یک کلیه مصنوعی قابل کاشت ممکن است نیاز به دیالیز و داروهای بعد از عمل جراحی را از بین ببرد.
به گزارش ایسنا به نقل از اس اف، یک کلیه مصنوعی پیشگامانه که می تواند بیماران را از نیاز به دیالیز رهایی بخشد، یک قدم به واقعیت نزدیکتر شده است. دانشمندان یک راکتور زیستی قابل کاشت ساخته اند که عملکرد کلیه را شبیه سازی می کند. این دستگاه که با موفقیت در خوک ها آزمایش شده است، پاسخ سیستم ایمنی را تحریک نکرد و اینگونه بر یک مانع قابل توجه که معمولاً در پیوند اعضا با آن مواجه هستیم غلبه کرد.
این نوآوری پتانسیل آنرا دارد که نه تنها نیاز به دیالیز که روشی است که به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران را به خطر می اندازد از بین ببرد، بلکه نیاز به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که اغلب پس از پیوند کلیه مورد نیاز است را نیز از بین ببرد.
در آمريکا، حدود ۳۷ میلیون نفر از بیماری مزمن کلیه رنج می برند. البته دیالیز و پیوند فقط در مراحل پیشرفته آن ضروری است. برای نخستین بار، محققان دانشگاه کالیفرنیا- سانفرانسیسکو(UCSF) موفق شدند سلول های کلیه (Kidney) را در یک دستگاه موسوم به راکتور زیستی قابل کاشت محصور کنند. این سلول ها بی سر و صدا در پس زمینه عمل می کنند بدون باعث ایجاد واکنش سیستم ایمنی شوند.
دکتر شوو روی (Shuvo Roy)، استاد مهندسی زیستی در دانشکده داروسازی، دانشگاه کالیفرنیا- سانفرانسیسکو می گوید: ما بر شبيه سازي ایمن عملکردهای کلیدی کلیه متمرکز شده ایم. کلیه مصنوعی درمان بیماری کلیوی را موثرتر و همچنین بسیار قابل تحمل تر و راحت تر می کند.
هدف نویسندگان این مطالعه توسعه دستگاهی است که بتواند برای استفاده در بدن انسان بکار برود. این تیم، راکتور زیستی را مهندسی کردند تا مستقیما به رگ های خونی و رگ های گیرنده متصل شود و اجازه عبور مواد مغذی و اکسیژن را به روشی مشابه کلیه پیوندی بدهد. غشاهای سیلیکونی در راکتور زیستی از سلول های کلیه در برابر حمله ی سیستم ایمنی فرد گیرنده محافظت می کنند.
محققان با استفاده از سلول های لوله پیچیده نزدیک که میزان آب را تنظیم می کنند، بعنوان یک مورد آزمایشی، هم سلول های کلیه کاشته شده و هم حیوانات دریافت کننده را به مدت هفت روز پس از پیوند زیر نظر گرفتند و دریافتند که هر دو به خوبی عمل می کنند.
دکتر روی می افزاید: ما باید ثابت می کردیم که یک راکتور زیستی به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیاز ندارد و این کار را انجام دادیم. ما هیچ عارضه ای نداشتیم و اکنون می توانیم این کار را تکرار کنیم و به کل عملکرد کلیه در مقیاس انسانی دست پیدا کنیم.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
- 11
- 6