآرامی‌هایی که در مالی جریان دارد، تاثیز زیادی بر مراجعه توریست‌ها برای بازدید از این قبیله گذاشته است و در نتیجه مردم قبیله «دوگان» زندگی بسیار سختی را تجربه می‌کنند.

قبیله چیمبو رقصنده‌های اسکلتی، واقع در گینه‌نو

این قبیله در ناحیه «چیمبو»، (Chimbu) در پاپوآ در گینه‌نو قرار دارد و همان‌گونه که از نام و طرز پوشش مردان این قبیله پیدا است، بدنشان را همانند اسکلت نقاشی می‌کنند تا از این طریق در دل مبارزین دیگر قبیله‌ها ترس و وحشت ایجاد شود. برای رسیدن به این هدف، اعضای قبیله «چیمبو» هر از گاهی برنامه‌های رقص و پایکوبی ترتیب می‌دهند و در این مراسم با نقاشی‌های اسکلتی که روی بدن خود کشیده‌اند، مشغول به رقص‌های عجیب و محلی می‌شوند تا حساب کار دست قبیله‌های دشمن بیاید.

قبیله «چیمبو» به لحاظ جغرافیایی به اندازه‌ای دور از دسترس قرار دارد که اطلاعات زیادی از این قبیله و نوع زندگی آن‌ها در اختیار نداریم. این قبیله در دامنه‌های کوهستانی با حدود ۱۶۰۰ تا ۲۴۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا زندگی می‌کنند. رسم و رسوم عجیب و رقص‌های جالب اعضای این قبیله باعث شده تا پای جهانگردان به قبیله «چیمبو» باز شود و سالانه توریست‌های زیادی به این منطقه مسافرت می‌کنند. در نتیجه می‌توان گفت رقصنده‌های اسکلتی قبیله چیمبو که روزگاری رقص را برای ترساندن دشمن استفاده می‌کردند، این روز‌ها از رقص برای جذب توریست‌ها کمک می‌گیرند.

قبیله نانِت، واقع در سیبری

این قبلیه در یامال پِنینسولا (Yamal Peninsula) در سیبری قرار دارد و اعضای آنکه چیزی حدود ۱۰هزار نفر هستند، زندگی ییلاق قشلاق مانند دارند و چیزی حدود ۳۰۰ هزار راس گوزن را در هر بار ییلاق‌قشلاق در مساحتی برابر با ۱۱۰۰ کیلومتر تغییر مکان می‌دهند. جالب است بدانید چنین مساحتی حدود نصف کشور فرانسه است و انصافاً باید گفت ییلاق‌قشلا‌ق این قبیله با ۳۰۰ هزار راس گوسفند در شرایط سرد و قطبی سیبری که دمای هوا ۵۰ درجه سانتی‌گراد زیر صفر است، واقعاً کار سختی به‌نظر می‌رسد.

اعضای این قبیله با سورتمه‌هایی که با خون تازه گوزن متبرک شده است به دنبال یکدیگر حرکت می‌کنند و گاهی اوقات قطار سورتمه‌های قبلیه «نانِت» (Nenet) به چیزی حدود ۸ کیلومتر می‌رسد. جالب است بدانید در دهه ۱۹۷۰ در این منطقه از سیبری، نفت و گاز کشف شد، اما ساکنین قبلیه «نانت» ترجیح می‌دهند دشواری مهاجرت با سورتمه در هوای بسیار سرد را تحمل کنند و سراغ استفاده از تجهیرات مدرن و وسیله‌های حمل‌و‌نقل امروزی نروند.

ناگفته نماند دستاورد‌های اخیر در این ناحیه باعث ارتباط بیشتر اعضای قبیله «نانت» با دنیای مدرن شده است. در نتیجه پیش‌بینی می‌شود این قبیله در آینده سبک‌زندگی ییلاق‌قشلاق را کنار بگذارند و به جامعه‌ای که در یک منطقه سکونت دارد تبدیل شود.

مردان گِلی آسارو (Asaro mud men)

واقع در گروکا در گینه‌نو (Asaro Mud Men)

طبق معمول قبلیه‌های آفریقایی، مردان این قبیله، با درست‌کردن ماسک‌های گلی و قراردادن این ماسک‌ها بر روی صورت خود، ترس را در دل دشمن می‌اندازند و طراحی این ماسک‌ها نیز به گونه‌ای انجام می‌شود که این مردها، ظاهری همانند ارواح خبیث پیدا کنند. جالب است بدانید این قبیله در مکانی بسیار دورافتاده و غیرقابل دسترس قرار دارد و به همین دلیل نیز تا حدود ۷۵ سال پیش، هیچ انسان دیگری در روی این کره خاکی از وجود چنین قبیله‌ای خبر نداشت.

