به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، گلوکوکورتیکوئیدهای مصنوعی بطور گسترده برای درمان انواع بیماری های محرک و خود ایمنی (provocative and autoimmune diseases) تجویز میشوند و به همین ترتیب میتوانند بر چگونگی تولید گلوکوکورتیکوئیدها داخل غده فوق کلیوی تأثیر بگذارند.
بدون تردید بیماران تحت درمان با گلوکوکورتیکوئید مصنوعی بعد از مدتی دچار نارسایی غدد فوق کلیوی میشوند شرایطی که با کاهش پاسخ دهی غده فوق کلیوی به تحریک ACTH یا عوامل استرس زا کاهش می یابد. نارسایی غدد فوق کلیوی یک بیماری است که در آن غدد فوق کلیوی مقادیر کافی از هورمون های استروئیدی و در درجه اول کورتیزول را نمی توانند تولید کنند.
دانشمندان طی مطالعات پیشین تنها بر روی اثرات طولانی مدت درمان کورتیکواستروئید بر هپوتالاموس و هیپوفیز مغز متمرکز بودند و مطالعاتی انجام داده بودند بنابراین پژوهشگران انگلیسی تصمیم گرفتد طی این مطالعه تأثير مستقیمی که امکان دارد استروئیدها بر غده فوق کلیوی بگذارند را مورد بررسی قرار دهند. طی این مطالعه محققان دانشگاه بریستول بر روی این فرضیه که مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدهای مصنوعی میتوانند روی غده آدرنال یا غده فوق کلیوی تأثير بگذارند متمرکز شدند.
دانشمندان متوجه شدند که بعد از مصرف طولانی مدتداروهای کورتیکواستروئید مصنوعی، ریتم ترشحات گلوکوکورتیکوئید مختل می شود و مسیر استروئیدوژنریک آدرنال مستقیماً تحت تأثیر قرار می گیرد. نکته قابل توجه این است که این عوارض مدت ها پس از پایان مصرف قرص نیز ادامه دارد. دانشمندان همینطور متوجه اثر ضدالتهابی درمان گلوکوکورتیکوئید مصنوعی در درمان غده فوق کلیوی شدند.
دکتر "فرانسسا اسپیگا" (Francesca Spiga) محقق دانشکده پزشکی بریستول اظهار‌کرد: مطالعه ما بینش ارزشمندی در خصوص تنظیم مسیر استروئیدوژنیک غده آدرنال ارائه می دهد که نقطه شروع مهمی برای مطالعات بعدی در مورد غده آدرنال هستند. درک دقیقتر از اثرات گلوکوکورتیکوئیدهای مصنوعی بر پویایی هورمون گلوکوکورتیکوئیدها و فعالیت استروئیدوژنیک غده آدرنال و شناسایی مکانیسم های تنظیم کننده این اثرات به توسعه درمان های بهتر خواهد انجامید.
- 10
- 3
