به گزارش ایران، حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی که به سبب قرابت سببی‌اش با آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سیاست آموخته‌تر از همترازان خودش است و از نزدیک با مسائل ریز و درشت دولت سازندگی و اصلاحات مواجهه داشته تأکید دارد که امروز، روز پشتیبانی از دولت و آقای روحانی است. درباره دونالد ترامپ، رئیس جمهوری تاجر مسلک امریکا هم دیدگاه‌های قابل تأملی دارد و در عین حال از نمایندگان مجلسی که پرچم امریکا را آتش زدند، می‌پرسد چرا به‌جای پرچم امریکا، عکس ترامپ را آتش نزدند تا هم اعتراضشان را نشان دهند و هم مردم امریکا را که با رئیس جمهورشان همراه نیستند علیه خود نشورانند. مشروح گفت و گوی وی با روزنامه «ایران» فردا منتشر خواهد شد.بخشی از آن گفت و گو را در زیر می خوانید:
یک سال از انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم گذشته است؛ اگر چه دولت دوم آقای روحانی مرداد ماه مستقر شد و هنوز یک سال از استقرار دولت دوازدهم نگذشته است، میزان پایبندی رئیس جمهور به وعده‌هایش را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
سؤال سختی است؛ فکر می‌کنم که امروز هر کسی که دلسوز ایران باشد باید صرف نظر از تعلقش به جناح یا گروه سیاسی خاص و صرف نظر از این که حرف‌هایی را در نقد عملکرد دولت داشته باشد یا نه، هر حرف دیگری را کنار بگذارد؛ چرا که امروز به دلیل شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی، روز پشتیبانی از آقای روحانی و دولت است. در مقطعی سراغ من آمدید که زبانم به انتقاد باز نمی‌شود.
همه با شما هم نظر نیستند. اگر نگوییم مخالفان، خیلی از منتقدان دولت آقای روحانی بعد از خروج امریکا از برجام فرصت را غنیمت شمرده و می‌گویند در خلال مذاکرات هشدار داده بودند یا سرنوشت توافق هسته‌ای را پیش‌بینی می‌کردند و از این رهگذر،زبان به طعن و سرزنش دولت گشوده‌اند...
من فکر می‌کنم لازم نیست ما خیلی دنبال دلایل زیادی بگردیم تا ثابت کنیم کار دولت و تیم مذاکره کننده و مسئولانی که برجام را تدوین یا تأیید کردند،درست بود. تعابیر شفاف و بی‌پرده آقای ترامپ تکلیف ما را روشن کرده است.
ترامپ است که می‌گوید این قرارداد بر امریکا تحمیل شده؛ ترامپ است که می‌گوید وقتی ظریف را دیدم گفتم مطمئنم کری حریف او نمی‌شود و او کلاه سر کری خواهد گذاشت؛ ترامپ است که می‌گوید این بدترین قرارداد تاریخ امریکا است؛ ترامپ است که می‌گوید این توافق چه فضا و منابعی برای جمهوری اسلامی درست کرده است. این‌ها شواهد خیلی روشنی است برای این که نشان دهد کار دولت در برجام،کار درستی بود.
از طرف دیگر امریکایی که یک روز قادر بود علیه ایران اجماع جهانی درست کند، امروز تنها مانده است. در خودِ امریکا هم ترامپ تنهاست. الزاماً جمهوریخواهان نیز این مسیر را تأیید نکرده و نمی‌کنند. امریکا، متحدان اروپایی خودش را از دست داده و ترامپ مانده است و نتانیاهو و بن سلمان؛خیلی با آن وضعیتی متفاوت است که حتی روسیه و چین هم به قطعنامه‌های علیه ایران رأی می‌دادند. ممکن بود رأی ممتنع بدهند،اما وتو نمی‌کردند.
به صحنه سوریه نگاه کنید؛ در سوریه بیش از ۵۰۰ هزار نفر در جنگ‌های داخلی کشته شدند، اما هیچ قطعنامه‌ای در شورای امنیت علیه سوریه صادر نشد؛ چون روسیه همه قطعنامه‌های صادرشده را وتو کرده است. ولی حتی یک قطعنامه علیه ما، توسط چین و روسیه که دوست و متحد ما بودند،وتو نشد. ما امروز از آن فضا به فضایی منتقل شدیم که اروپا بیش از ایران تلاش می‌کند تا برجام حفظ شود. مسأله امروز اتحادیه اروپا فقط ایران و برجام نیست؛اروپا از سندی دفاع می‌کند که در فرآیند گفت‌و‌گوی بین‌المللی بوجود آمده و زاده شده است.
