بر اساس تحقیقات جدید، در افرادی که فیبریلاسیون دهلیزی درمان نشده (AFib) دارند، بنظر میرسد خطر ابتلا به اختلال شناختی خفیف و شاید زوال عقل بطور چشمگیری بیشتر باشد.
به گزارش مهر به نقل از مدیکال نیوز، این مطالعه نشان داد افرادی که AFib آنها با موفقیت درمان می شود، در معرض خطر بالاتر مشکلات شناختی نیستند.
فیبریلاسیون دهلیزی میتواند منجر به لخته های خونی ریز و نامحسوس شود که به مرور زمان عملکرد مغز را تخریب می کند.
محققان دریافتند که افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی (Atrial fibrillation) در مقایسه با افراد بدون این بیماری یا مبتلایان به AFib که تحت درمان بودند، ۴۵ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلاء به اختلال شناختی هستند.
این مطالعه سوابق سلامت الکترونیکی ۴,۳۰۹,۲۴۵ فرد ساکن در بریتانیا را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.
محققان دریافتند افرادی که با دو دارو، دیگوکسین یا آمیودارون، همراه با داروهای ضد انعقاد خوراکی- رقیق کننده های خون- تحت درمان قرار می گیرند، نسبت به افراد گروه کنترل در معرض خطر زوال شناختی خفیف نیستند.
فیبریلاسیون دهلیزی نوعی آریتمی است که با ضربان قلب نامنظم مشخص می شود. میتواند منجر به چندین عارضه قلبی عروقی از جمله سکته مغزی (stroke)، لخته شدن خون و نارسایی قلبی شود.
AFib در اثر ضربان نامنظم در دهلیزها، اتاق های فوقانی قلب ایجاد می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، مقداری از خونی که باید از قلب خارج شود، باقی می ماند. این خون تجمع یافته میتواند لخته هایی را در قلب ایجاد کند که در نهایت امکان دارد به مغز پمپاژ شده و باعث سکته شود.
با گذشت زمان، این روند بر عملکرد شناختی تأثیر می گذارد و زوال ذهنی را تسریع می کند. این عارضه به این دلیل است که لخته های خون کوچک، که معمولاً با AFib درمان نشده ایجاد می شوند، میتوانند شریان های کوچکی را که اکسیژن را به مغز تغذیه می کنند، مسدود کرده و مغز را از اکسیژن محروم کرده و سپس باعث مرگ آن بافت شود.
این سکته ها در نهایت بر حجم بافت مغز و بافت سالم مغز تأثیر می گذارند و سپس منجر به اختلالات شناختی و سپس زوال عقل می شوند.
محققان همچنین دریافتند که افراد مبتلا به AFib که به زوال شناختی خفیف مبتلا شده بودند در معرض خطر بیشتر ابتلاء به زوال عقل بودند.
- 15
- 5
