پاسخی کامل به این پرسش که بهترین هواپیما های بمب افکن تولید شده در طول تاریخ کدام ها هستند، می تواند کمی چالش بر انگیز باشد. با این وجود اگر نگاهی دقیق به بمب افکن های مختلف داشته باشیم و ویژگی های هر کدام را به صورت مقایسه ای با دسته دیگر بررسی کنیم، به لیستی اجمالی و البته مستدل خواهیم رسید.
در این بررسی فاکتور های مختلفی از جمله قدرت، سرعت، برد، فناوری و همچنین جنگ افزار های یک بمب افکن لحاظ شده اند. از این رو تمامی بمب افکن هایی که در ادامه معرفی می شوند، از هر نظر مرگبار و حرفه ای به شمار می آیند. لازم به ذکر است که تجزیه و تحلیل های فنی نیز در نظر گرفته شده است و گزینش تنها از میان بمب افکن هایی که در حال حاضر وضعیت عملیاتی دارند خواهد بود. همان طور که در ادامه مشاهده خواهید کرد، نامی از هواپیما های بمب افکن در دست طراحی و توسعه در لیست مذکور آورده نشده است.
شماره ۱- نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت
نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت از بمب افکن های چند منظوره و رادار گریز شرکت نورثروپ و همچنین کمپانی بوئینگ است که گلوله سیلور سیاست آمریکا لقب دارد. هدف از تولید این بمب افکن استفاده از آن برای مقابله با تهدیداتی که از بالا ترین اولویت برخوردار هستند بوده است. این پرنده نظامی استراتژیک طی جنگ سرد طراحی شد و تمام مراحل توسعه آن با در نظر گرفتن شرایط امنیتی ویژه صورت گرفت. جالب است بدانید که به دلیل قیمت بالا فقط ۲۰ فروند نورثروپ گرومن بی-۲ اسپیریت توسط نیروی هوایی آمریکا به خدمت گرفته شده و هیچ گاه برای فروش به سایر کشور ها ارائه نشده است.
از نقطه نظر عملکردی نیز این بمب افکن استراتژیک قابلیت های ویژه ای در اختیار دارد. برای مثال می تواند حدود ۱۸۰۰۰ کیلوگرم محموله جنگی حمل کرده و بیش از ۱۲۰۰۰ کیلومتر بدون نیاز به سوخت گیری مجدد پرواز کند.
شماره ۲- توپولف-۱۶۰
مورد بعدی توپولف-۱۶۰ بمب افکن استراتژیک مافوق صوت ساخت روسیه است که به منظور مقابله با مهم ترین پرنده های جنگی آمریکا طراحی و تولید شد. این بمب افکن قابلیت حمل بمب های هسته ای را دارد و از طرفی بزرگ ترین هواپیمای مافوق صوت مجهز به بال متغیر تولید شده در سراسر جهان به شمار می رود. گفته می شود از توپولف-۱۶۰ با برد ۱۴۵۰۰ کیلومتر تاکنون تنها ۳۹ فروند ساخته شده است. برخی منابع اعلام کرده اند که خود روسیه ۱۶ فروند از این بمب افکن را به صورت رسمی در اختیار دارد.
شماره ۳- راکول بی-۱ لنسر
راکول بی-۱ لنسر آمریکایی بمب افکنی چهار موتوره و مافوق صوت است که از حضور بال متحرک بهره مند بوده و در جایگاه سومین بمب افکن استراتژیک برتر دنیا قرار گرفته است. این پرنده در سال ۱۹۸۶ خدمت رسانی رسمی خود به آمریکا را آغاز کرد و اساسا با هدف جایگزینی با بی-۵۲ ساخته شد. بی-۱ لنسر قابلیت حمل داخلی ۳۴۰۰۰ کیلوگرم بمب و موشک را دارد و از این نظر نسبت به تمام بمب افکن های آمریکایی برتر است. مجموعا ۱۰۰ فروند از این بمب افکن تولید شد و هم اکنون حدود ۷۰ لنسر آماده خدمت رسانی در مواقع لزوم خواهد بود.
شماره ۴- بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس
شماره چهارم لیست به بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس تعلق دارد. این پرنده یک بمب افکن راهبردی فرو صوت است که طی جنگ سرد به عنوان جایگزین بی-۳۶ ساخته شد. از سال ۱۹۵۵ تاکنون نیز در خدمت نیروی هوایی آمریکا قرار دارد. از تمامی مدل های این بمب افکن در مجموع ۷۴۴ فروند تولید شد و به دلیل عملکرد مناسب در کنار هزینه های پایین نگه داری، همچنان مورد استفاده واقع می شود. بوئینگ بی-۵۲ استراتوفورترس بدون نیاز به سوخت گیری مجدد می تواند ۱۸۵۰۰ کیلومتر پرواز کند، از طرفی ظرفیت حمل ۳۲۰۰۰ کیلوگرم سلاح مختلف از موشک گرفته تا بمب های هدایت شونده را نیز دارد.
شماره ۵- توپولف تو-۹۵
توپولف تو-۹۵ یکی دیگر از بمب های استراتژیک دوربرد است که توسط اتحاد جماهیر شوروی طراحی و تولید شد. بمب افکن در سال ۱۹۵۶ مجوز ورود به سرویس را دریافت کرده و هنوز هم از آن در شمار یکی از مهم ترین عناصر قدرت هوایی دور برد روسیه یاد می شود. توپولف تو-۹۵ توانایی حمل ۱۵۰۰۰ کیلوگرم بار را داشته و می تواند ۱۲۵۰۰ کیلومتر بدون سوخت گیری مجدد پرواز کند. بیش از ۵۰۰ فروند از این بمب افکن ساخته شده است و انتظار می رود که حداقل تا سال ۲۰۴۰ همچنان با موفقیت خدمت رسانی کند.
شماره ۶- توپولف تو-۲۲ ام
بمب افکن استراتژیک روسی دیگر توپولف تو-۲۲ ام نام دارد. این پرنده که مجهز به موتور توربوفن کوزنتسف NK-25 است، ظرفیت بارگیری تا ۲۴۰۰۰ کیلوگرم را در اختیار دارد. بیش از ۵۷۰ فروند هواپیما از انواع مدل های این بمب افکن تولید شده است که تو-۲۲ ام ۳ آخرین مدل آن است. حدود ۹۰ فروند از آن ها نیز در خدمت نیروی هوایی روسیه در وضعیت فعال قرار دارد. لازم به ذکر است که نیروی دریایی هند هم از این بمب افکن استراتژیک استفاده می کند.
شماره ۷- اچ ۶
اچ ۶ یک جت بمب افکن دو موتوره است که برای نیروی هوایی ارتش چین ساخته شد و می توان آن را نمونه ای زیر دست توپولف-۱۶ روسی به شمار آورد. این بمب افکن توانایی حمل ۹۰۰۰ کیلوگرم محموله و همچنین قابلیت حمله هسته ای دارد.
- 20
- 2
