«عقاب خونی» یا «عقاب خون» یکی از ترسناک‌ترین روش‌های شکنجه است که بشریت برای کشتار شناخته است. این ابزار شکنجه را کشور‌های اسکاندیناوی ـ وایکینگ ها ـ قبل از ظهور مسیحیت ابداع کرده بودند.
روش کار این بود که کمر قربانی را با تبر پاره می‌کردند، دنده هایش را می‌شکستند و سپس آنها را به جهت مخالف خم کرده و از ریه‌ها خارج می‌کردند تا شبیه بال به نظر برسد، به آن عقاب خونی می‌گفتند، چون فرد شکنجه شده گویی دو بال درآورده بود.
ماجرا‌های شبیه به افسانه، پیرامون استفاده وایکینگ‌ها از این روش هولناک در شکنجه روایت شده است. در این روش که شرح دادیم قربانی تا وقتی بمیرد سخت‌ترین و توصیف ناپذیرترین درد‌ها را تحمل می‌کند و حتی روی جراحت هایش نمک می‌پاشیدند تا بیشتر زجر بکشد.
وایکینگ‌ها به اقالیم و شهر‌ها حمله می‌کردند و روش عجیب خود را به نام خدایشان که «اودین» نام داشت برای شکنجه دشمنان استفاده می‌کردند و عقاب خونین را انجام می‌دادند.
گفته می‌شود، تاریخِ نخستین شکنجه با عقاب خونی به ۸۶۷ میلادی بازمی‌گردد، اما شواهد نشان می‌دهد که خیلی پیش از این تاریخ مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
وقتی وایکینگ‌ها به سرزمین «نوثامبریا» ـ «نورث یورکشایر» امروزی ـ حمله کردند. پادشاهی به نام «ایلا» «راگنار لاثبروک» فرمانده معروف وایکینگ‌ها را درون چاهی پُر از مار انداخت و کشت. فرزندان لاثبروک به خون خواهی پدر خود برخاستند و یورک را اشغال کردند.
«آیوار بی استخوان» پسر راگنار برای انتقام گرفتن در جستجوی یک شکنجه دردناک بود و سرانجام عقاب خونی را علیه قاتل پدرش اجرا کرد.
هیچ کسی دقیق نمی‌داند این شکنجه حقیقت است یا دروغ، زیرا آنقدر ترسناک است که حتی تصورش هم سخت و باور نکردنی است. اعضای داخلی فرد را خارج می‌کردند و او در حالی که زنده بود همه این اتفاقات را به چشم می‌دید.
وایکینگ‌ها این شکنجه را برای «اودین» خدای جنگ‌ها در اسکاندیناوی انجام می‌دادند، شکنجه‌ای که اغلب برای خائنان و افرادی که به آنها بی شرافت می‌گفتند، انجام می شد.
- 13
- 3
