به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه اینترنتی «PsyPost»، یافته‌های این پژوهش اطلاعات جدیدی را در مورد بنیان‌های نوروبیولوژیک خجالتی بودن ارائه می‌دهد.
کریستی پول مولف این پژوهش و دانشجوی دکترای روانشناسی رشد در دانشگاه مک مستر در این‌باره می‌گوید: «اگرچه تحقیقاتی در مورد پیامدهای رشدی خجالتی بودن انجام شده است، اطلاعات چندانی در مورد ریشه‌های رشدی این پدیده در اختیار نداریم. علت علاقه ما به مطالعه در این زمینه در آن بود تا درکمان را در مورد ارتباط فرآیندهای زیستی با پیشرفت طولی خجالتی بودن در کودکی، ارتقا دهیم.»
نتایج مطالعات انجام شده بر روی ۳۷ کودک و مادرانشان نشان داد که نبودن تقارن در الکتروانسفالوگرافی (EEG) قسمت قدامی سر، با خجالتی بودن دختران و پسران پیوند دارد.
پول در گفت‌وگو با PsyPost عنوان کرد: «ما در پنج ارزیابی متوالی که روی کودکان بین شش تا هشت سال انجام دادیم، ارتباط بین الگوهای فعالیت بخش قدامی مغز را با میزان خجالتی بودن در آنها بررسی کردیم. پژوهش‌های پیشین نشان داده بود افرادی که فعالیت مغزی آنها در سمت راست بخش قدامی بیشتر است در پردازش، تجربه و ابراز احساس ترس، سوگیری‌های نهفته دارند.»
«با توجه به این که بنا بر فرضیات ارائه شده خجالتی بودن با احساس ترس پیوند دارد، کنجکاو شدیم ببینیم فعالیت در سمت راست بخش قدامی مغز چه ارتباطی با پیشرفت احساس خجالت دارد. نتایج تحقیقات ما نشان داد که کودکانی که فعالیت نسبتا زیادی در سمت راست بخش قدامی مغز خود دارند، از شش تا هشت سالگی افزایش حس خجالت را تجربه می‌کنند.»
«این یافته‌های اولیه حاکی از آن است که فرآیندهای زیستی مربوط به پردازش ترس با خجالتی بودن در سنین کودک، پیوند دارد.»
با این حال مطالعه مذکور نیز چون دیگر پژوهش‌ها محدودیت‌های خاص خود را داشته و در مطالعات آتی باید این تحقیق را با یک جامعه آماری بزرگ‌تر و مقیاس‌های بیشتر، تکرار کرد.
یافته‌های این پژوهش در مجله Abnormal Child Psychology منتشر شده است.
- 17
- 5
