درس‌های یک حادثه

حادثه تروریستی روز گذشته در مجلس شورای اسلامی و حرم امام(ره) اگرچه هنوز به دلیل فقدان اطلاعات کافی، قابل تحلیل و بررسی دقیق نمی‌باشد ولی اکنون درباره آن می‌توان بطور اجمال نکات ذیل را مطرح کرد.

۱- اگرچه در کشوری که همسایه بسیاری از کانون‌های فتنه و بحران‌های پیاپی می‌باشد، وجود اقتدار ملی و امنیت عمومی طی دهه‌های گذشته واقعاً از تفضلات الهی و هوشیاری مردم همیشه در صحنه و نیروهای امنیتی است و باید به آن افتخار کرد ولی حادثه اخیر ثابت کرد که حتی این اقتدار نیز می‌تواند آسیب پذیر باشد به ویژه حمله به ساختمان مجلس و ورود به آن و یک درگیری چند ساعته حادثه نادری بود.

۲- آنچه به شدت باید از آن پرهیز کرد بهره‌برداری سیاسی جریانات مختلف از این حوادث برای مقصر جلوه دادن رقیب می‌باشد. اصلاً وقوع چنین حادثه‌ای باید مقدمه مناسبی برای وحدت و هم دلی گروه‌های مختلف سیاسی و نزدیک شدن آنها به یکدیگر باشد. زیرا به فرموده خداوند متعال در قرآن کریم: تفرقه و اختلاف و مجادلات می‌تواند باعث از بین رفتن شوکت و اقتدار یک ملت گردد پس باید قدر و قیمت نعمت برادری اسلامی را دانست و در جهت تقویت آن کوشید. این بهترین فرصت برای دستیابی به چنین هدیه خداوندی در ماه مبارک رمضان است.

۳- وقتی گروه تروریستی داعش رسماً مسئولیت حوادث تهران را به عهده می‌گیرد، از دست داشتن حامیان منطقه‌ای تروریست‌ها در این جریان حکایت دارد که می‌تواند از نقشه آشوبگرانه آنها به ویژه پس از سفر رئیس‌جمهور نامتعادل آمریکا ترامپ و بذل و بخشش میلیاردها دلار خبر دهد. آنان که در کاخ‌های شیشه‌ای خود وابسته به عیش و عشرت و بازی‌های شیطانی نشسته و مشغول هستند. خوب می‌دانند که اگر دخالت آنان در این حوادث ثابت شود، آن ناامنی را که می‌خواستند در جمهوری اسلامی ایجاد نمایند، در ابعادی حیرت انگیز روزگارشان را سیاه خواهد کرد.

در پایان اگرچه همانگونه که تاکید شد در کشوری با موقعیت جغرافیایی ایران اسلامی وقوع چنین حوادثی غیرعادی نیست و بقول امام خمینی در آغاز جنگ تحمیلی دزدی آمده سنگی انداخته و رفته ولی این حادثه در مجموع به ما می‌آموزد که اولاً ضریب هوشیاری امنیتی بدون سخت گیری و فشار بر مردم باید بالا برود، ثانیا این گونه حوادث باید موجب اتحاد جریانات سیاسی شود و نهایتاً برای همیشه باور کنیم که آنچه امنیت و بقا و دوام این نظام را تضمین می‌کند. بعد از لطف و عنایت الهی، همراهی و اعتماد مردم است که همه دست اندرکاران باید برای به دست آوردن و تحکیم آن بکوشند.

احمد حسینی