در این بین از قرار معلوم روزگار برنامه‌های دیگری برای مردان گِلی این قبیله در سر دارد و افزایش بازدید جهانگردان از این منطقه، این قبیله را به یک نماد ملی تبدیل کرده است.

قبیله چوپان‌های هیمبا در نامیبیا (Himba Herders)

این قبیله نسبتاً زندگی ییلاق‌قشلاقی دارد و اعضای آن در سرتاسر شمال‌غربی نامیبیا و جنوب آنگولا پراکنده‌اند. زمانی که قبیله «هیمبا» برای ییلاق‌قشلاق در حال مهاجرت نیستند، در سازه‌هایی که از گِل و مدفوع حیوانات ساخته شده، زندگی می‌کنند و آتشی موروثی در کلبه اعضای این قبیله باید در بیست و چهار ساعت شبانه‌روز روشن باشد. این آتش برای ادای احترام به خدای این قبیله که «موکورو» (Mukuru)، نام دارد باید همیشه روشن بماند.

از آنجایی که با قبیله‌ای چوپان سروکار داریم، ثروت اصلی اعضای این قبیله را گاو‌ها تشکیل می‌دهند و گوشت بز، یکی از اصلی‌ترین خوراکی‌های قبیله «هیمبا» به‌حساب می‌آید.

در حال حاضر این قبیله چیزی حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار نفر جمعیت دارد و به‌رغم اینکه بسیاری از اعضای آن به ادامه سبک‌ سنتی زندگی خود اصرار دارند، باز هم زندگی مردمان این قبیله از پیشرفت و توسعه دنیای مدرن دور نمانده است.

قزاق‌های شکارچی عقاب‌طلایی

واقع در مغولستان (Kazakh golden eagle hunters)

اهالی این قبیله در ناحیه «بایان اولگی» (Bayan-Olgii) در مغولستان سکونت دارند و همان گونه که از نام آن‌ها پیدا است، با کمک عقاب‌های طلایی، گرگ و موش‌خرما شکار می‌کنند و با پوست این حیوانات برای خودشان لباس می‌دوزند. پسران این قبیله، در سن ۱۳سالگی و زمانی که از توانایی بلندکردن یک عقاب برخوردار شدند، این کار را شروع می‌کنند. زندگی اهالی قبیله حالت ییلاق‌قشلاق دارد و از قرن ۱۹ میلادی اعضای قبیله در قسمت‌های مختلفی در دامنه کوه‌های «آلتای» (Altai) سکونت داشته‌اند.

در حال حاضر چیزی حدود ۱۰۰هزار نفر در این قبیله زندگی می‌کنند و نزدیک به ۲۵۰ عقاب‌ طلایی نیز در اختیار دارند. زندگی شهری و مدرن باعث شده تا بسیاری از مردان و جوان‌ها، این قبیله را ترک کنند و در نتیجه زن‌ها و دختران مجبور به‌شکار و انجام کار‌های مردانه شده‌اند.

قبیله بایاکا، واقع در جمهوری آفریقای مرکزی (Bayaka)

این قبیله در جنگل‌های بارانی جنوب‌غربی آفریقای مرکزی قرار دارد و از قبیله‌ای صحبت می‌کنیم که افراد آن باور دارند در کنار «جِنگی» (Jengi)، روح جنگل، زندگی می‌کنند. اهالی این قبیله دانش گسترده‌ای در زمینه گیاهان دارویی دارند و با روش‌های نیاکانشان به شکار می‌پردازند. قبیله بایاکا نسبت به دیگر قبیله‌های دورافتاده‌ای که سراغ داریم، جمعیت بیشتری دارد و نزدیک به نیم‌میلیون‌نفر در گوشه و کنار آفریقای مرکزی تحت بیرق این قبیله زندگی می‌کنند.

ناگفته نماند پراکندگی مکان زندگی اعضای این قبیله باعث شده تا پیر‌ها و ریش‌سفید‌های قبیله به قسمت‌های داخلی جنگل که دیگر اعضای قبلیه زندگی می‌کنند دسترسی نداشته باشند و همین قضیه باعث شده تا سنت‌های قدیمی قبیله بایاکا در خطر بیافتد.

به‌لحاظ جغرافیایی بسیاری از زمین‌های این قبیله برای چوب‌بری و مصارف صنعتی استفاده می‌شود و می‌توان گفت با قبیله‌ای طرف هستیم که سلانه‌سلانه به سمت نابودی پیش می‌رود.