به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، دیابت یکی از مبرم ترین نگرانی های سلامتی زمان ما به شمار میرود و اکنون دانشمندان سوئدی یک راه جدید را برای مدیریت کردن این بیماری ارائه داده اند. بنظر میرسد چشم می تواند یک مکان سودمند برای کاشت سلول های تولیدکننده انسولین به منظور کنترل کردن سطح قند خون باشد.
در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱، سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های تولیدکننده انسولین در پانکراس حمله می کند و باعث می شود بدن نتواند سطح قند خون (Blood Glucose Level) را تنظیم کند و انبوهی از مشکلات را برای سلامتی پدید بیاورد.
یک درمان نوظهور امیدوارکننده، شامل پرورش دادن سلول های جدید پانکراس از سلول های بنیادی بیمار، بارگذاری آن ها در یک دستگاه و کاشت آنها در بدن است. آزمایش های بالینی انسانی در این مورد موفقیت آمیز بوده اند اما یک نکته مهم وجود دارد. سیستم ایمنی، دستگاه را به عنوان عامل بیگانه تشخیص می دهد و آنرا رد می کند. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی می توانند با آن مقابله کنند اما در عین حال ممکن است بیمار را در برابر عفونت ها و سایر بیماری ها آسیب پذیر سازند.
دانشمندان «موسسه سلطنتی فناوری کی تی اچ» (KTH) و «مؤسسه کارولینسکا» (Karolinska Institutet) راهی را برای جلوگیری از رد شدن دستگاه ارائه داده اند. پژوهش های پیشین، دستگاه را زیر پوست کاشته بودند اما دانشمندان در این پژوهش جدید، آن را در چشم قرار دادند. هر چقدر هم که این کار ناخوشایند به نظر برسد، مزیت اصلی آن این است که چشم حاوی انواع سلول های ایمنی نیست و واکنش بدی نسبت به دستگاه داده نمی شود. به علاوه ، چشم نزدیک به عروق است و به انسولین امکان می دهد به سرعت به جریان خون برسد و دانشمندان به راحتی بتوانند عملکرد دستگاه را فقط با بررسی کردن چشم کنترل کنند.
دانشمندان در آزمایش های خود، یک دستگاه به شکل گُوه (Wedge) با طول ۲۴۰ میکرومتر ساختند و آنرا در اتاقک پیشین چشم موش کاشتند که فضای بین قرنیه و عنبیه است. این دستگاه حاوی ریزاندام هایی به شکل جزایر لانگرهانس است که انسولین تولید می کنند.
«ووتر ون در وینگارت» (Wouter van der Wijngaart) از پژوهشگران این پروژه گفت: ما یک دستگاه پزشکی را برای نگه داشتن اندام های کوچک زنده در یک محفظه کوچک طراحی کردیم و برای اجتناب از نیاز به تثبیت اضافی، روش «فلپ دور» (flap door) را به کار بردیم.
دانشمندان در آزمایش های انجام شده روی موش ها نشان دادند که دستگاه میتواند برای مدت چند ماه در جای خود باقی بماند. سلول ها به سرعت با رگ های خونی چشم ادغام شدند و توانستند در طول این مدت به طور طبیعی عمل کنند.
این پژوهش نشان می دهد که چشم میتواند مکان امیدوارکننده ای برای درمان های مبتنی بر سلول به منظور درمان دیابت و سایر بیماریها باشد.
«آنا هرلند» (Anna Herland) پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: پژوهش ما نخستین گام به سوی ساخت میکرودستگاه های پزشکی پیشرفته است که میتوانند هم عملکرد پیوندهای سلولی را متمرکز کنند و هم بر آن ها نظارت داشته باشند. طراحی ما امکان ادغام و استفاده کردن از عملکردهای پیشرفته تر دستگاه مانند تجهیزات الکترونیکی یکپارچه یا انتشار دارو را در آینده فراهم می کند.
این پژوهش در مجله «Advanced Materials» به چاپ رسید.
- 18
- 2