حالا اگر عده‌ای این شرایط را درک نکنند،یا باید در درکشان تردید کرد یا باید بگوییم آنقدر درونشان بغض، حسد، بخل و کینه حکمفرماست که نمی‌توانند این فضا را ببینند.فرض کنیم برجام نواقصی داشته است؛اما باید توجه کنیم اولاً قرار نیست در قراردادی که با ۶ کشور قدرتمند دنیا امضا می‌شود، فقط خواسته‌های ایران در آن لحاظ شده باشد؛ حتماً طرف مقابل ایران هم انتظاراتی داشته و ما باید به یک راه حل‌های میانه‌ای می‌رسیدیم.مسأله امروز این است حالا به نقطه‌ای رسیدیم که رئیس جمهور امریکا از برجام خارج شده و حالا ما باید چه بکنیم؟
به‌طور قطع و مسلم، هیچ کس نمی‌تواند رد کند که ما در شرایط جدید بیش از شرایط گذشته به همراهی، هماهنگی و وحدت نیاز داریم. کسی نمی‌تواند بگوید اگر ما در میانه راه با مکر،حیله و بدعهدی یک شریک بدعهد مواجه شدیم حالا می‌توانیم هر گونه دلمان خواست عمل کنیم. کسی نمی‌تواند بگوید در این شرایط به جای همراهی و همفکری و خنثی کردن دشمن بدعهد، سر همدیگر داد بزنیم.
کدام مجموعه عاقلی این کار را می‌کند؟ اگر تصمیم نهایی این باشد که از برجام یا NPTبیرون بیاییم؛با ۱+۴ گفت‌و‌گو کنیم یا نکنیم یا هر تصمیم دیگر، باید با اجماع حرکت کنیم. امروز ایران بیش از هر روز دیگر به اجماع نیاز دارد. اگر خرد حاکم باشد و اگر با واقع بینی مصلحت کشور را بخواهیم، بیشتر از هر روز دیگری به این نیاز داریم که پشت سر دولت باشیم تا دولت ضمن بهره‌گیری از نظرات مقام معظم رهبری و همکاری قوای دیگر، با شرایط امروز مواجه شود.
همان گونه که در مسأله ارز اجماع حاصل شد و همه تصمیم دولت برای نرخ‌گذاری ارز و قطع رابطه بین ارز مورد نیاز اقتصاد کشور با ارز بازار سیاه را حمایت و همراهی کردند. مسأله هسته‌ای که خیلی مهم‌تر از ارز است. در مسأله هسته‌ای همچنین ادامه برجام نیاز به اجماع داریم.لذا من فکر می‌کنم اصلاً وقت دغدغه و کشمکش‌های داخلی نیست؛ وقت هو کردن وزیر خارجه نیست.
با اطمینان عرض می‌کنم امروز از آن روزی که امام خطاب به عده‌ای از منتقدان فرمودند:« شما دل مسئولان را شکستید» حساس‌تر است. هیچ کس نباید دل آقای ظریف را بشکند. اگر ظریف الآن در اروپا، چین یا روسیه پشت میز مذاکره می‌نشیند، باید احساس کند همه کشور پشت سرش هستند.
همان طور که در سؤال قبلی مطرح شد شماری از مخالفان و منتقدان دولت می‌گویند ما که از اول گفتیم دلواپسیم؛ الآن چرا باید با شما همراهی داشته باشیم؟
آنها از اول گفتند؛ مذاکره کنندگان هم حداکثر احتیاط را کرده‌اند. آنها حق داشتند بگویند نگرانند؛ ولی نگرانی آنها نشستن بیرون گود بود... موضوع روز ما این نیست که آقای جنتی چه فرمودند یا نماینده مجلس چه نطق کردند؟ امروز نمی‌خواهند بفرمایند مصلحت کشور چیست؟ مصلحت کشور این است وقتی مردم امریکا با ترامپ همراهی نمی‌کنند، ما در مجلس پرچم امریکا را آتش بزنیم؟ خب عکس ترامپ را آتش می‌زدید؛ چرا پرچم را آتش زدید؟ نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد ۷۰ درصد مردم امریکا با ترامپ موافق نیستند.در چنین شرایطی چرا در مجلس شورای اسلامی به جای آتش زدن عکس ترامپ، پرچم امریکا را آتش می‌زنیم؟ عکس ترامپ که برای آتش زدن اولویت داشت. طنز هم ساختند علیه ما؛ گویا پرچم آتش نمی‌گرفت و به طعنه در رسانه‌هایشان نوشته‌اند این‌ها که نمی‌توانند یک پرچم آتش بزنند، چگونه می‌خواهند بمب اتم بسازند؟
- 10
- 1
