به گزارش ایرنا و به نقل از پایگاه اینترنتی «مدیکال دیلی»، بررسیهای اخیر محققان آمریکایی نشان داد که استفاده از مهارکنندههای پروتون پمپ (PPIها) از جمله لانزوپرازول، امپرازول، نکسیوم و پنتوپرازول در افزایش احتمال بروز بیماریهای قلبی، بیماریهای کلیوی مزمن و سرطانهای دستگاه گوارش فوقانی نقش دارند.
زیاد العالی (Ziyad Al-Aly) استادیار پزشکی و مولف ارشد این پژوهش در اینباره میگوید: « مصرف مهارکنندههای پروتون پمپ، به مدت چندین سال و یا حتی چندین ماه، از نظر پزشکی مطمئن نیست و حالا نسبت به گذشته از آثار سوء این داروها بر سلامتی افراد تصویر روشنتری در دست داریم.»
محققان برای اثبات فرضیه خود، با بررسی سوابق پزشکی بیماران، ۱۵۷ هزار و ۶۲۵ نفر از کسانی که از داروهای مهارکننده پروتون پمپ استفاده میکردند و ۵۶ هزار و ۸۴۲ نفر از بیمارانی که داروهای ضد اسید موسوم به مسدودکنندههای گیرنده H2 (H2 blockers) مصرف میکردند را شناسایی کرده و پس از یک دوره کنترل و آنالیز ۱۰ ساله، دریافتند که خطر مرگ در افرادی که به طور طولانیمدت از مهارکنندههای پروتون پمپ استفاده میکنند، ۱۷ درصد افزایش مییابد. نرخ مرگ و میر در میان این بیماران ۳۸۷ نفر در هر یکهزار نفر بود.
بیشتر مرگ و میرهای ناشی از استفاده از این نوع داروها مربوط به بروز بیماری های قلبی، کلیوی و سرطان های دستگاه گوارش فوقانی بود. آنچه محققان را بیش از پیش غافلگیر کرد این بود که بیش از نیمی از افرادی که مورد بررسی قرار گرفته بودند، اصلاً به استفاده از این داروها نیازی نداشتند.
العالی میگوید: «با توجه به اینکه میلیونها نفر به طور مستمر از مهارکنندههای پروتون پمپ استفاده میکنند، این امر به معنای افزایش چند هزار برابری آمار مرگ و میر سالیانه است.»
به گفته العالی، «باید هشدارهای روشنی در مورد خطرات بالقوه ناشی از استفاده از مهارکنندههای پروتون پمپ داده شود و بر محدودیت دوره مصرف (که معمولاً نباید از ۱۴ روز بیشتر شود) به کسانی که این دارو را بدون نسخه پزشک تهیه میکنند، داده شود.»
با استناد به یافتههای این مطالعه، حتی استفاده از دوز پایین مهارکنندههای پروتون پمپ همچنان با خطر بروز مرگ و بروز بیماریهای مرگبار همراه است.
سازمان غذا و داروی آمریکا به نتایج این پژوهش علاقه نشان داده و محققان در نظر دارند تا به آنالیز دیگر عوارض ناشی از استفاده از مهارکنندههای پروتون پمپ ادامه دهند.
جزئیات این پژوهش در مجله BMJ منتشر شده است.
- 19
- 5