به گزارش ایسنا، پژوهشگران دانشگاه آبردین اسکاتلند در مطالعه اخیر خود تغییرات رخ داده در نواحی از مغز که مسئول کنترل قلب و احساسات هستند را شناسایی کردند.
کاردیومیوپاتی تاکوتسوبو یا سندرم بالونی آپیکال گذرا که با نام کاردیوپاتی ناشی از استرس و گاهی در زبان عامیانه" سندرم قلب شکسته"( broken heart syndrome) نیز شناخته می شود، شکل ناگهانی نارسایی حاد قلبی است. علت سندرم قلب شکسته به درستی درک و شناخته نشده است ولی معمولاً با استرس عاطفی یا جسمی، مانند از دست دادن یک فرد مهم برای افراد در آنها رخ می دهد.
محققان دانشگاه آبردین در آخرین یافته های خود تغییرات رخ داده در نواحی از مغز که با احساسات افراد مبتلا به سندرم قلب شکسته مرتبط است را شناسایی کردند. آن ها همچنین تفاوت هایی را در سطح فعالیت مغز در مناطقی که برای کنترل ضربان قلب شناخته شده است، کشف کردند.
دکتر" هلال خان"( Hilal Khan) محقق دانشگاه آبردین در این مورد بیان کرد:سال ها بود که از ارتباط میان مغز و قلب آگاه شده بودیم اما نقشی که آنها در سندرم قلب شکسته ایفا می کردند را درک نکرده بودیم. در این مطالعه ما برای اولین بار ، تغییراتی را در مناطقی از مغز که مسئول کنترل قلب و احساسات هستند، شناسایی کردیم. برای تعیین اینکه آیا این تغییرات باعث ایجاد سندرم قلب شکسته می شود یا خیر، بررسی های بیشتری لازم است.
وی در ادامه افزود:ما امیدواریم که با تحقیقات بیشتر، بتوانیم تعیین کنیم که کدام درمان ها موثرتر هستند. امیدواریم بعد از سندرم قلب شکسته تأثير توانبخشی قلبی و روان درمانی بر ساختار و عملکرد مغز بعد از ابتلا به سندرم قلب شکسته را بررسی کنیم تا در نهایت روند مراقبت از این بیماران را بهبود بخشیم.
در این مطالعه، دانشمندان به بررسی مغز ۲۵ بیمار مبتلا به این سندرم پرداختند و با اسکن ام آر آی ، حجم مغز، مساحت سطح و سیگنال های ارتباطی بین مناطق مختلف مغز را اندازه گیری کردند. آنها سپس این نتایج را با یافته های به دست آمده از بیماران کنترل شده که از نظر سن، جنسیت و سایر شرایط پزشکی با آن افراد همسان بودند، مقایسه کردند.
آنها دریافتند که اتصالات در تالاموس، آمیگدال، اینسولار و عقده های قاعده ای در بیماران مبتلا به نشانگان قلب شکسته نسبت به افراد سالم، کاهش یافته است. این بخش های مغز فعالیت های سطح بالاتری مانند احساسات، استدلال، زبان، پاسخ های استرس و کنترل قلب را کنترل می کنند.
عقده های قاعده ای( Basal ganglia) که هسته های قاعده ای نیز خوانده میشوند از پنج هسته زیرقشری مغز تشکیل شده اند. عقده های قاعده ای از این جهت دارای اهمیت هستند که نقش مهمی در عمل کنترل حرکتی ایفا می کنند. هسته های این ناحیه به علت ارتباطاتی که با هم و دیگر قسمت های مغز دارند، در کنترل حرکت شرکت می کنند، هرچند پیام مستقیم به طناب نخاعی جهت کنترل حرکتی نمی دهند. عقده های قاعده ای پیام های اولیه را از قشر مغز می گیرند و پیام های خود را از راه تالاموس به قسمت های مختلف قشر مغز می فرستند.
آن ها همچنین دریافتند که ناحیه تالاموس و اینسولار مغز این افراد بزرگ شده است. در در برابر، حجم کل مغز از جمله آمیگدال و ساقه مغز، کمتر از افراد سالم بود.
دانشمندان اکنون اسکن های ام آر آی مغزی را روی همان بیماران انجام خواهند داد تا پیشرفت طبیعی سندروم قلب شکسته در مغز را ردیابی کنند. آنها همچنین در حال اسکن مغز افراد دچار حمله قلبی هستند تا مشخص کنند که آیا سندرم قلب شکسته باعث تغییرات مغزی می شود یا این تغییرات باعث سندرم قلب شکسته می شود.
پروفسور" جیمز لیپر"( James Leiper) از محققان مطالعه بیان کرد:سندرم قلب شکسته یک بیماری قلبی ناگهانی و فاجعه بار است که تنها در سال های اخیر شناخته شده است. درک ما از این بیماری هنوز در مراحل ابتدایی است، بدین ترتیب باید در خصوص این سندرم نادیده گرفته شده قلب و عروق بیشتر بیاموزیم.
نتایج این تحقیق گامی مهم و رو به جلو در درک اینکه چگونه مغز و قلب در این شرایط به هم مرتبط هستند و چگونه یک رویداد عاطفی میتواند به نارسایی قلبی منجر شود، است.
سندرم قلب شکسته یکی از گونه های کاردیومیوپاتی ایسکمیک است که در آن یک ضعف ناگهانی در ماهیچه قلب اتفاق می افتد حتی طی سال های گذشته محققان ارتباط میان سندرم قلب شکسته با سرطان را نیز کشف کرده اند. مطالعات پیشین گروهی از دانشمندان بین المللی که در مجله" Journal of the American Heart Association" منتشر شده بود، نشان داده بود که از هر شش نفری که مبتلا به این سندرم هستند، یک نفر سرطان دارد.
از میان این سرطان ها هم سرطان پستان شایع تر از بقیه است.به دنبال این سندرم تومور ایجاد می شود که دستگاه گوارش و بعد پوست و دیگر نواحی بدن را تحت‌تأثیر قرار می دهد. پژوهشگران همچنین دریافتند هرچند گروه افرادی که مبتلا به این سندرم هستند و سرطان دارند و چه آن هایی که سرطان ندارند، با احتمال یکسان ۳۰ روز بعد از شروع ابتلا به سندروم زنده می مانند ولی احتمال مرگ آنهایی که سرطان دارند بیشتر است و یا به قلب و تنفس مصنوعی نیاز پیدا می کنند. این افراد نیز احتمالا ظرف پنج سال بعد از آغاز سندرم فوت می کنند.
- 18
- 5
