محققان آمریکایی، نوعی داروی جدید را مورد بررسی قرار داده اند که شاید بتواند آسیب های ناشی از سکته را کاهش دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، سکته میتواند مشکلات مادام العمری را ایجاد کند زیرا نورون ها هنگام بروز سکته، آسیب می بینند و از بین می روند. محققان "دانشگاه پیتسبرگ" ( University of Pittsburgh) ایالت متحده آمریکا، داروی جدیدی را شناسایی کرده اند که شاید بتواند از آسیب های بعد از سکته پيشگيري کند. آزمایش هایی این دارو روی موش ها موفقیت آمیز بوده اند.
"الیاس آیزنمان" ( Elias Aizenman)، از محققان این پروژه اظهارکرد: ما در جستجوی راه هایی هستیم تا از مرگ نورون ها پيشگيري کنیم. چنانچه بتوانیم از عهده این کار برآییم، امکان دارد روند بازیابی نیز بهبود یابد و بهتر بتوانیم به افرادی که سکته را پشت سر گذاشته اند کمک کنیم. شاید با کمک این دارو بتوانیم سرعت روند سکته را قبل از اینکه نیاز به بستری کردن بیمار باشد، کاهش دهیم.
این گروه پژوهشی، نوعی داروی آزمایشی ارائه داده اند که شاید بتواند از عهده این کارها برآید. این پژوهش، طبق یافته های پژوهش پیشین این گروه انجام شده است. محققان طی آن بررسی، مکانیسمی را کشف کردند که به مرگ سلول منجر می شود.
محققان در بررسی های پیشین خود متوجه شدند که نورون ها میتوانند بخاطر نشت یون های پتاسیم از یک کانال پتاسیم موسوم به "Kv2.1" بمیرند. این موضوع میتواند در پی تعامل میان کانال و پروتئینی موسوم به "سینتاکسین" (syntaxin) پیش بیاید. محققان متوجه شدند که شاید بتوانند با مداخله در این روند به واسطه ترکیبی موسوم به "TAT- C1aB"، از مرگ سلول پيشگيري کنند.
محققان در این پروژه، یک راه احتمالی یافته اند تا از یافته های پژوهش خود برای کاهش مرگ سلول بعد از بروز سکته استفاده کنند. آن ها متوجه شدند که دو نوع کانال Kv2.1 در غشای نورون ها وجود دارد و یکی از آن ها به کانال های اضافی Kv2.1 کمک می کند تا مسیر خود را به درون سلول بیابند. این موضوع به نوبه خود، به از دست رفتن بیشتر پتاسیم و افزایش مرگ سلولی منجر می شود.
آیزنمان و همکارانش برای مقابله با این مشکل، پروتئینی موسوم به "TAT- DP- 2" را مهندسی کردند که میتواند از نشت پتاسیم به داخل سلول پيشگيري کند و سلول را زنده نگه دارد.
آزمایش ها نشان داد که ناحیه آسیب دیده مغز موش هایی که TAT- DP- 2 به آن ها تزریق شده بود، پس از سکته، بسیار کوچک تر از موش های درمان نشده است. عملکرد نورون ها در موش های درمان شده ، بهتر و پایدارتر بود.
اگرچه آزمایش ها امیدوارکننده بودند ولی هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد که همین نتایج در خصوص انسان نیز صدق کند. برای تائید قابلیت اطمینان این نتایج باید بررسی های بیشتری صورت بگیرد ولی محققان امیدوار هستند که نهایتا بتوانند این دارو را برای کاهش آسیب های ناشی از سکته مغزی (stroke) و بهبود توانبخشی بیماران بکار بگیرند.
این پژوهش، در مجله "Science Advances" به چاپ رسید.
- 19
- 2