دانشمندان می‌گویند پرخوری دو زن پس از تحریک مغزشان با برق متوقف شده است.
به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، بنظر میرسد القای شوک الکتریکی به مغز، دو زن را از پرخوری باز داشته است.
دکتر کیسی هالپرن، جراح مغز و اعصاب در دانشگاه پنسیلوانیا می گوید که او و همکارانش تصمیم گرفتند تا تحریک عمیق مغز را روی بیمارانی که این اختلال شایع ولی کم تر گزارش شده را داشتند، امتحان کنند.
همانطور که در مقاله ای در مجله Nature Medicine منتشر شده، توضیح داده شده است، این کارآزمایی، دو بیمار به نام رابین بالدوین ۵۸ ساله و لنا تولی ۴۸ ساله را به مدت شش ماه دنبال کرد که در این مدت دستگاه کاشته شده در مغز آنها فعالیت در ناحیه ای از مغز به نام هسته اکومبنس (nucleus accumbens) را که در اعتیاد دخیل است، تحت نظر داشت.
هر زمان که این دستگاه، سیگنال هایی را حس می کرد که میل به غذا را پیش بینی می کردند، آن ناحیه از مغز را تحریک میکرد و سیگنال ها را مختل می کرد.
اکنون پرخواری آن ها چیزی نیست که معمولاً به عنوان پرخوری در نظر گرفته می شود. گزارشات می گویند وضعیت این بیماران شامل پرخوری چندین بار در هفته و به دنبال آن احساس از دست دادن کنترل و احساس انزجار بوده است.
پژوهشگران قبلاً از تحریک عمیق مغز برای آرام کردن نورون های هسته اکومبنس در موش ها استفاده کرده بودند و توانسته بودند از پرخوری این حیوانات جلوگیری کنند، اما می خواستند بدانند آیا این در انسان ها نیز کار می کند؟
این دستگاه ناحیه مربوطه مغز را تحریک میکرد و سیگنال های مربوط به ولع و پرخوری را مختل می کرد.
برای هر یک از این دو زن یک ضیافت ۵۰۰۰ کالری از غذاهای مورد علاقه وی در زمانی که گرسنه نبودند، فراهم شد. این دو زن که محرک های عاطفی خاص خود را که می تواند باعث پرخوری آنها شود، برای گروه پژوهشی توصیف کرده بودند، به آنها اجازه دادند تا آنها را ترغیب کنند تا با این محرک ها آنها را در راستای هدف مطالعه تحریک کنند.
دستگاهی که برای ضبط سیگنال ها و تحریک مغز در موش ها استفاده می شود، به صورت تجاری در دسترس است و برای درمان صرع مقاوم به دارو تأیید شده است. این دستگاه با جراحی در زیر پوست سر کاشته می شود و سیم هایی از میان جمجمه به هسته اکومبنس در هر نیم کره مغز متصل می شود.
هنگامی که این دو زن غذا می خوردند، پژوهشگران تکانه های الکتریکی را در هسته اکومبنس آن ها ثبت کردند. بر اساس این انتشار، هر زمان که دستگاه سیگنال های هسته اکومبنس را که در مطالعات قبلی برای پیش بینی میل به غذا یافت می شد، حس می کرد ، آن ناحیه مغز را تحریک می کرد و سیگنال های مرتبط با ولع به غذا را مختل می کرد.
آزمایش شوندگان گزارش دادند که هر زمان که دستگاه ها فعال می شدند، دیگر تمایلی به پرخوری یا ولع و میل غیرقابل کنترل به غذا خوردن نداشتند.
در طول شش ماه پیگیری این درمان، هر دو آزمایش شونده موارد پرخوری بسیار کم تر و کاهش وزن خود را گزارش کردند. آن ها همچنین متفاوت غذا می خورند.
هالپرن، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: این یک مطالعه امکان سنجی اولیه بود که در آن ما در درجه اول ایمنی را ارزیابی می کردیم، ولی مطمئناً مزایای بالینی قوی که این بیماران به ما گزارش کردند واقعاً چشمگیر و هیجان انگیز است.
پژوهشگران می گویند، همین درمان را میتوان برای سایر اختلالات مربوط به غذا خوردن نیز اعمال کرد.
آن ها می گویند، این دو زن که دستگاه هایشان یک سال پیش کاشته شده بود، این امکان را داشتند که بعد از ۱۲ ماه آنها را از سر خود خارج کنند، اما هر دو نفر می خواستند آنها را نگه دارند، زیرا دیگر هوس خوردن سیری ناپذیر و پرخوری کردن نداشتند. بنابراین وضعیت آنها به مدت سه سال پیگیری خواهد شد.
پژوهشگران هم اکنون شروع به ثبت نام بیماران جدید برای یک مطالعه بزرگ تر کرده اند. آنها خاطرنشان می کنند که این درمان را میتوان برای سایر اختلالات مرتبط با از دست دادن کنترل در میزان غذا خوردن از جمله پرخوری عصبی اعمال کرد.
آن ها تأکید می کنند که قبل از تایید این درمان توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) باید این روش را بر روی حداقل ۱۰۰ نفر در چندین مرکز پزشکی آزمایش کنند.
- 15
- 20
