به گزارش ایسنا، ایجاد هویت سلولی برای درک انبوه سلول های مختلف در بدن ما و وظایف بیولوژیکی مربوطه آنها کلیدی است. اکنون بیانیه مطبوعاتی منتشر شده توسط دانشمندان کالج ترینیتی دوبلین که رهبری یک پژوهش جدید را برعهده دارند، جزئیات یک کشف مهم را شرح می دهد که پتانسیل تأثیرگذاری بر بیولوژی سرطان و درمان های هدفمند آنرا دارد.
پروفسور آدریان براکن و گروهش مستقر در دانشکده ژنتیک و میکروبیولوژی ترینیتی، عملکرد اجتماع های پروتئینی Polycomb PRC۱ و PRC۲ را مورد مطالعه قرار دادند.
اِلِن تاک دانشجوی دکترا در این دانشکده، این پروتئین ها را به« کتابداران دقیق» درون سلول ها تشبیه می کند. وی می گوید:PRC۱ و PRC۲ دسترسی به بخشهای خاصی از کتابخانه ژنتیکی را مسدود می کنند، به طوریکه یک سلول عصبی به ژن های ماهیچه ای دسترسی نخواهد داشت و در خصوص هویت سلولی خود به اشتباه نمی افتد.
برای سال ها ، دانشمندان در این زمینه مجذوب وجود دو شکل PRC۲.۱ و PRC۲.۲ در سلول بودند که نشان داده شد مناطق مشابهی از DNA را هدف قرار میدهند ، اما همان کار را انجام می دهند.
این معما حالا بالاخره پاسخ داده شده است. پژوهشگران این مطالعه دریافتند که PRC۲.۱ و PRC۲.۲ اشکال مختلفی از اجتماع PRC۱ را به خدمت می گیرند و وجود این دو نسخه را توضیح می دهند.
دکتر الینور گلنسی از آزمایشگاه براکن، شبی را توصیف می کند که این گروه پژوهشی در نهایت داده های پیش روی خود را درک کرد. وی می گوید:ما در ابتدا فکر می کردیم که باید یک مشکل فنی در آزمایش وجود داشته باشد، اما تکرارهای متعدد تأیید کرد که به یک فرآیند جدید جذاب برخورد کرده ایم که درک ما را از جریان کار سلسله مراتبی اجتماع های Polycomb تغییر می دهد. این مسئله ما را غافلگیر کرد. من به یاد می آورم که ما بعد از فهمیدن آن در آزمایشگاه می رقصیدیم.
این گروه به سرپرستی دکتر گلنسی و دکتر چنگ وانگ با همکاری دانشمندان ایتالیایی و هلندی، کار خود را در مجله برجسته Molecular Cell منتشر کرده اند.
یافته های آن ها ارتباط زیادی با زمینه تحقیقات کروماتین و اپی ژنتیک دارد و میتواند بر تحقیقات زیست شناسی سرطان تأثیر بگذارد، زیرا ژن های کد کننده پروتئین های Polycomb اغلب در سرطان ها جهش می یابند.
پروفسور براکن و گروهش در خلال تعطیلی ها و قرنطینه های همه گیری کووید- ۱۹ کار می کردند و با فرضیه های ناموفق و آزمایش های ناموفق ناامید می شدند و در عین حال اقدامات فاصله گذاری اجتماعی را برای دستیابی به این پیشرفت مهم حفظ کردند.
این گروه در حال حاضر اثرات این جهش ها را در سرطان های مغزی دوران کودکی و لنفوم های بزرگسالان مطالعه می کنند تا درک بهتری از مکانیسم های بیولوژیکی ناسازگار به دست آورند و اینکه چگونه میتوان آن ها را برای رسیدن به درمان های مؤثرتر هدف قرار داد.
پروفسور براکن می گوید:درکی محکم و جامع از عملکرد این اجتماع ها برای کشف راه های جدید به منظور هدف قرار دادن آنها در محیط های سرطانی بسیار مهم است.
- 16
- 4
