یافته های یک پژوهش جدید نشان می دهد که نحوه نفس کشیدن ما بر روی حفظ کردن موارد مختلف تاثیر می گذارد.
به گزارش ایسنا به نقل از ساینس آلرت، تحقیقات جدید نشان می دهد که الگوهای نفس کشیدن ما و تاثیرات ناشی از آن بر مغز میتواند قدرت حافظه ما را تقویت یا تضعیف کند و این یافته ها بطور بالقوه میتواند به درمان اختلالات مغزی و مشکلات سلامت روان کمک کند.
نحوه تنفس طبیعی و خود به خودی بدن تحت عنوان فعالیت تنفسی بصل النخاعی شناخته می شود زیرا توسط بصل النخاع، مرکز کنترل تنفس مغز، کنترل می شود.
نوزومو ناکامورا (Nozomu Nakamura)، عصب شناس دانشگاه پزشکی هیوگو در ژاپن، می گوید:تنفس یک عمل اساسی در حمایت از زندگی در پستانداران است. اگرچه جزئیات عملکرد تنفسی بر حالات مغز نامشخص است، مطالعات اخیر نشان می دهد که تنفس ممکن است نقش مهمی در حالت های فعال مغز ایفا کند.
گروه پیش بوتزینگر (PreBötC) خوشه کوچکی از نورون ها هستند که داخل بصل النخاع قرار دارند و در این مطالعه جدید، دانشمندان در «PreBötC» موش های اصلاح شده ژنتیکی تداخل ایجاد کردند.
آن ها دریافتند که وقتی بطور موقت تنفس موش ها را متوقف کردند، آن ها کمتر قادر به ثبت خاطرات مهم در طول آزمایش های تشخیص اشیاء و شرطی سازی ترس بودند.
علاوه بر این، بنظر میرسد توقف در تنفس بر فعالیت هیپوکامپ مغز که کلید ثبت حافظه بلندمدت و کوتاه مدت است، تاثیر می گذارد. در آزمایش های بیشتر، الگوهای تنفس نامنظم حافظه موش ها را بهبود بخشید، در حالی که کُند کردن تنفس باعث بدتر شدن خاطرات موش ها می شود. تحقیقات قبلی از همین تیم پیش از این نشان داده بود که تغییر از بازدم به دم در ابتدا یا در اواسط یک فعالیت مربوط به حافظه که از نظر فنی به عنوان انتقال بازدمی به دمی (EI) یا شروع دمی شناخته می شود، باعث می شود افراد در هنگام یادآوری اطلاعات کُندتر و بی دقت تر عمل کنند.
پس از آن مطالعه ای انجام شد که از اسکن مغز برای ارتباط بین عملکرد ضعیف تر حافظه با غیرفعال سازی اتصال آهیانه گیجگاهی یا TPJ استفاده شد. TPJ وظایف مختلفی را انجام می دهد، اطلاعات را از داخل و خارج بدن پردازش می کند و پاسخ های مناسب را تشخیص می دهد.
محققان پیشنهاد می کنند که الگوهای تنفسی خاصی از جمله انتقال بازدمی به دمی پردازشی را که اتصال آهیانه گیجگاهی انجام می دهد، بازنشانی می کند و امکان دارد اتصال آهیانه گیجگاهی در نوسانات عملکرد حافظه که در موش ها دیده می شود، دخیل باشد.
این اثرات هنوز باید در انسان شبیه سازی شود و یکی از مسیرهایی است که باید در مطالعات آینده دنبال شود.
ما از پیوندهای مختلف بین تنفس و مغز آگاه هستیم، برای مثال روشی که تمرینات تنفسی میتواند به آرامش ما کمک کند و تیم این مقاله جدید پیشنهاد می کنند که تنظیم عمدی الگوهای تنفسی ما می تواند به روش های درمانی دیگر کمک کند.
ناکامورا می گوید: تعیین نقش های دقیق تنفس و مکانیسم های مولکولی در مغز موضوعی برای تحقیقات آینده برای درک اثرات تحمل فشار است.
تغییر تنفس و اعمال تمرینات تنفسی برای درمان بیماری افسردگی و اختلالات عصبی و روانی بسیار مهم خواهد بود.
این پژوهش در مجله «Nature Communications» منتشر شده است.
- 16
- 2
